πληθωριστικής - πουτινικής εποχής μας.
Χρόνια που ’ρθαν, αποχαιρέτα τον τον «οβελίξ» που χάνεις.
Η φακή
* ΗΤΑΝ η φακή λισβή, την έφαγε και το μαμούνι... Ανοιχτή χθες η ταλαιπωρημένη αγορά της Λάρισας, αλλά μάλλον στράφι πήγε το έξτρα άνοιγμα, καθώς η βροχή περιόρισε την κίνηση. Κι όμως, υπήρχε ...μποτιλιάρισμα στο κέντρο χθες το μεσημέρι. Ειδικά έξω από κάτι ψαράδικα με έτοιμο φαγητό τα αυτοκίνητα με τα αλάρμ σχημάτιζαν ουρές... Έθιμο της ...ψαροφαγίας ή και της ...ταλαιπωρίας - όπως το δει κανείς.
Χρώματα
* ΚΟΙΤΑΣ τις βιτρίνες της Λάρισας και βλέπεις ότι η τάση φέτος είναι για πολύχρωμα ρούχα... Μέχρι και ...παπαγαλί και μπλε ηλεκτρίκ κοστούμια για άνδρες «παίζουν». Λες και οι σχεδιαστές, μετά από τα δύο χρόνια του μαύρου και του γκρι της καταθλίψεως και της καραντίνας προσπαθούν να τονώσουν την πελατεία τους επαναφέροντας -έστω και χρωματικά- την αισιοδοξία. (Χώρια που αλλάζοντας εντελώς τη μόδα μπορεί και να έχεις καλύτερες πωλήσεις).
Παρεμπιπτόντως
* ΤΗΝ ουσία του Πάσχα που έρχεται, την είπε ο δέσποτας Λαρίσης- Τυρνάβου με δυο λόγια σε ραδιοφωνικό κήρυγμά του:
- Φτάνει το Πάσχα, κι εμείς συζητάμε περισσότερο για την τιμή του οβελία, παρά για τη θυσία του εσταυρωμένου Ιησού...
(Ααα, ναι μωρέ! Σωστά... Υπάρχει κι η Σταύρωση και η Ανάσταση, πώς το ξεχάσαμε;).
* * *
* ΚΙ όμως, είναι μια καλή συγκυρία να πας ξανά εκκλησία μετά από δύο ολόκληρα χρόνια απαγορεύσεων και αποχής... Να ακούσεις γλυκείς ύμνους, να ηρεμήσει η ψυχή, όσο γίνεται βέβαια, κι όσο το επιτρέπει η μεγαλοβδομαδιάτικη πολυκοσμία και η/ο διπλανή/-ός κυρία/κύριος που επιμένει να μη φοράει τη μάσκα του και σε εκνευρίζει τα μάλα).
Οι αριθμοί
* ΚΑΛΟ το Πάσχα και τα έθιμά του, αλλά η λογική των αριθμών είναι αμείλικτη.
Ένα αρνί 10-12 κιλών κοστίζει από 140 έως 168 ευρώ. Συν τα υπόλοιπα του πασχαλινού τραπεζιού, συν τις μαγειρίτσες, πιάνεις ένα τριακοσάρι. Το οποίο θα πρέπει να καταβάλουν μισθωτοί και συνταξιούχοι των ...500-600 ευρώ!
Κάπως έτσι ανακαλύπτει ο άνθρωπος τη γοητεία τού να είναι κανείς λιτοδίαιτος... Και κάπως έτσι οι κρατήσεις είναι φέτος μειωμένες.
