Του Δημητρίου Νταφούλη
Ο λαός στους δρόμους. Η χώρα στενάζει. Η απόγνωση, η θλίψη, η κατάθλιψη, πολιορκούν οικογένειες ανέργων και άλλες. Η υγεία σώματος και ψυχής κλονίζεται, η νοικοκυροσύνη τιμωρείται, η γνώση απαξιώνεται και η ελπίδα για κάτι καλύτερο δεν φαίνεται στο άμεσο μέλλον.
Μπορεί οι καφετέριες και κάθε είδους μπαρ να είναι γεμάτα από νιάτα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως η Ελλάδα καλοπερνάει. Η Ελλάδα πονάει. Επιστήμονες καταξιωμένοι, νέοι επαγγελματίες, φοιτητές, νέοι άνεργοι αναζητούν ως λύση στο πρόβλημά τους το διαβατήριο για ξένη χώρα. Και η πατρίδα με ποιο εργατικό δυναμικό θα εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, το χρέος προς τους δανειστές; Με τους συνταξιούχους; Κι όσοι εργαζόμενοι παραμένουν, καθημερινά βρίσκονται στους δρόμους. Όχι μόνο εργάτες του μόχθου αλλά και πολίτες της "γραβάτας".
Σ΄ αυτή τη χώρα μπορεί να έλθει με λανθασμένες πολιτικές ισότητα των πολιτών στη φτώχεια, στην αγραμματοσύνη όμως ποτέ και σε κανένα κράτος στον κόσμο. Η απαξία της γνώσης είναι που έφερε την επανάσταση της "γραβάτας" όπως λέγεται.
Πού είναι τα μεγαλόπνοα βραχύχρονα και μακρόχρονα προγράμματα της πολιτικής και των πολιτικών για τη γεωργία, την υγεία, την παιδεία, το περιβάλλον και για όλους τους παραγωγικούς τομείς;
Ο λαός ζει και πορεύεται ως "ελεύθερος πολιορκημένος" αφού - δυστυχώς - δεν υπάρχει όνειρο και όραμα και βρίσκεται σε οικονομική "κατοχή" και άλλοι διαφεντεύουν τη ζωή του.
Τραυματίστηκε η υπερηφάνεια του και η αξιοπρέπειά του.
Φταίει όμως και ο λαός! Είμαστε λαός που μας αρέσουν τα παραμύθια. Ξεχάσαμε το "κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρι".
Η πολιτική, λένε, βρίσκει τις λύσεις γιατί είναι τέχνη και επιστήμη που νοιάζεται για την οργάνωση της χώρας και τη διακυβέρνησή της τόσο για εσωτερικές υποθέσεις και προβλήματα όσο και για εξωτερικές.
Οι πολιτικοί όμως, όπως και η πολιτική, έχει σχέση και με άλλες επιστήμες και κυρίως με την ηθική, το ήθος και την εντιμότητα.
Είναι όπως λέμε ο άγραφος νόμος της χώρας.
Είναι κληρονομιά μας. Είναι δώρα του ελληνικού πνεύματος και παρακαταθήκη αιώνων! Αυτά τα δώρα αναδεικνύουν πατριώτες και άξιους πολιτικούς άνδρες και η πατρίδα μας έχει να υποδείξει πολλούς και πρότυπα μίμησης. Αυτά μόνο εμπνέουν συστήματα αρχών και αξιών και δημιουργούν πολιτισμό. Οι ρίζες αυτού του πολιτισμού φτάνουν στα χρόνια της μυθολογίας. Μπορεί πολλοί λαοί να φροντίζουν για την ταφή των νεκρών μετά τον πόλεμο, η Ελλάδα όμως είναι η μόνη χώρα που έγραψε "ΑΝΤΙΓΟΝΗ"!.
"Οι μνήμες" διδάσκουν. Είναι "ΔΙΔΑΧΗ" για όλους μας.
Το θέλουμε; Αν ναι, ας ανασκουμπωθούμε για μια Ελλάδα αντάξια της ιστορίας μας. Όχι με κηρύγματα και υποσχέσεις.
Με σεβασμό στον λαό και έργο.
Οι πολιτικοί έχουν τον πρώτο ρόλο και λόγο.
