* ΧΑΛΑΡΟΣ ο χειμώνας, βελτιώνεται και η διάθεση.
- Πάντως έρχεται η άνοιξη, διαβεβαίωνε η Λαρισαία. Χθες βράδυ άκουγα τον Κούκο. Αν και είχα ξεχάσει να πάρω τα χάπια μου, διευκρίνισε χαμογελώντας.
- Μακάρι να άκουγα τον κούκο κι εγώ, συμπλήρωσε η φιλενάδα της. Μονάχα κάτι καρακάξες έρχονται κάπου-κάπου. (Έτσι κι αλλιώς πάντως, ένας κούκος δεν...).
* * *
* Ο νεαρός Λαρισαίος παρέμενε όμως δύσθυμος και το Σαββατοκύριακο.
- Κυριακή είναι το πρωί, καμιά ωρίτσα απ’ όταν ξυπνάς. Μετά, όλη μέρα είναι «έρχεται Δευτέρα».
Ζ.
Για ψάρεμα...
* ΦΥΣΙΚΑ και έχουν ξεκινήσει τις προετοιμασίες οι Λαρισαίοι.
- Πώς και πώς περιμένω τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου...
- Τόσο ερωτευμένος είσαι;
- Οχι, ανθοπώλης.
* * *
* - ΤΗ μέρα του Αγίου Βαλεντίνου στείλτε λουλούδια στη γυναίκα σας ανώνυμα. Αν σας το πει καλώς, αλλιώς...
* * *
* - ΜΩΡΟ μου, τι δώρο θα μου πάρεις για του Αγίου Βαλεντίνου;
- Ψαροντούφεκο. Ή μήπως θέλεις καλάμι ψαρέματος; (Δεν χρειάστηκε να του διηγηθεί το κλασικό ανέκδοτο).
Ζ.
Στον τέντζερη
* Ο ρομαντικός μα και πειναλέος συνάμα νεαρός Λαρισαίος, είχε έμπνευση ως ερωτευμένος.
Αν ήσουν λαχανόφυλλο
Κι ήμουν κι εγώ κιμάς
Νάμαστε σ’ ένα τέντζερη
Εσύ κι εγώ ντολμάς.
Ζ.
Φανός θυέλλης
* ΑΡΧΙΚΑ είχαμε τη, λανθασμένη όπως αποδείχθηκε, εντύπωση πως μόνο ο υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης ήταν αυτός που είχε τη φαεινή ιδέα με το παρατηρητήριο τιμών. Όταν σήμερα πας στο σούπερ μάρκετ και χρειάζονται 50 ευρώ, για μια σακούλα ψώνια. Ναι 50 ευρώ για μια σακούλα, με τα απολύτως απαραίτητα. Τσάντα μάλλον για να μην μπερδευτούμε με τις σακούλες.
Πληροφορηθήκαμε λοιπόν πως και ο υπουργός Ενέργειας - Περιβάλλοντος, Κώστας Σκρέκας έχει εξίσου φαεινές ιδέες για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Λέγοντας το αμίμητο «η προσπάθεια πρέπει να είναι εξοικονόμηση ενέργειας. Δηλαδή δεν ξεχνάμε τον θερμοσίφωνα, δεν αφήνουμε το φως ανοιχτό, γενικά όλα αυτά κοστίζουν στην τσέπη».
Μας έχουν αλλάξει... τα φώτα με τους λογαριασμούς ρεύματος και αερίου με τις πανάκριβες χρεώσεις και αντί να μειώσουν τους φόρους, μας προτείνουν να χρησιμοποιήσουμε... φανούς θυέλλης; Μήπως να ζήσουμε και σε σπηλιές; Φανταστικέ υπουργέ.
Β.Κ.
Στις 14...
* ΚΑΙ δεν ήταν καθόλου μόνος του στη Λάρισα.
- Λουλούδι 3,5 ευρώ, σουβλάκι 2 ευρώ. Φέτος στις 14 Φλεβάρη σκέψου ώριμα. Φτιάξε ένα μπουκέτο με σουβλάκια, θα της πιαστεί κιόλας...
* * *
* - ΔΕΝ πτοούμαι από τα ερωτευμένα ζευγαράκια που βλέπω γύρω μου. Σφίγγω με αγάπη τη σακούλα με τα σουβλάκια και συνεχίζω τον δρόμο μου.
* * *
* - ΤΙ θα κάνεις του Αγίου Βαλεντίνου;
- Τη λίστα με τα ψώνια για την Τσικνοπέμπτη.
- Εσύ, τι έχεις σκοπό να κάνεις;
- Θα μαρινάρω τις μπριζόλες για την Τσικνοπέμπτη.