Ποιο δίλημμα;
* «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή βαρβαρότητα» είναι το δίλημμα που έθεσε προς τον λαό ο Αλέξης Τσίπρας από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι ο λαός, σκεφθείς τα συμβαίνοντα στη σοσιαλιστική Κίνα και τη Σαγκάη, ανέκραξε:
Με τη βαρβαρότητα! Με τη βαρβαρότητα! Πλάκα μας κάνεις;
Γηραιός ηγέτης
* ΑΠΟΤΙΜΩΝΤΑΣ το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με δυο λέξεις:
- Αλέξης Τσίπρας σε πορεία ...Ανδρεοποίησης, ΣΥΡΙΖΑ σε πορεία ΠΑΣΟΚοποίησης.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο ...γηραιός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ προχωρά σε νέα φάση. (Φυσικά ...γηραιός! Δεκαπέντε χρόνια στην καρέκλα έχει ο Άλεξ, ξέρεις εσύ κανέναν άλλο στην Ευρώπη τόσο πολύ; Ακόμη και η ...«μαντάμ Μέρκελ» πάνω στη δεκαεξαετία τα παράτησε και πήγε σπίτι. Κι αν σκεφτείς την ηλικία του ...Μπάιντεν, τότε καταλαβαίνεις ότι ο 48χρονος Τσίπρας για πλάκα έχει καμιά τριανταριά ακόμα χρονάκια μπροστά του να παίζει μπαλίτσα, να βαράει νταούλια, να σκίζει μνημόνια και ό,τι άλλο ξέρει να κάνει τέλος πάντως.
Παντιέρα ρόσα
* ΚΑΤΑ τα άλλα, τίποτες το καινούργιο στο ΣΥΡΙΖέικο. Ως αναμενόταν, ο ισχυροποιημένος πλέον Τσίπρας έχει αποφασίσει να χτίσει πάνω στη δεδομένη δυσαρέσκεια των πολιτών για την ακρίβεια και ...τέλος.
Και πώς θα αντιμετωπίσει ο ίδιος την ακρίβεια; Με παροχές και διορισμούς. Και πού θα βρει τα φράγκα; Μα ...θα τα πάρει από τους πλούσιους. Την άρχουσα τάξη!
Άιντε, αβάντι πόπολο παντιέρα ρόσα. Κι όπως θα έλεγε και ο Πολάκης υιοθετώντας ένα παλιό σύνθημα της ΑΕΛ:
- Κουφ...ες ξαναρχόμαστε! (Κι όποιον πάρει ο Χάρος).
Παροχές
* ΣΑΜΑΤΙΣ κι ο Μητσοτάκης, τι άλλο όπλο έχει στα χέρια του πέρα από παροχές; Τώρα το πετρέλαιο και η βενζίνη, μετά το ρεύμα, σε λίγο και το ...αιρκοντίσιον. Δεν βρήκε τα κότσια να πει πως «εγώ προτιμώ χιλιάκις να χάσω τις εκλογές από το να γίνω ο υπονομευτής της χώρας μου».
Θυμηθείτε το: Αν χάσει ο Μητσοτάκης θα είναι από αυτούς που τον ήθελαν πιο τολμηρό και τους απογοήτευσε.
Παροχές λοιπόν. Κλασική η συνταγή. Κάτσε μη δεις το καλοκαίρι στο μπιτσόμπαρο να σου ’ρχεται κανένα κοκτέιλ και να σου λέει το γκαρσόνι:
«Κερασμένο απ’ την Κυβέρνηση...».
Αλαζονείες
* ΟΜΩΣ, δεν περνά απαρατήρητο από πολύ σοβαρό κόσμο η αλαζονεία που έχει καταλάβει τελευταία τον ...Ανδρουλάκη. Με 12% στο χέρι (κι αυτό δημοσκοπικό), ο -κατά Λίτσα- «κραταιός Νικόλας» βγαίνει σαν το κοκοράκι και δηλώνει πως «εγώ θα καθορίσω τι θα γίνει», «εγώ δεν θα κάνω πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη ή τον Τσίπρα», εγώ έτσι, εγώ γιουβέτσι...
Ας του πει κάποιος να χαλαρώσει... Δέκα τα εκατό (κι αυτό παίζεται) έχει στο χέρι, δεν θα επιβάλει τη θέση του στο 90%, επειδή ο εκλογικός νόμος είναι περίεργος...
Καφενειακά
* ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Συνεχίζεται ο πόλεμος, μετρά όλο και πιο πολλές απώλειες ο Πούτιν και η απορία του καφενόβιου πολίτη είναι μία και απλή:
- Άμα ρε Πούτιν δεν μπορείς να κάνεις ζάφτι τους στρατιωτικά κατά πολύ υποδεέστερους Ουκρανούς, τι θα συνέβαινε άμα σου την έπεφταν ανοιχτά ΝΑΤΟ και Αμερικανοί εν γένει; Μάλλον θα τους υποδεχόσουνα στη ...Μόσχα να κάνετε μαζί Πάσχα... Διαπραγματευόμενος τους όρους παράδοσής σου σε κανένα δικαστήριο, α λα Σαντάμ Χουσεΐν.
