*ΤΕΛΕΙΩΜΟ δεν έχουν οι φάρσες και τ΄ αστεία μεταξύ κατοίκων στο γνωστό πια τρικαλινό χωριό.
Η παρέα είχε πάει λοιπόν στο ρέμα της Μπαμπαλούς, για πικ νικ που λένε κι οι νεοέλληνες. Άναψαν φωτιά, είχαν πάρει και ψάρια να ψήσουν. Μαζί κι ένας συγγενής που ζούσε όμως από μικρός στην Αθήνα.
-Ωραία ψάρια βρε παιδιά, από πού;
-Α, εδώ απ΄ τ΄ Μπαμπαλού. Έριξα αγκίστρι εγώ που ήρθα νωρίτερα...
-Καλά, έχει ψάρια το ξηρόρεμα;
-Μόνο; Να δε βλέπ΄ ς;
Ε, δεν ήταν και ειδικός ο άνθρωπος να ξεχωρίσει τα θαλασσινά από τα ποταμίσια, το έφαγε. Τσίμπησε. Αποδείχθηκε όμως πολύ μεγάλο ψάρι στη συνέχεια.
Σε λίγο λοιπόν, βγάζει κάποιος και ρίχνει στη σχάρα και χταποδάκι.
-Ρε συ, μη μου πεις κι αυτό από το ρέμα;
-Ε... Φυσικά. Έχει κάτι θαλάμια εδώ παραπάνω... Θέλει μαστοριά όμως να τα πιάσεις.
-Μμμ... Μπράβο, νοστιμότατο.
Ζ.
