Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΕΝ φαίνεται να έχει τέλος για τους δυστυχείς αυτός ο Γολγοθάς. Το προσφυγικό δεν είναι μόνο η απίστευτη ταλαιπωρία και το ξερίζωμα ενός ολόκληρου λαού, δυτικά της Μεσοποταμίας. Το μεταναστευτικό δεν είναι μόνο πόνος, απελπισία και ανακάτεμα διαφορετικών πολιτισμών. Δεν είναι μόνο δοκιμασία εκδήλωσης ανθρωπιάς, λαών, διαφορετικών θρησκειών και πολιτισμών. Είναι για όλους εμάς τους Έλληνες, ίσως και τους περισσότερους λαούς της Ευρώπης, εικόνες που δηλητηριάζουν την ψυχή. Που ανατριχιάζουν τη συνείδηση. Για όλους εμάς, ειδικά, τους Έλληνες, που επαναφέρουν μνήμες. Σε έναν λαό που πέρασε και από αυτή τη δοκιμασία. Κυνηγημένος από τα ελληνικά χωριά της Μικράς Ασίας, τότε που «συνωστίζονταν» απελπισμένοι στην προβλήτα της Σμύρνης και άκουγαν το γιαταγάνι του Τούρκου πίσω τους να πέφτει στις σάρκες παιδιών, μανάδων, πατεράδων και παππούδων...
ΑΛΛΑ αυτά, είναι συναίσθημα. Και ιστορία. Ανήκουν στο παρελθόν. Μόνο που, ακόμα και τώρα, στην τρίτη χιλιετία που διανύει η ανθρωπότητα, δεν βρέθηκε το οριακό εκείνο σημείο, που θα ενεργοποιήσει, πρωτίστως τη δύναμη του συναισθήματος και τον φυλακισμένο θυμό. Ακόμα και μετά από τον όλεθρο που προκάλεσε στους λαούς ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και οι εικόνες φρίκης εκείνης της εποχής. Έπρεπε να πέσουν εκατομμύρια κορμιά, μικρών παιδιών και των γονέων τους, να ξεκληριστούν λαοί και ομάδες πληθυσμών, για να φουντώσει το συναίσθημα και τότε, μπροστά στον φόβο, να αφυπνιστεί επιτέλους η κοινωνία και οι ηγεσίες των συμμαχιών απέναντι στους σφαγείς...
ΣΗΜΕΡΑ οι ισχυροί της Ευρώπης, αλλά και οι σερίφηδες της γης, δεν διαθέτουν τα ίδια αντανακλαστικά. Δεν διαθέτουν τη δύναμη και το ανάλογο συναίσθημα που διαθέτουν οι λαοί που εκπροσωπούν. Τα όπλα τους είναι οικονομικά. Και με τη λογική του χρήματος ανθρώπινες λύσεις δεν βρίσκονται. Η ανθρώπινη «βόμβα» που κατασκευάζεται αυτές τις μέρες στην Ειδομένη και τα Νατοϊκά «συρματοπλέγματα» στο Αιγαίο, αν μη τι άλλο, γεννούν προϋποθέσεις ανάφλεξης στη γειτονιά μας. Προϋποθέσεις δικαιολογημένης ανησυχίας για μια γενίκευση της κατάστασης ανθρωπιστικής κρίσης με απρόβλεπτες συνέπειες. Σε μια χώρα που ως ξέφραγο αμπέλι, αναγκάσθηκε να σηκώσει στις πλάτες της ένα ακόμα μνημόνιο. Του προσφυγικού και μεταναστευτικού. Που προφανέστατα, είναι κατά πολύ βαρύτερο από τα οικονομικά μνημόνια της κρίσης χρέους, που κατέπεσαν στις πλάτες μας ως τώρα.
ΣΤΗΝ παρούσα φάση της ανθρωπιστικής κρίσης εντός του ελλαδικού χώρου, η διεθνής κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με ενημέρωση φρίκης, μέσα από εικόνες απίστευτης ταλαιπωρίας και απερίγραπτης και απαράδεκτης αντιμετώπισης δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, από τα ελληνοσκοπιανά σύνορα και πάνω. Εκείνο που δεν πληροφορείται ποτέ η κοινή γνώμη, είναι το έργο της και η αποτελεσματικότητα που επιτελεί η νατοϊκή δύναμη – φύλαξης των θαλάσσιων συνόρων μας και συνόρων της Ευρώπης στην επαναφορά όσων προσφύγων – μεταναστών που μας έρχονται από τα παράλια της Τουρκίας. Για αυτό άκρα σιωπή...