Κυκλοφοριακό
* ΔΕΝ φταίει μόνο το Πάσχα και η αυξημένη κίνηση στην αγορά. Το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Λάρισας έχει επιδεινωθεί σε μόνιμη βάση. Καμία πιθανότητα να παρκάρεις στο κέντρο ακόμα κι αν γυρίζεις πάνω από μισή ώρα. Διότι πολλοί έχουν παρκάρει ...μόνιμα τα αυτοκίνητά τους λόγω και της ακριβής βενζίνης κι έχουν «εξαφανίσει» τις θέσεις. Δεύτερον οι έλεγχοι από τη Δημοτική Αστυνομία ή δεν γίνονται ή δεν επαρκούν. Οι κάτοικοι κέντρου έχουν πραγματικά «λαλήσει». Αλλά ποιος να τους ακούσει;
ΑΕΛικό
* ΔΕΝ ξέρουμε τι συμβαίνει με την ΑΕΛ, αλλά έστω και στο παρά 5’ να καθάριζες τις δύο παραδοσιακές βολιώτικες, έπιανες τη Βέροια στον ένα πόντο και είχες βάσιμες ελπίδες.
Πραγματικά τσάμπα και βερεσέ έχασες την άνοδο, αν και είναι φανερό ότι η ομάδα δεν βοηθήθηκε με κάνα δυο καλές μεταγραφές που να βλέπουν δίχτυα. Το μοντέλο με τα «δικά μας παιδιά» που λέει ότι θέλει να εφαρμόσει ο Κούγιας θέλει χρόνο και υπομονή. Που ο ...σαρωτικός Πρόεδρας μόνο γι’ αυτά δεν φημίζεται...
Αμερόληπτα
Έντονα συζητήθηκε στους ποδοσφαιρικούς κύκλους της πόλης -και όχι μόνο- το δημοσίευμα της «Ε» περί εισαγγελικής έρευνας για πιθανό στοιχηματισμό στο παιχνίδι Απόλλων Λάρισας-Βέροια, αλλά και η χθεσινή δήλωση του Αλ. Κούγια για το θέμα, με την οποία καλεί τις αρμόδιες Αρχές να ερευνήσουν σε βάθος την υπόθεση.
Οπότε, εύλογες και οι όποιες προσεγγίσεις αναγνωστών, άλλοτε με «παράπονα» και άλλοτε με «μπράβο» προς την «Ε», για την ανάδειξη και προβολή ενός διαχρονικού, τοπικού, ελληνικού, αλλά παγκόσμιου ενδιαφέροντος θέμα. Με αμεροληψία και -όπως πάντα- σεβασμό στον αναγνώστη, η «Ε» ενημερώνει το κοινό, με βάση στοιχεία των ανακριτικών αρχών, χωρίς «ερμηνείες», «κρίσεις» ή οτιδήποτε άλλο που πιθανόν επηρεάζει ή προκαταλαμβάνει την έκβαση των ερευνών τους. Αναμένοντας, φυσικά, και το όποιο αποτέλεσμά τους, με εξίσου έντονο ενδιαφέρον για να το δημοσιοποιήσει.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Σαγκάη
Μια εβδομάδα πριν το Πάσχα. Η Ελλάδα χαζολογάει με τα συνήθη. Πανάκριβος ο οβελίας, πανάκριβη η βενζίνη. Έλεγχοι στην αγορά για πάταξη φαινομένων αισχροκέρδειας (γέλια). Βεβιασμένη ή όχι η άρση των μέτρων της πανδημίας; Τίποτε παράδοξο... Α, ναι, βυθίστηκε και η ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου, το θηριώδες «Μόσκβα», πάλι καλά, πάνω που είχαμε χάσει εντελώς το ενδιαφέρον γι’ αυτήν την υπόθεση και η πτώση της τηλεθέασης προβλημάτιζε το Open.
