Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Η ικανότητα ο πραγματικός χαρακτήρας ενός ανθρώπου αποκαλύπτεται όταν κληθεί να ασκήσει εξουσία. Αυτό θα έπρεπε να το είχε και να το έχει στο μυαλό του και συνέχεια σε όλη του την υπόλοιπη πολιτική του διαδρομή ο σημερινός πρωθυπουργός μας Αλέξης Τσίπρας όταν, κλήθηκε την 25η Ιανουαρίου ύστερα από τη νίκη που, επέτυχε τότε σε εκείνες τις πρόωρες εκλογές με τις οποίες εκβιαστικά οδήγησε τη χώρα σε αυτές γιατί, διψούσε να πάρει αποκλειστικά και μόνο την εξουσία πράγμα που, πέτυχε και δυστυχώς επακολούθησε το «Γαία πυρί μιχθήτω» για τον απλούστατο λόγο, όπως λέει και ο λαός μας «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει».
Όπως περίτρανα καθημερινά αποδεικνύεται ο ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα ο κ. Τσίπρας δεν ήταν έτοιμοι, ικανοί και ώριμοι να αναλάβουν την εξουσία και τη διακυβέρνηση της χώρας, σε μια τόσο πολύ δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, πήραν την εξουσία εφαρμόζοντας στην κυριολεξία καθ’ όλη τη διάρκεια που, βρίσκονταν στον ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, έναν λαϊκισμό ελεεινής μορφής, υποσχόμενοι στους πάντες τα πάντα και είναι γνωστά σε όλους μας όπως, για παράδειγμα πρόγραμμα Θεσσαλονίκης άμεσων παροχών ύψους 11.500 δισ. ευρώ, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, καταβολή 13ης σύνταξης, κατώτατος μισθός 751 ευρώ κλπ. «Μόνο ανάσταση νεκρών δεν υπεσχέθησαν οι άνθρωποι».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από την ανάληψη της εξουσίας την 25η Ιανουαρίου και από την πρώτη στιγμή, έδειξαν στην κυριολεξία όλη τους τη γύμνια και έπαθαν το σοκ που, υπέστη και ο θαλασσοπόρος Χριστόφορος Κολόμβος που, όταν βγήκε στη σημερινή Κολομβία το 1492, δεν ήξερε πού βρίσκετο. Έτσι και η σημερινή Κυβέρνηση δεν γνώριζε πώς να διαχειρισθεί την εξουσία που, είχε στα χέρια της. Αγνόησε βασικά την πρωταρχική αρχή της συνέχειας του Κράτους. Και στην προσπάθειά τους οι Κυβερνώντες να δείξουν τη διαφορετικότητά τους, άρχισαν τότε τους ερασιτεχνισμούς και εφάρμοσαν το βλέποντας και κάνοντας και κυβερνούσαν και κυβερνούν ακόμα και σήμερα σαν, να είναι στην Αντιπολίτευση με το βλέμμα στραμμένο πάντοτε στο εσωτερικό της χώρας έχοντας ως αιχμή του δόρατος έναν αχαλίνωτο λαϊκισμό, που, τον πληρώνει ακριβά ακόμα και σήμερα η χώρα μας.
Η πατρίδα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική ασφυξία, παντελή έλλειψη ρευστότητος τα capital controls ήλθαν για να μείνουν για πολύ ακόμα καιρό στη ζωή μας. Όταν ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην εξουσία οι καταθέσεις των Ελλήνων στις τράπεζες ήταν 166 δισ. ευρώ και σήμερα μόλις 113 δισ. ευρώ. Και ο Έλληνας περνάει πολύ χειρότερα απ’ ό,τι τον Δεκέμβριο του 2014, με την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια ζωγραφισμένη καθημερινά στο πρόσωπο ενός απελπισμένου και σε απόγνωση ευρισκόμενου πια λαού που, στην κυριολεξία δεν γνωρίζει ύστερα μάλιστα και από την έκρηξη του προσφυγικού προβλήματος και την εικόνα της Ειδομένης μπροστά του, «Τι θα του ξημερώσει αύριο».
Εκεί που, η εικόνα του πρωθυπουργού είναι αξιοθρήνητη και δείχνει έναν άνθρωπο, να ψάχνεται με ένα απλανές χαμένο βλέμμα είναι πάνω στα εθνικά μας θέματα. Δεν γνώριζε ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα τα οποία συμπίπτουν με τα χωρικά ύδατα κάθε χώρας. Δεν γνωρίζει βασικές αρχές και το πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου των Θαλασσών του Μοντέγο Μπέι του 1982. Κατά τη συνάντησή του με τον Τούρκο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου, καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικών Επιστημών βαθύ γνώστη όλων αυτών και του Διεθνούς Δικαίου των Θαλασσών, συγγραφέως του βιβλίου «Το Στρατηγικό βάθος και η Διεθνής θέση της Τουρκίας», φάνηκε περίτρανα η πλήρης άγνοια βασικών αρχών του Δικαίου των Θαλασσών, με αποτέλεσμα να χάσκει σαν μαθητούδι μπροστά του, κατά τη συνάντησή τους στη Σμύρνη (την 10-3-2016). Δεν γνώριζε ότι το «casus belli» (αιτία πολέμου) το διατύπωσε η Τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1996 και όχι τη δεκαετία του 1960. Στα σημεία που, η χώρα μας σαφώς υπερτερεί, έναντι της Τουρκίας είναι, η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου των Θαλασσών, το οποίο και έχουμε υπογράψει και επικυρώσει το 1996 σε αντίθεση με την Τουρκία που, όπου τη συμφέρει το εφαρμόζει χωρίς ακόμα, να το έχει υπογράψει αν και το έχουν επικυρώσει μέχρι σήμερα τουλάχιστον 170 χώρες στον κόσμο. Έπρεπε να σήκωνε το ανάστημά του και με στεντόρεια φωνή να του έκανε γνωστό λέγοντάς του τα απλά «Αχμέτ, η πατρίδα μου σέβεται και εφαρμόζει πιστά το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών εάν, το κάνετε αυτό και εσείς τότε, όλα τα προβλήματά μας στο Αιγαίο θα ήσαν λυμένα. Αντί λοιπόν τους παλικαρισμούς και τις καθημερινές σας αυθαιρεσίες στο Αιγαίο, δεν έχετε παρά να το σεβασθείτε και εσείς και όχι συνεχώς να το καταπατείτε. Στην κυριολεξία όμως, κατάπιε τη γλώσσα του». Γιατί;
Κύριε πρωθυπουργέ η χώρα μας έχει με το μέρος της το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών και πάνω σε αυτό θα πρέπει, να επιμένει και να εμμένει, με στεντόρεια φωνή, χωρίς φόβο και χωρίς να κάνει βήμα πίσω. Θα σας συνιστούσα λοιπόν να διαβάσετε αμέσως το έχετε απολύτως αυτό ανάγκη το βιβλίο του καθηγητού Χρήστου Ροζάκη με θέμα, «Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών» και το βιβλίο του φίλου σας Αχμέτ Νταβούτογλου «Το Στρατηγικό Βάθος και η Διεθνής θέση τη Τουρκίας» για να μην καταπίνετε εφεξής τόσο εύκολα τη γλώσσα σας.