Ζ.
Πάρε κόσμε...
* TO ανακοίνωσε ξανά η Κυβέρνηση, δεν είναι καινούργιο, προς εμπέδωση: «Μέσα στο επόμενο 10ήμερο αναμένεται η έκδοση λογαριασμών σε αγροτικές και κτηνοτροφικές μονάδες, στους οποίους θα συμψηφίζεται η έκπτωση 80% στη ρήτρα αναπροσαρμογής που έχει χρεωθεί για τη χρήση περιόδου Αυγούστου-Δεκεμβρίου 2021». Φτηνό αγροτικό ρεύμα, ακούς εκεί 80% έκπτωση; Κι αυτοί οι αχάριστοι στήνουν μπλόκα, βαλτοί παιδάκι μου. Ενώ τους λένε ότι μπορούν να ποτίζουν σχεδόν τζάμπα από Σεπτέμβριο μέχρι Απρίλιο, διότι θα ανακοινώσουν και παράταση στην επιδότηση. Τι; Δεν ποτίζει κανένας τότε; (Κι υποτίθεται ότι απέσυραν και τον Κολωνακιώτη υπουργό, που όλοι έλεγαν ότι ήταν άσχετος...).
Ζ.
Οικονομίααα...
* - ΤΟΥΣ έχω ικανούς, προέβλεπε η Λαρισαία, να στέλνουν και μήνυμα με το 112: “Κλείστε τον θερμοσίφωνα”.
* * *
* Ο άλλος πάλι ένιωσε να δικαιώνεται απολύτως ο πατέρας του. Που έλεγε «αρε δεν με κάνετε μια μέρα υπουργό...». Διότι λέει κι εκείνου οι βασικές εντολές στο σπίτι ήταν «κλείστε τα φώτα» και «σβήστε τον θερμοσίφωνα».
- Γιατί, τι παραπάνω δηλαδή λέει ο υπουργός Σκρέκας;
* * *
* ΑΜ ο αμίμητος Βασίλης Λογοθετίδης στον ρόλο του τσιγγούνη;
- Γιατί να καίνε τα φωτάκια ερήμην Βέτα μου; Φως είναι αυτό, ρεύμα είναι αυτό, βατ είναι αυτό, κατοστάρες είναι αυτές. Να, καθώς πας μέσα, κάνε μια έτσι δα τον διακόπτη, χραααπ, γι’ αυτό τους έχουμε τους διακόπτες δίπλα στην πόρτα, μπαίνεις χραπ, βγαίνεις χραπ, γι’ αυτό στο τέλος του μηνός έρχεται ο λογαριασμός και δεν ξέρουμε πού το κάψαμε το φως. Μπαίνεις χραπ, βγαίνεις χραπ...
Ζ.
Πονηρεμένοι
* ΕΧΟΝΤΑΣ καεί δύο φορές το 2012 κι άλλες τόσες το 2015, τότε ήταν ακόμα χειρότερα τα πολιτικά εγκαύματα, Λαρισαίοι πασοκτζήδες ουδόλως εμπιστεύονταν τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
- Μα πώς γίνεται σε κάνα δυο βδομάδες μέσα από το 6 να φτάσουμε στο 16%;
- Κι ακόμα παραπάνω μας πήγαν ορισμένοι. Πριν ακόμη κάνει κάτι ο νέος πρόεδρος, πριν δείξει αν αξίζει και πόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης. Πότε πρόλαβε και τον επιβράβευσε η κοινωνία;
- Και να πεις ότι έχουμε δικά μας Μέσα Ενημέρωσης; Ούτε εταιρείες δημοσκοπήσεων φιλικές έχουμε...
- Άρα να έχουμε τον νου μας. Όπως μας φούσκωσαν και θα είχαν τους λόγους τους να το κάνουν, έτσι μπορούν άνετα και να μας ξεφουσκώσουν όταν θα τους βολεύει...
Ζ.
Καλεσμένος
* ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, καλεσμένος χθες στον Γ. Αυτιά ο Κυρ. Μητσοτάκης. Κι ο Λαρισαίος δεν κρατήθηκε.
- Γιόρτασαν δηλαδή τον Αγιο Βαλεντίνο δύο μέρες νωρίτερα.
Ζ.
