Ποιος θα εισέλθει τροπαιούχος στην …Ιερουσαλήμ και ποιος θα τραβήξει για τον «Γολγοθά» του. Αν μη τι άλλο συμβολικές οι πρώτες εκλογές.
Και τη Μεγάλη Εβδομάδα προβλέπω από τώρα τους τίτλους στις εφημερίδες καθώς θα παρακολουθούν τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών: «Πόντιος Πιλάτος» ο Μητσοτάκης, «Ιούδας ο Ανδρουλάκης» κι άλλα τέτοια βιβλικά.
Μπουρλότοοοο
* ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ να είναι αλήθεια; Ο …ΓΑΠ, λέει, συναντήθηκε με τον Τσίπρα και συζήτησαν το ενδεχόμενο να αναλάβει …πρωθυπουργός της «Προοδευτικής Κυβέρνησης» που τόσο επιζητά ο Αλέξης και την οποία θα στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και λοιπές «προοδευτικές δυνάμεις».
Ωραίαααα… Να γίνει ο ΓΑΠ πρωθυπουργός, να κάνει και τον Καραμανλή Πρόεδρο Δημοκρατίας και να ξαναδούμε στον ύπνο μας την αλησμόνητη Σαπφώ Νοταρά να ορύεται:
- Μπουρλότοοοο !
(Ααα, μην ξεχάσουν να δώσουν και το Υπουργείο Οικονομικών στον Βαρουφάκη για να ολοκληρωθεί η …κατεδάφιση).
Στελέχωση πλήρης
* ΣΙΓΑ – σιγά τα κόμματα κλείνουν τα ψηφοδέλτιά τους. Και είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι στη Λάρισα, τα τρία τα βασικά κόμματα βρήκαν γρήγορα και εύκολα υποψήφιους και μάλιστα γνωστά και δυνατά ονόματα. Ποιο είναι το κίνητρο όλων αυτών των ανθρώπων, δεδομένου ότι οι έδρες είναι πολύ λιγότερες; Γιατί άραγε κατεβαίνουν, γιατί μπαίνουν σε κόπο και έξοδα;
Αν και με τις προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός δεν βγάζεις άκρη, μην ξεχνάμε ότι οι ελληνικές Κυβερνήσεις όλο και κάπου «αξιοποιούν» (βολεύουν) τους πολιτευάμενους «Θανασάκηδες». Με μια ελπίδα ζει άλλωστε ο άνθρωπος.
Η τρίτη έδρα
* ΤΙ γίνεται στο νεοδημοκρατικό ψηφοδέλτιο της Λάρισας άραγε; Το σενάριο που επικρατεί είναι ότι η ΝΔ, με απλή αναλογική θα χάσει μια έδρα, την οποία θα ανακτήσει όμως στις δεύτερες εκλογές. Κατά συνέπεια, όποιος την πρώτη Κυριακή «καβαντζάρει» την επίζηλη τρίτη θέση, θα είναι …εν αναμονή βουλευτής, αφού οι δεύτερες εκλογές θα γίνουν με λίστα κι όχι με σταυρό.
Όλα καλά λοιπόν, παρ’ εκτός κι αν…
Παρ’ εκτός κι αν ο Κυριάκος τα βρει με το ΠΑΣΟΚ και προχωρήσει σε Κυβέρνηση συνεργασίας από την πρώτη Κυριακή ! (Σ’ αυτήν την περίπτωση ο τρίτος μένει με την έδρα …ανά χείρας).
Σε ποιον;
* ΚΑΙ σε ποιον θα καταλήξει η χαμένη έδρα της ΝΔ στον νομό της Λάρισας;
Λογικά στο …ΠΑΣΟΚ, αν πάει στοιχειωδώς καλά! Αλλά μπορεί και στον …. Κασιδιάρη! Διότι ναι μεν η Κυβέρνηση πέρασε νόμο εναντίον του, πλην όμως την τελική απόφαση θα τη λάβει ο …Άρειος Πάγος που τελευταία βάζει πολύ …πάγο στην κυβέρνηση. Κι αν ο έγκλειστος πετύχει να κατέβει, η είσοδός του στη Βουλή διόλου δεν αποκλείεται.
Ό,τι να ’ναι
* ΔΗΛΑΔΗ, αν καταλάβαμε καλά, ο Τσίπρας καλεί τον Μητσοτάκη να καταργήσει τον Νόμο για τους πλειστηριασμούς που είχε ψηφίσει ο ίδιος. Καλά, έτσι όπως πάει θα καταγγείλει τον Μητσοτάκη ακόμη και για τη Συμφωνία των Πρεσπών!
