Οι κοροναϊκές δυνάμεις των Ερυθρών Χμερ εξακολουθούν να πολιορκούν την πόλη με τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων καθ’ εκάστην. Διό και η πόλις έχει κηρύξει σιωπητήριο... Φινίτο λα μούζικα...
Οι μονίμως νυσταγμένοι κάτοικοι της πλατείας Ταχυδρομείου και λοιπές πλατειακές δυνάμεις πανηγυρίζουν ωστόσο... Επιτέλους ύπνος!
Ξερό ψωμί
* ΑΛΛΑ και η Ελλάς σύμπασα θα κοιμάται πλέον ήσυχη αφού σε ολίγα έτη θα περιπολούν «Ραφάλ», «Μπελάρα» και λοιπά γαλλικά υπερσύγχρονα μαραφέτια.
Όλοι πανηγυρίζουν: «Μπελάρα» και ... ξερό ψωμί! (Στην ... κυριολεξία όμως).
Ψώνια
* ΣΧΕΤΙΚΗ η ατάκα του διαδικτύου :
Την πρώτη φορά που πήγε Γαλλία, γύρισε με «Ραφάλ». Τη δεύτερη με φρεγάτες και κορβέτες. Μαγνητάκια για το ψυγείο δεν έχουν;
Θέλει τρόπο
* ΛΑΡΙΣΑ στα χρόνια του Covid.
Κάθεται ο συμπολίτης (γεγονός) σ’ ένα Πρακτορείο ΟΠΑΠ και συμπληρώνει ένα Δελτίο. Δίπλα του ένας χοντρός, χωρίς μάσκα, βήχει κιόλας.
- Σας παρακαλώ κύριε, βάλτε τη μάσκα σας...
- Δεν κατάλαβα... Το παίζεις μάγκας ; Εσύ τι είσαι;
- Εγώωωωω Τίποτα... Απλά μόλις πέρασα κορονοϊό και λέω να σε προστατέψω...
(Ακόμη τρέχει ο άλλος... Διότι, δεν θέλει κόπο το πράμα, αλλά τρόπο).
Οι κακοί Κινέζοι
* ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, άμα είσαι μπολιασμένος πας και βλέπεις καμιά ταινία... Ήδη ο Τζέιμς Μποντ ανέλαβε δράση για να σώσει και πάλι τον πολιτισμένο Δυτικό Κόσμο από τους κακούς που - κατά παράδοση - σχετίζονται με τους Ρώσους. Οι ανάγκες της προπαγάνδας, τι να κάνεις;
Αλλά είναι μάλλον η τελευταία φορά... Θέμα χρόνου είναι να μπουν στο κάδρο των ... κακών που απειλούν τον πλανήτη οι ... Κινέζοι. Έτσι και είσαι ανταγωνιστικός και σηκώνεις κεφάλι η «πολιτισμένη Δύση» σε περνάει από τη μεγάλη πριονοκορδέλα του Χόλιγουντ... Ποια πυρηνοκίνητα υποβρύχια, συμμαχίες αγγλοσαξόνων και κουραφέξαλα... Το λευκό πανί στις σκοτεινές αίθουσες είναι το ατομικό όπλο.
Ξεκάρφωμα
* ΣΚΕΨΕΙΣ για την ...παρέλαση της 28/10 κάνει από τώρα η Κυβέρνηση, διότι, ως γνωστόν, σ’ αυτόν τον τόπο εορτές και πανηγύρεις αποτελούν ζητήματα μείζονος σημασίας.
- Θα γίνουν ...λάιτ παρελάσεις. Με προσκλήσεις και λίγο κόσμο, διαρρέουν από το «Μαξίμου».
Σκοτίστηκε ο Λαρισαίος... Μωρέ καλό καιρό κι ανοιχτά τσιπουράδικα να ’χει. Την παρέλαση τη θέλουμε για ...ξεκάρφωμα...
Ανόητη βία
*ΞΥΛΟ έξω απ’ τα σχολεία... Φασίστες, ακροαριστεροί, ο γνωστός και διαχρονικός αχταρμάς που δέρνεται όπου σταθεί κι όπου βρεθεί βρήκε νέα ευκαιρία να λύσει τις διαφορές του έξω απ’ το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης...
Κι άμα προκύψει κανένας νέος Παύλος Φύσσας; Ε, εντάξει μωρέ, οι αγώνες έχουν θύματα... Θα κάνουμε και καμιά συναυλία με ροκιές για να τιμήσουμε τη μνήμη του και μετά θα πάμε για μπίρες...
Τι ανοησία όλη αυτή η βία ενώ βαδίζουμε προς το 2022 κι έπρεπε άλλα να μας απασχολούν.
Περί αξιολόγησης
* ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι μόνο η αποχή δασκάλων και καθηγητών από την αξιολόγηση. Είναι και η ίδια η αξιολόγηση ως ποιότητα και ως διαδικασία.
