* ΤΗΝ Τετάρτη, για να μην ξεχνιόμαστε, χτυπάει το κουδούνι για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Οι καθιερωμένες υποσχέσεις του Υπ. Παιδείας ότι η χρονιά θα ξεκινήσει ομαλά και πως «όλοι οι εκπαιδευτικοί θα βρίσκονται στις θέσεις τους» δεν έχουν αντίκρισμα φέτος και ας λένε ό,τι θέλουν. Είναι η πρώτη φορά που τα περισσότερα σχολεία, δυο μέρες πριν την έναρξη των μαθημάτων, έχουν σοβαρές (έως... ανεπανόρθωτες) ελλείψεις σε προσωπικό. Όχι γιατί δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί, αλλά γιατί το Υπουργείο (του ολίγιστου όπως αποδεικνύεται Αρβανιτόπουλου) δεν τους τοποθέτησε λόγω του χαμού που γίνεται με τις μετατάξεις, αποσπάσεις και διαθεσιμότητες και που τελικό στόχο έχουν τις χιλιάδες απολύσεις.
Υπό μιαν έννοια λοιπόν, η απεργία που ξεκινούν οι εκπαιδευτικοί, είναι για το Υπουργείο... «μια κάποια λύση», που θα έλεγε και ο ποιητής. Θα μεταθέσει το μπάχαλο στους... απεργούς και θα καλύψει τη δική του ανεπάρκεια. Ποιον πείθει; Ούτε τους πιο αφελείς πια. Μένει να δούμε τι θα πράξει ο εκπαιδευτικός κόσμος που καλείται να πάει σε μια απεργία κυριολεκτικά για την... επιβίωσή του.