Βρείτε λύση
* ΠΑΝΤΩΣ, αντί να αλληλοσφάζονται για το ποιος έφτιαξε τον Νόμο για τους πλειστηριασμούς α’ κατοικίας, μήπως να συμφωνήσουν όλοι μαζί σε καμιά λύση της προκοπής. Να σωθούν τα σπίτια του κοσμάκη που δεν ήθελε να είναι μπαταχτσής αλλά είδε τη ζωή του να έρχεται τούμπα και να αδυνατεί να πληρώσει; Και την ίδια στιγμή να τσακίσουν τους λεγόμενους στρατηγικούς κακοπληρωτές που σαν λύκοι χαίρονται στην αναμπουμπούλα κι ελπίζουν να ευνοηθούν κι αυτοί.
Αν δεν βρουν λύση, το κόστος θα το πληρώσουν όλοι μαζί. Θα δουν κανέναν … ακραίο να ’ρχεται και θα τρίβουν τα μάτια τους.
Αχ και βαχ
* ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ χάνουν τα σπίτια τους από σεισμούς, εμείς πάλι από τα «κοράκια» και τους πλειστηριασμούς. Τελικά πάλι δικαιώνεται ο …Νταλάρας. Εμείς Χριστό, αυτοί Αλλάχ, όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ!
Ροντέο
* ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ στο επιτελείο Μητσοτάκη.
Ο Τσίπρας πήγε Τρίκαλα, ανέβηκε σε τρακτέρ, μπήκε και σε ένα μαντρί με πρόβατα. Εμείς τι κάνουμε για αντιπερισπασμό;
Μια ιδέα θα ήταν να τού δώσουν ένα λάσο, να τον ανεβάσουν σε κανένα αφηνιασμένο άλογο και να κάνει «ροντέο»! Θα κάνει εντύπωση αναμφιβόλως. Μια δεύτερη, να τον πάνε στον αποκριάτικο …Τύρναβο και να τον ανεβάσουν πάνω σε άρμα με …φαλλό ώστε να στείλει μήνυμα στον Τσίπρα για το τι τον … περιμένει στις εκλογές!
Μετάλλαξη
* ΕΧΕΤΕ προσέξει τη μετάλλαξη της Τσαπανίδου; Αυτή η κάποτε σοβαρή τηλεπερσόνα με το μονίμως σοβαρό έως μουτρωμένο στυλ, έχει εξελιχτεί σε μια χαρούμενη …πεταλουδίτσα που φτερουγίζει και πετάει σαν ζαλισμένη γύρω από τον …προβολέα (Τσίπρα). Αυτή, έτσι και κερδίσουν τις εκλογές μέχρι που θα χορέψει καν καν και φοξτροτ πάνω στην εξέδρα!
Αξιολογημένοι ήδη
* ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ με την αξιολόγηση δάσκαλοι και καθηγητές.
Τι να την κάνεις πια την αξιολόγηση; Όπως έχουν γίνει τα πράγματα στα σχολεία η κατάσταση θυμίζει Survivor. Οπότε, όποιος τη βγάλει καθαρή και δεν σπάσουν τα νεύρα του, καθίσταται αυτομάτως άξιος και ικανός για τη δουλειά.
Δίδυμο
* ΔΥΣΚΟΛΑ θα σπάσει το «δίδυμο» Άννας Βαγενά – Βασίλη Κόκκαλη στον ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμούν οι περισσότεροι στη Λάρισα. Και πώς να γίνει; Αμφότεροι, ο καθένας με τον τρόπο του, το κυνήγησε πολύ κι έτρεξε ακόμη περισσότερο σ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας. Οπότε …δίκαια η χαμηλή απόδοση στο … «Στοίχημα», αν παιζόταν βέβαια.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Οι πόλεις που παλιώνουν...
Ένα ακόμη παλιό σπίτι της Λάρισας, η οικία Καπετάνου, στη συμβολή των οδών Παπαναστασίου και Γρηγορίου Ε’ πρόκειται να πέσει. Φαντάζομαι πως ένα ωραίο πρωί, οι μπουλντόζες κάποιου τοπικού εργολάβου θα αναλάβουν δράση, διότι, έτσι είναι η πραγματική ζωή. Κοιτάζει μπροστά και προχωράει. Πραγματική ζωή είναι η αντιπαροχή, είναι το οικονομικό όφελος, όλα τα άλλα είναι για τους ρομαντικούς ονειροπόλους μιας πόλης που δεν υπάρχει πια, παρά μονάχα στη φαντασία των αφελών.