Καλοπροαίρετος εκπαιδευτικός που τάσσεται υπέρ της αξιολόγησης και είπε να ασχοληθεί και να υλοποιήσει όσα κελεύουν οι εγκύκλιοι και οι αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας διαπίστωσε - και μας το έλεγε- ότι αυτό το πράγμα δεν συνιστά αξιολόγηση. Πρόκειται για μια ακατάσχετη φλυαρία, μια θολή έκθεση ιδεών που πρέπει να συντάξουν τα σχολεία χωρίς καμία ιδιαίτερη χρησιμότητα. Τσάμπα κόπος, τσάμπα χρόνος... Σα να θέλει το Υπουργείο ... να βγει από την υποχρέωση που έχει προς την Ε.Ε. Για πραγματική αξιολόγηση ικανότητας ή καταλληλότητας των εκπαιδευτικών ούτε λόγος , εννοείται.
Γυρίσματα
* ΠΕΡΑΣΕ μια εβδομάδα στη Γερμανία και ...όχι νέα Κυβέρνηση δεν έχουν, αλλά ούτε καν βρέθηκε ποιοι με ποιους μπορούν να συζητήσουν! Χώρια ότι βγαίνουν και κάτι παλιά άπλυτα του υποψήφιου Καγκελάριου Σολτς και δυσκολεύουν την «μπουγάδα». Οπότε... Καλά Χριστούγεννα κι άμα...
Μια εβδομάδα ακυβερνησίας στην Ελλάδα θα σήμαινε ότι θα πηγαίναμε όλοι για βαριά εγκεφαλικά... Αλλά τι γυρίσματα έχει ο μπαμπέσης ο καιρός! Η Ελλάδα μέσα στην κανονικότητα αισιοδοξεί, οι Γερμανοί σε ακυβερνησία και μεταμερκελική αβεβαιότητα με τον Μακρόν να κερδίζει διαρκώς έδαφος για νέο αφεντικό στη Γηραιά... Ποτέ μην λες ποτέ Βόλφγκανγκ!
Κάποτε και τώρα
* ΕΙΜΑΙ έξω από Φαρμακείο και κοιτάζω τη λίστα με τα Διανυκτερεύοντα. Έχει ένα στην «Κουμουνδούρου. Πλησίον παλιάς Νομαρχίας» όπως έγραφε η αναρτημένη λίστα του Φαρμακευτικού Συλλόγου.
- Ποια είναι η παλιά Νομαρχία; με ρωτάει μια κυρία...
- Η σημερινή Περιφέρεια...
- Ααααα μάλιστα...
Περνάει ο καιρός, περνάνε τα χρόνια, θεσμοί που κάποτε έπαιζαν τον πρώτο ρόλο στη ζωή μας χάνονται, ξεχνιούνται. Στην καλύτερη περίπτωση, θα μπουν σε κανένα σήριαλ σαν τις «Άγριες Μέλισσες» ένα μέρος των οποίων - όπως ξέρουν οι πολυάριθμοι φαν της σειράς- λαμβάνει πλέον χώρα στη ... Νομαρχία Λαρίσης τα χρόνια της Χούντας.
Απελπισία
* ΚΑΙ η κυκλοφοριακή ...αναβάθμιση της Λάρισας μέσω αυτού που αποκαλούν ΣΒΑΚ -συνεχίζεται.
Μόνο μην πας δήμαρχε τα μεσημέρια πλατεία Εβραίων και Ανθίμου Γαζή (δρόμος που δέχεται πλέον όλο τον κυκλοφοριακό φόρτο από άλλους κεντρικούς δρόμους που έκλεισαν).
Θα σε πιάσει μαύρη απελπισία...
Βέβαια, η κατάσταση έχει τρόπον τινά αυξήσει το ...θρησκευτικό φρόνημα των οδηγών που όλη την ώρα κατεβάζουν ... καντήλια, Θεούς και δαίμονες...
Κορυφή
* ΕΛΑ Αλέκοοοο ...φώναξε ο Αχιλλάκος Μπέος. Κάνει πολλή ζέστη κει κάτω που έπεσες; Καύσωνας ε; Εμείς εδώ, άστα... Βάλαμε παλτό... Κρύο Αλέκο. Πολύ κρύο στην κορυφή...
Λιγότεροι Έλληνες
* ΕΡΕΥΝΑ των Πανεπιστημίων Πατρών και Θεσσαλίας δείχνει από τώρα ότι στην επικείμενη απογραφή πληθυσμού σε λίγο διάστημα οι Έλληνες θα είμαστε κάπου μισό εκατομμύριο λιγότεροι σε σχέση με το 2011. Δεν φταίει μόνο η οικονομική κρίση. Φταίει η αλλαγή του τρόπου της ζωής μας. Στις δυτικές κοινωνίες όπως είναι και η ελληνική οι γυναίκες δεν γεννάνε και δεν κάθονται να μεγαλώσουν παιδιά... Τελείωσε οριστικά το μοντέλο της καλής συζύγου και της υπομονετικής μανούλας κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει στο ορατό μέλλον.