«Στα καπάκια», προέκυψε και η Σαγκάη. Η νέα καραντίνα δείχνει πολύ σκληρότερη. Οι γνωστοί «διαστημάνθρωποι» με τις λευκές στολές ανέλαβαν το έργο του ...μπόγια. Κυκλοφορούν στους άδειους δρόμους συνεπικουρούμενοι από «σκυλιά - ρομπότ» που φέρουν μεγάφωνα και προειδοποιούν τους κατοίκους να μείνουν σπίτι. «Πολίτες μείνετε σπίτι». «Πολίτες μείνετε σπίτι». Η Επιτροπή Γειτονιάς του Κόμματος προειδοποιεί. Εναλλακτική επιλογή, να συλληφθούν. Με δόκανα ή ό,τι άλλο πρόσφορο. Μπορεί με δίχτυα ή και με λάσο. Κυρίες, κύριοι ο «Αρμαγεδδών» ξαναπαίζεται στις οθόνες σας και πουθενά στον ορίζοντα ένας Μπρους Γουίλις να μας σώσει.
Μια ανησυχία μας λούζει. Με τους Κινέζους δεν βγάζεις άκρη. Μη διανοηθείς και δεν τους πάρεις σοβαρά. Δεν είναι «μπαρμπάδια» σαν τον Πούτιν και τους λοιπούς ξεκούτηδες των ρωσικών επιτελείων που δεν είναι πια ικανοί ούτε καν να «γκουρλώσουν», να «θάψουν» το μυστικό της βύθισης ενός πλοίου, δυσφημώντας μια λαμπρά σοβιετική καγκεμπίτικη παράδοση. Οι Κινέζοι το 2019 επώασαν κι έζησαν μήνες με τον κορονοϊό και η ξιπασμένη Δύση δεν είχε πάρει είδηση. Επομένως, η υποψία πως «κάτι σάπιο υπάρχει ξανά στο βασίλειο του Σι Τζινπίνγκ» καθίσταται έως και βάσιμη. Κρύος ιδρώτας. Κίτρινος.
Οπότε, ξαναπιάνω τα λόγια της Σιμόν. Ήξερε τόσα πολλά για την Κίνα μετά από τόσα ταξίδια... Γαλλίδα συνάδελφος, γνωριμία σε επαγγελματικό ταξίδι. Πολυταξιδεμένη, εναλλακτική και πολύ χαρούμενη που θα έβγαινε επιτέλους στη σύνταξη, την οποία υπολόγιζε να περάσει αποτραβηγμένη στη Νορμανδία, αφού πρώτα σενιάριζε το παρατημένο πατρικό της. «Δεν θέλω να ξαναπάω στην Κίνα», είπε, «μελαγχολώ». Κι αμέσως μετά με ρώτησε: «Πόσα ρούχα έχεις στην ντουλάπα;». «Ουουου άπειρα...». «Γιατί;». «Γιατί είναι φτηνά». «Και γιατί είναι φτηνά;». «Φτηνά κινέζικα μεροκάματα Σιμόν μου, κοινοτοπίες θα λέμε;». Μου την περιέγραψε σαν την πιο σοκαριστική εμπειρία της ζωής της. «Έχω πάει, λέει, στα περίφημα «περίχωρα» της Σαγκάης ως μεταφράστρια ενός γκρουπ Γάλλων επιχειρηματιών. Μεσημέρι και οι εργάτες σχολάνε... Είναι δέκα εργοστάσια στη σειρά. Κατασκευάζουν όλα αθλητικά παπούτσια και άλλα είδη σπορ. Εργάτες με κόκκινες φόρμες. Εργάτες με πράσινες φόρμες από το διπλανό εργοστάσιο, με κίτρινες από το παραδίπλα, σχολάνε, βγαίνουν μυρμηγκιές και στη θέση τους μπαίνουν άλλες μυρμηγκιές, κόκκινες, πράσινες κίτρινες, μα, καλά, υπάρχει μήπως καμιά μηχανή και ξερνάει ανθρώπους; Νιώθω σοκ και δέος, αναρωτιέμαι αν πρόκειται για ανθρώπους με την ιδιαίτερη προσωπικότητά τους, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους, με ελπίδες και όνειρα ή για κουρδισμένα ρομποτάκια με προκαθορισμένο ρόλο επαναλαμβανόμενο κάθε μέρα χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση. Ελπίδες και όνειρα; Πού να χωρέσουν όλα αυτά μετά από δεκάωρα και δεκατετράωρα δουλειάς, επτά μέρες την εβδομάδα στο εργοστάσιο που για πολλούς είναι και σπίτι ελλείψει κατοικίας; Μου έδειξε τα παπούτσια της. Βλέπεις; Είναι δερμάτινα και γαλλικά. Δεν ξαναφόρεσα έκτοτε ποτέ κινέζικα αθλητικά παπούτσια.