Εδώ που τα λέμε είναι και δίκαιο. Το θες κύριε Κράτος; Έχεις αρχιτεκτονικές ευαισθησίες; Οκ, αποζημίωσέ το και κράτα το. Αν δεν διαθέτεις χρήματα (που δεν διαθέτεις) μην μας ζαλίζεις το κεφάλι. Άντε, παίξε παραπέρα.
Δεν πρέπει να έχουν απομείνει πολλά παλιά σπίτια στη Λάρισα. Θα ’ναι δέκα, θα ’ναι είκοσι; «Κρυμμένα» τα περισσότερα σε κεντρικούς δρόμους και παράδρομους περιμένουν απλώς την σειρά τους, ενώ κάποιες διαμαρτυρίες των ευαισθητοποιημένων φορέων όπως ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, γίνονται περισσότερο για την τιμή των όπλων. Ποια οικία Καπετάνου τώρα; Στη Λάρισα το θέμα είναι η Τσικνοπέμπτη – σ’ αυτήν την πόλη κάθε μέρα άλλωστε μοιάζει Τσικνοπέμπτη- και το πρόβλημα είναι ότι δεν βρήκαμε να κλείσουμε τραπέζι σε πεζόδρομο. Να χωθούμε κει μέσα, στο πλήθος και την τσίκνα, με τα ηχεία και τα χάλκινα να μας ανεβάζουν την αδρεναλίνη, να φάμε τον άμπακα, να πιούμε τον Βόσπορο και, μερακλωμένοι, να πετάξουμε στον αέρα χιλιάδες χαρτοπετσέτες, που θα σχηματίζουν ένα παχύ χαλί. Αρχιτεκτονική κληρονομιά; Τι είπες τώρα ρε μεγάλε; Α, ρε συ ’σαι μορφωμένος! Αι, πιε κάνα τσίπρο τώρα να σε περάσει …
Κάπως έτσι η Λάρισα, όπως όλες σχεδόν οι πόλεις που γνώρισαν τουρκοκρατία και χτίστηκαν με πλιθιά κι άλλα υλικά με συγκεκριμένο χρόνο ζωής, δεν έχει πρόσφατο παρελθόν. Είναι μια πόλη σύγχρονων και αδιάφορων πολυκατοικιών που, λόγω έλλειψης συντήρησης, οι περισσότερες έχουν γίνει και αποκρουστικές. Συμβαίνει δε το παράδοξο αυτή η πόλη να αγωνίζεται και να ξοδεύει όλες της τις δυνάμεις στην ανάδειξη της αρχαίας της ελληνιστικής και της βυζαντινής κληρονομιάς, όπως το Αρχαίο Θέατρο και τα αρχαία του Λόφου, και την ίδια στιγμή να έχει διαγράψει απολύτως την πρόσφατη ιστορία της.
Κι’ όμως, θα μπορούσε αυτή η πόλη, όπως και πολλές ακόμη πόλεις στην Ελλάδα να είναι ανθρώπινη σχεδόν όμορφη, αν κρατούσε όλες αυτές τις απλές και λιτές μονοκατοικίες που κτίστηκαν μετά τον πόλεμο, τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Σπίτια που περιβάλλονταν από όμορφες και λουλουδιασμένες αυλές, σπίτια μονώροφα το πολύ διώροφα, που σού επέτρεπαν να σηκώνεις το κεφάλι και να βλέπεις ακόμη τον ουρανό, ή να λες κάθε πρωί μια καλημέρα με τον γείτονα. Αλλά, είπαμε. Λόγοι ιστορικοί, πολιτικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί, όλα αυτά μαζί ευνόησαν το μοντέλο της αντιπαροχής. Και δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο. Ακόμη θυμάμαι μια στιχομυθία που είχα με τον μακαρίτη τον πατέρα μου ενώ βαδίζαμε στη γειτονιά, πολύ ενδεικτική για τη νοοτροπία των ανθρώπων της εποχής του.
