*«ΤΑ φλας, οι κάμερες, τα μικρόφωνα και ο Σαμαράς ήταν το αναγκαίο σκηνικό προκειμένου ο Αμερικανός Πρόεδρος να εκφράσει με ασυνήθιστη σαφήνεια για δημόσιες δηλώσεις, την πλήρη διαφωνία των ΗΠΑ με τη μεθοδολογία που έχει επιλέξει το Βερολίνο για να επιλύσει την κρίση στην Ευρωζώνη», αμέσως προέκυψε η ανάλυση, με το που μπήκε ο Έλληνας πρωθυπουργός στο αεροπλάνο της επιστροφής. Θ΄ ακολουθήσουν αμέτρητες βέβαια, κάμποσες φυσικά κατά παραγγελία.
«Η συνάντηση πήγε καλά, όσο καλά τουλάχιστον ήθελαν οι ΗΠΑ να πάει. Ο Σαμαράς πήρε μια απρόσμενα θερμή πολιτική στήριξη. Αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως πρέπει να επαναπαυθεί στο «πέσε πίτα να σε φάω». Ούτε οι κρουνοί των δολαρίων θα ανοίξουν ξαφνικά. Η ευθύνη του πρωθυπουργού πλέον είναι μεγάλη. Απαιτεί ενεργητικές πρωτοβουλίες για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, αξιοποιώντας σωστά την αμερικανική στήριξη. Διότι το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει από δω και πέρα ο πρωθυπουργός είναι να καθίσει ως παθητικός θεατής στη γωνιά του και να παρακολουθήσει την «πάλη» Ουάσινγκτον και Βερολίνου στο ελληνικό «ταπί». (Και το επίμετρο: «Θα ήθελα πολύ να ξέρω τι θα «ραπορτάρει» ο Γιάννης Στουρνάρας στους Γερμανούς»).
Ζ.