«- C’ est pas normal Alexis, tu comprends?. C’ est choquant!».
Όχι, δεν είναι νορμάλ. Καθόλου νορμάλ. Γιατί πρέπει να δουλεύουν τσάμπα επί δεκατέσσερις ώρες οι Κινέζες γαζώτριες και οι μικροβιοτεχνίες στα ημιυπόγεια της Λάρισας, στις γειτονιές της Μπολόνια ή στα περίχωρα της Σόφιας να έχουν κλείσει ως μη ανταγωνιστικές; Για τα υπερκέρδη τους και μόνο οι δυτικές εταιρείες της παγκοσμιοποίησης, με τις ευλογίες της κινέζικης ηγεσίας, εκμεταλλεύτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες τον φθηνό Κινέζο εργάτη, που δεν είχε ποτέ κουλτούρα από δικαιώματα και ελευθερίες - ο μεγάλος τιμονιέρης Μάο φρόντισε γι’ αυτό. Αποτέλεσμα να φλομώνουν τις δυτικές αγορές με όλων των ειδών βιομηχανικά προϊόντα, ρούχα, παπούτσια, ηλεκτρονικά, μία απίστευτη γκάμα από γκατζετάκια και να έχουν αλλάξει τον πλανήτη και την οικονομία του εκ βάθρων.
Σήμερα, όλοι αυτοί οι άπληστοι Δυτικοί «καρχαρίες» -με τις Κυβερνήσεις που τους στήριξαν- διαπιστώνουν το επικίνδυνο του πράγματος. Είναι τέτοια η εξάρτηση του πλανήτη από τους Κινέζους, ώστε το ερώτημα ποιος έχει τελικά το πάνω χέρι να μην επιδέχεται πλέον αυτονόητη απάντηση, ειδικά από τη στιγμή που οι υπομονετικοί και επίμονοι «σχιστομάτηδες» άρχισαν να αναπτύσσουν και δική τους τεχνολογία και να τους κάνουν πέρα. Ποιος άραγε ξεχνά ότι μόλις ξέσπασε ο Covid η Δύση αδυνατούσε να κατασκευάσει ...μάσκες έχοντας εκχωρήσει τη δουλειά στην Κίνα; Πού πήγαν οι κολοσσοί της κινητής τηλεφωνίας Nokia και Ericsson όταν κυκλοφόρησαν τα πρώτα κινέζικα τηλέφωνα; Τους κατάπιαν, τους εξαφάνισαν κι ακόμη δεν είδαμε τίποτε. Το «ματσάκι» μόλις άρχισε. Ο Πούτιν με το αέριό του, οι Κινέζοι με τα βιομηχανικά τους προϊόντα άρχισαν και τους κάνουν ήδη μεγάλες νίλες. Και ψάχνονται. Μιλούν για ...κρίση και εκπλήσσονται. Ενώ στην πραγματικότητα η κάθε κρίση που (θα) έρχεται δεν είναι παρά η λογική αλληλουχία των πραγμάτων όπως τα διαμορφώσαμε πλέον στον πλανήτη. Κρίσεις οικονομικές, υγειονομικές, ενεργειακές, δεν είναι παρά τα συμπτώματα της ανισορροπίας με την οποία έχει δομηθεί τελευταία η παγκόσμια οικονομία.
Στη Δύση η ανησυχία πλέον έκδηλη. Στον δυτικό Τύπο τα πρώτα δημοσιεύματα έχουν φανεί και θέτουν το εύλογο ερώτημα: Τι συμβαίνει στη Σαγκάη; Και τι θα συμβεί αν...
Αυτό το «αν» καλύτερα να μη χρειαστεί να απαντηθεί ποτέ. Και κάποιος «Εσταυρωμένος» -μέρες που ναι- μακάρι να τους φωτίσει μήπως και δουν ότι έτσι που το πάνε οι κρίσεις από δω και πέρα θα είναι συνεχείς ως αποτέλεσμα συγκεκριμένης λειτουργίας του κόσμου. Όχι, δεν θα μας λυπηθούν. Απλά να καταλάβουν ότι αυτοί πρώτοι θα χάσουν φράγκα...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