Του κόμματος
* ΕΠΙ ΣΥΡΙΖΑ που είχαν τεθεί αντικειμενικά κριτήρια επιλογής, υπήρχε και τότε συνέντευξη των υποψηφίων, αλλά δεν ήταν καθοριστικός ο ρόλος της, του κορόιδευαν λοιπόν ότι από τους 8 διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας στους τέσσερις θεσσαλικούς νομούς, μονάχα ένας ήταν δικός τους. Στους 8, ο 1. Πάνε αυτά τώρα, καταργήθηκαν. Αποδείχθηκε άλλωστε ότι οι αξιοκρατικές διαδικασίες και η πολλή δημοκρατία βλάπτουν σοβαρά το κόμμα. Ακούς εκεί 1 στους 8...
* * *
*ΤΩΡΑ, με τη ΝΔ στα πράγματα, εκπαιδευτικοί και άλλοι, αναρωτιούνται πόσοι διευθυντές δεν θα είναι νεοδημοκράτες; Θα είναι 1 στους 8 που δεν θα είναι δικός τους; Χλωμό. Ούτε 1 στους 108 ανά την επικράτεια δεν θα ξεφύγει, στοιχηματίζουν οι ειδήμονες. Απαξάπαντες του κόμματος. Το ερώτημα είναι ποιος βουλευτής ή άλλος παράγοντας θα επικρατήσει σε κάθε νομό, επιβάλλοντας τον δικό του. Ο οποίος, ως διευθυντής, θα ανταποδώσει, βοηθώντας τον μετά στις εκλογές.
* * *
* ΤΟΠΙΚΑ επί παραδείγματι, ποιος, ποια από τους ενδιαφερόμενους/-ες θα κάνει πίσω και δεν θα διεκδικήσει τη θέση με νύχια και με δόντια, με γνωστούς και φίλους, με βουλευτές, υπουργούς και γραμματείς... Τη θέση που δικαιούται άλλωστε για τους αγώνες που έδωσε υπέρ του κόμματος. Ενός κόμματος κατά τα άλλα φιλελεύθερου, κεντροδεξιού, σύγχρονου, που όμως εξακολουθεί να το κουμαντάρει ο Γκρούεζας.
Ζ.
Απολύμανση
* ΕΚΕΙ που πίναν, λέγαν κιόλας οι Λαρισαίοι.
- Γραμμή στήριξης αλκοολικών, λέγεται παρακαλώ...
- Ναι, έχω πάρει 8 φιάλες ουίσκι, 5 μπουκάλια τσίπουρο, 48 μπίρες και είμαι στο ταμείο. Πληρώνω με κάρτα ή με μετρητά;
* * *
* - ΠΡΙΝ φυσήξω έκανα μια ευχή.
- Και τελικά τι έγινε;
- Μου πήραν το δίπλωμα.
* * *
* - ΚΑΙ τι κάνεις τώρα;
- Τώρα; Εσωτερική απολύμανση.
- Α, τσίπουρα πίνεις.
Ζ.
Τα μπλόκα
* ΠΟΛΛΟΙ γράφουν ανακοινώσεις συμπαραστεκόμενοι στον αγώνα των αγροτών, ο εξ Ελασσόνος δάσκαλος Δ. Ντ. το κάνει με στίχους:
Ο ποιητής εμπνέεται και σήμερα και γράφει,
για τα τρακτέρ που έφτασαν εδώ απ’ το χωράφι,
από κοντά πολιτικοί και δημοσιογράφοι,
λένε ο κόπος της χρονιάς, ότι πηγαίνει στράφι.
Με κτηνοτρόφους στο πλευρό, μαρσάρουν και κορνάρουν,
λες και για γάμο ξεκινούν, την προίκα για να πάρουν,
με αλέτρια, σβάρνες, με υνιά, σημαίες, εργαλεία,
τα περασμένα ξαναζούν, του αγώνα, μεγαλεία.
Στον κόμβο εκεί της Νίκαιας, αγροτοσυνελεύσεις,
με αναμμένη τη φωτιά, λουκάνικα, οίνον, γεύσεις,
στα μπλόκα ανυποχώρητοι και με μικροεντάσεις,
διεκδικούν υπουργικές, γενναίες αποφάσεις.
Ζ.
Η γιαγιά
* Η τρυφερότητα της γιαγιάς, της καραγκούνας εν προκειμένω, αν κι όλες οι άλλες δεν παν πίσω. Από την Απ. Κυ. την Artista του κάμπου:
Έλα μάνα μ’... Τ’ έπαθις μαναχιάρα μ’; Τι κλαις κοτούλα μ’; Κουρίτσ’ι μ’ γραμμένου... Ποιος σι βάρσι, κείνου του χαλτζμένου, του βουμπίρκου τα Λένους; Πάψι τσιώνα μ’, πάψι νυφούλα μ’... Έλα να σι δώσου ιένα ματάκ’ ιγω, να μην πουνάει. Σώνει τώρα ντε, σώνει... Θα σιπουνέσ’ει του κιφαλάκ’ι. Ίέλα να σι νίψου γω λίγου, άααϊ... Ιέλα κουρτσάκι μ’, πιριστιρούλα μ’, αρνάκι μ’... Πάμι να δούμι τ’ αρνάκια πως αμπδάν στου λιβάδ’ι; Πάμι τρανταφλάκ’ι μ’ να μάσουμι κρινάκια; Βγήκαν.. Άι πλάκ’ι μ’...
