Είναι ακραία φυλετική διάκριση των εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Οι ρίζες του αγκαλιάζουν το σύστημα που βασίζεται στο κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων.
Στις σύγχρονες συνθήκες, η γυναίκα υφίσταται τη «βία» των αναδιαρθρώσεων, της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, των εργασιακών σχέσεων λάστιχο, της απόλυσης λόγω εγκυμοσύνης, του εργοδοτικού εκβιασμού για παραίτηση των γυναικών από τα δικαιώματα προστασίας της μητρότητας. Δέχεται την αφόρητη πίεση από την εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση των κρατικών δομών της υγείας και της πρόνοιας. Η κρατική ευθύνη για κοινωνική προστασία της μητρότητας, των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ατομική-οικογενειακή υπόθεση.
Υφίσταται τη βία των επεμβάσεων ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Αφήνει την κόλαση του ιμπεριαλιστικού πολέμου για να βρεθεί στην κόλαση της προσφυγιάς, των κυκλωμάτων trafficking.
Η ΕΕ, οι κυβερνήσεις, οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί του κράτους, που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, ευθύνονται για κάθε θεσμό ή σχέση ανισοτιμίας. Γιατί οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών είναι πηγή πρόσθετου κέρδους. Ακόμα και όταν επικαλούνται την «ισότητα των φύλων», έχουν στόχο την εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών για την αύξηση της εκμετάλλευσης.
Σπρώχνουν τη γυναίκα στα «δεσμά» παθογόνων οικογενειακών και προσωπικών σχέσεων για την ίδια και τα παιδιά της, αφού δεν της εξασφαλίζουν τους όρους της κοινωνικής και οικονομικής της ανεξαρτησίας.
Ο ανταγωνισμός, ο ατομικός τρόπος ζωής, οι αναχρονιστικές απόψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία αγκαλιάζουν και τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Εκφράζεται με τον πιο κραυγαλέο τρόπο στη βία κατά των γυναικών: με τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων των γυναικών και κοριτσιών σε ορισμένες χώρες, με τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο δουλειάς κυρίως από τους εργοδότες, με τους βιασμούς, την ενδοοικογενειακή βία που φτάνει σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και στη δολοφονία.
Η κυβέρνηση, η σημερινή όπως και οι προηγούμενες, έχει ευθύνη και για την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των ελάχιστων υπηρεσιών πρόληψης και στήριξης των κακοποιημένων γυναικών. Έχει ευθύνη, γιατί αφήνει απλήρωτους τους εργαζόμενους στις υπάρχουσες δομές, όπως τους 16 εργαζόμενους στους ξενώνες του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ) για κακοποιημένες γυναίκες θύματα trafficking και όχι μόνο. Έχει ευθύνη, γιατί σκορπάει απλόχερα χρήματα στην ιδιωτική πρωτοβουλία, μέσω των ΜΚΟ, επαφίεται στα ευρωπαϊκά κονδύλια με ημερομηνία λήξης.
Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, καλεί όλες τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να οργανωθούν και να παλέψουν μέσα από τους Συλλόγους και τις Ομάδες της που έχει σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας, για ουσιαστικά και άμεσα μέτρα ανακούφισης των γυναικών, στην προοπτική πλήρους ικανοποίησης των αναγκών τους.
Διεκδικούμε:
Μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία των κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και για τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές κ.α.), με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ.
Να καταβληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα που οφείλονται στους 16 εργαζόμενους στους ξενώνες του ΕΚΚΑ σε Αττική και Θεσσαλονίκη.
Μονιμοποίηση όλων των εργαζόμενων, που εργάζονται με διάφορα προγράμματα και συμβάσεις μέσω των διαφόρων ΜΚΟ. Εξασφάλιση της τακτικής μισθοδοσίας από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Υγεία και Πρόνοια, με γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Καμιά εμπλοκή ΜΚΟ, καμιά επιχειρηματική δράση. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων με βάση της ανάγκες
Συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μια κοινωνία που οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, οι σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων θα βασίζονται στις αξίες της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της ισοτιμίας»