- Μπαμπά, κοίτα, το ρίχνουν κι αυτό το παλιό σπίτι Τι κρίμα…
- Σιγά το σαράβαλο. Δεν λες εκεί να το ρίξουν να ξεβρωμίσει ο τόπος… Μια χαρά πολυκατοικία θα γίνει…
Θυμάμαι αυτά τα λόγια κάθε φορά που περνώ από την πολυκατοικία που χτίστηκε τότε και που σήμερα έχει πια παλιώσει και που κυριολεκτικά δεν βλέπεται. Έχει χρόνια να συντηρηθεί, ενώ κάμποσα από τα διαμερίσματά της είναι ακατοίκητα, εγκαταλειμμένα για διάφορους λόγους. Μετανάστευση στο εξωτερικό για δουλειά, αδυναμία συντήρησης του ακινήτου από αυτούς που το κληρονόμησαν, διαμάχες κληρονόμων, τα γνωστά …
Γέννημα – θρέμμα αυτής της πόλης σαν περπατώ σήμερα στους δρόμους της, προσπαθώ ακόμη να καταλάβω ποιο θα είναι το μέλλον της. Προφανώς το πρόβλημα της Λάρισας δεν είναι οι λιγοστές εναπομείνασες παλιές οικίες Καπετάνων που, ακόμη κι αν σωθούν, δεν αρκούν για να δώσουν μια ταυτότητα στην πόλη, πόσο μάλλον μια ποιότητα ζωής. Το πραγματικό πρόβλημα είναι όλες αυτές οι παρατημένες, ακατοίκητες ασυντήρητες οικοδομές των κεντρικών, αλλά και περιφερειακών συνοικιών που διαρκώς διαβρώνονται και οδηγούνται σε μια ερειπιώδη κατάσταση, η οποία σε λίγο δεν θα απέχει και πολύ από τις τριτοκοσμικές εικόνες που είχα δει πρόσφατα στο …Κάιρο και την Αλεξάνδρεια.
Την ίδια ώρα στην πόλη εμφανίζεται η παραδοξότητα ενός νέου κύματος αντιπαροχής και ανέγερσης πολυκατοικιών. Προφανώς πελάτες υπάρχουν. Νέα ζευγάρια, νέες οικογένειες, ψάχνουν κανούργια σπίτια αφού η αξιοποίηση των παλιών είναι νοοτροπία Δυτικής Ευρώπης, όχι δική μας. Νέα διαμερίσματα λοιπόν, που θα αγοραστούν με νέα στεγαστικά δάνεια, πολλά από τα οποία στο μέλλον θα γίνουν κόκκινα δημιουργώντας έναν νέο κύκλο οφειλετών. Φαύλος κύκλος…
Δεν ξέρω ποια είναι η λύση, φαντάζομαι δεν είναι απλή. Οι πόλεις μας θα διαμορφώνονται ανάλογα με τις εκάστοτε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν συχνά τυχαία, χωρίς σχέδιο.
Όμως ακόμη κι εγώ ο άσχετος κατανοώ πως δεν γίνεται να συνεχίζεται όλη αυτή η σπατάλη πόρων. Και πως οι πολιτικές των μελλοντικών Κυβερνήσεων πρέπει να ευνοούν τη συντήρηση και αναβάθμιση των σπιτιών που ήδη χτίσαμε και όχι τη διαρκή και ανεξέλεγκτη κατασκευή νέων, με το ψευδοεπιχείρημα πως «έτσι κινείται το χρήμα και δουλεύει η αγορά». Προγράμματα όπως το «Εξ οικονομώ» είναι σωστά προγράμματα. Βλέπεις ανακαινισμένες οικοδομές σωστά κομψοτεχνήματα, σπίτια που αναβαθμίζουν δρόμους και γειτονιές. Το κακό είναι πως το συγκεκριμένο Πρόγραμμα είναι ελαχιστότατο σε σχέση με τις ανάγκες. Αλλά εδώ είναι που πρέπει να παρέμβει η πολιτική. Για τους λόγους αυτούς ψηφίζουμε Κυβερνήσεις, κι όχι για τα επιδόματα των 200-300 ευρώ παραμονές των εκάστοτε εκλογών…
Παλιώνουν οι πόλεις, παλιώνουμε και μεις μαζί τους, μεγαλώνουμε, φεύγουμε… Μα η ευθύνη κάθε γενιάς απέναντι στην ιστορία της πόλης δεν παλιώνει ποτέ. Για όσους, βέβαια, αντιλαμβάνονται ακόμη την έννοια της ευθύνης και δεν αρκούνται να πετάνε …χαρτοπετσέτες στα μαγαζιά, υποτάσσοντας τα πάντα στο προσωρινό και το εφήμερο …
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