Ζ.
Ονόματα
* ΠΕΡΙ ονομάτων οι ατάκες Λαρισαίων μαθητών.
- Κοίτα Πάνο, του λέω. Και κοιτάει πάνω, ο Παναγιώτης.
* * *
* -ΠΩΣ σε λένε;
- Πίτσα.
- Από πού βγαίνει;
-Απ’ τον φούρνο.
* * *
* - ΠΩΣ σε λένε;
- Μπέλα.
- Μια κούνια, τι την έχεις;
Ζ.
Σταυρός
* ΑΡΧΙΣΑΝ τα τραπεζώματα, οι κρυφές και φανερές συναντήσεις, οι υποσχέσεις, οι δεσμεύσεις, οι εκδουλεύσεις και κυρίως το γλείψιμο προς κάθε βουλευτικό γραφείο για την περιβόητη προσέγγιση και κατ’ επέκταση βοήθεια μπροστά στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, διαπιστώνει ο Τρικαλινός Α. Ζ.
Πολίτες που έχουν ξοδέψει δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να αποκτήσουν δύο και τρία πτυχία τα παιδιά τους, κάθονται στο ίδιο τραπέζι με ανθρώπους που δήθεν γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα και κυρίως πολιτική, οι οποίοι αντί για υπογραφή βάζουν σταυρό... (Γι’ αυτό ίσως και ζητούν σταυρούς;).
* * *
* ΤΟ πιο τραγικό δεν είναι το ότι μοιράζονται το τσίπουρο και τους μεζέδες με αυτούς τους ανθρώπους, αλλά το ότι εναποθέτουν τις όποιες ψεύτικες ελπίδες για εργασία 500 ευρώ στα παιδιά τους, με τη συνδρομή αυτών των νταλαβερτζήδων της πολιτικής, που ιδεολογία έχουν την καρέκλα... Και μετά διαπληκτίζονται στα καφενεία για το ποιος είναι ο κατάλληλος δήμαρχος, βουλευτής ή περιφερειάρχης. Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα από την εποχή «κατόπιν ενεργειών μου» και ούτε πρόκειται με τέτοιες αντιλήψεις και συμπεριφορές. (Κυρίως από τη μεριά του λαού που αυτός φέρει και τη μεγαλύτερη ευθύνη...).
Ζ.
Ανταποδοτικά
* ΕΝΑΣ ιερέας πεθαίνει και βρίσκεται στην είσοδο του Παραδείσου. Μπροστά του βρίσκεται ένας τύπος με μαύρο γυαλί, τζιν παντελόνι, φανταχτερό πουκάμισο και μυστήριο ύφος. Έρχεται ο Άγιος Πέτρος και ξεκινάει.
- Ποιος είσαι, τέκνο μου, εσύ;
- Ο Μητσάρας να ουμ... Σαράντα χρόνια ταξί, μιλάμε και ο πρώτος στην πιάτσα του Βαρδάρη.
- Έλα, τέκνο μου, λέει ο Άγιος Πέτρος. Πάρε αυτήν τη μεταξωτή ρόμπα με τα χρυσά κοσμήματα και μπες στο Βασίλειο των Ουρανών...
* * *
* Ο Μήτσος περνάει λοιπόν στον Παράδεισο και έρχεται η σειρά του ιερέα.
- Είμαι ο πατήρ Ιωάννης, σαράντα χρόνια στην ενορία της Άνω Παναγιάς. Εκεί στο απομονωμένο χωριουδάκι.
- Πάρε, τέκνον μου αυτήν τη βαμβακερή ρόμπα και προχώρησε κι εσύ στο Βασίλειο των Ουρανών.
- Μα γιατί... Γιατί μετάξια και χρυσάφια στον ταξιτζή και σε μένα ένα απλό βαμβακερό;
- Κοίταξε, τέκνον μου... Σ’ εμάς εδώ μετράει το αποτέλεσμα. Όταν εσύ κήρυττες, το ποίμνιο μέχρι που κοιμόταν. Όταν οδηγούσε ο Μήτσος όμως, οι επιβάτες έκαναν την προσευχή τους.
Ζ.