Η ανακοίνωση της μείωσης των γεννήσεων δεν πρέπει να είναι απλά αφορμή για να διεκδικήσουν οι ...πολύτεκνοι και τα σωματεία τους νέα επιδόματα. Αλλά αφορμή για μια πρακτική συζήτηση που θα οδηγεί σε λύσεις. Κάποτε, ένας σημαντικός ιστορικός, ο Αντώνης Λιάκος βγήκε και είπε ευθαρσώς πως, αφού δεν γεννάμε εμείς, ας δεχθούμε σταδιακά και ας νομιμοποιήσουμε μετανάστες που μέσα σε δύο γενιές θα είναι πιο ...Έλληνες και από Έλληνες. Και να το κάνουμε τώρα που έχουμε ακόμη την αριθμητική δύναμη να τους αφομοιώσουμε. Φυσικά, έπεσαν να τον φάνε. Κι επειδή ανήκε στον ΣΥΡΙΖΑ τα άκουσε διπλά. Όχι! βροντοφώναξαν οι Ελληνάρες... Να δώσουμε επιδόματα να γεννηθούν Έλληνες. Και ποιος δεν θα ήθελε βέβαια να γεννηθούν Ελληνόπουλα; Να όμως που δεν γεννάμε. Τα επιδόματα δύσκολα πείθουν. Και φωνές σαν του Λιάκου, όταν κάποιοι τις θυμηθούν, μακάρι να μην είναι πολύ αργά.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Κόκκινη πόλη
Αρκετά παίξαμε και γελάσαμε, ας πούμε και καμιά αλήθεια για την πόλη μας...
Τετάρτη ανακοινώνεται πως η Λάρισα περνάει για άλλη μια φορά στο κόκκινο και σε μίνι καραντίνα από την Παρασκευή. Ποιος νοιάστηκε; Στην πλατεία Ταχυδρομείου, ώρα 1.30 το πρωί η μουσική παίζει τόσο προκλητικά στη διαπασών που είναι σα να φτύνουν στα μούτρα κάθε νόμο και γραφή. Ακόμη και οι ...προπονημένοι σε τέτοιες καταστάσεις κάτοικοι της Πλατείας, αγανακτούν, εκρήγνυνται. Τηλέφωνο στο «100».
- Συγγνώμη ρε παιδιά, μέχρι πότε επιτρέπεται η μουσική;
- Μέχρι 11 το βράδυ κύριε ...
Πράγματι, η τηλεφωνική καταγγελία πιάνει. Σε 10 λεπτά, η μουσική έχει σταματήσει. Σε μισή ώρα μόλις, μην σου πω και λιγότερο, έχει ξαναρχίσει. Το ίδιο δυνατά. Το ίδιο προκλητικά. Οι «επιχειρηματίες» της πλατείας (με πολλά εισαγωγικά η λέξη) λες και στέλνουν μήνυμα. Σας έχουμε γραμμένους και σάς και την Αστυνομία μην σας πούμε πού... Το δέχεσαι κύριε Αστυνομικέ μου Διευθυντή να σας περιφρονούν έτσι, δίχως καμιά αιδώ;
Ερώτημα: Αν ο Νόμος είχε τηρηθεί θα άρχιζε (από παντού) ο κόσμος να αραιώνει από τις 11; Θα ήταν λιγότερες οι πιθανότητες μετάδοσης του ιού; Προφανώς. Μα, θα έχαναν τα μαγαζιά... Ε, να χάσουν... Που δεν θα χάσουν. Θα χάσουν άμα τους τραβήξουν ξανά κανένα γενικό κλείσιμο για μήνες όπως το πάνε. Αυτό θέλουν; Και τι έχει να πει το Σωματείο τους; Συναινεί σ’ αυτό το όργιο παρανομίας; (Ξέρω, ξέρω, πληρώνουμε φόρους, απασχολούμε τόσο κόσμο, δεν βγαίνω μάνα μου δεν βγαίνω Οι ίδιες πάντα δικαιολογίες. Τις οποίες μια ανεκτική και ...συνένοχη κοινωνία όπως αυτή της Λάρισας έχει δυστυχώς αποδεχθεί).
Την επομένη το πρωί. Πρωί λέγοντας στη Λάρισα, εννοούμε κατά τις ...12. Ως γνωστόν αυτή η πόλη δεν ξυπνάει νωρίτερα από τις 10. Αν πας 9 στην αγορά ίσως - ίσως λέμε!- να βρεις τίποτε αγουροξυπνημένους υπάλληλους να σκουπίζουν. Τα αφεντικά αριβάρουν αργότερα. Πού μείναμε; Α, ναι, στις 12! Τα καφέ αρχίζουν και γεμίζουν. Ως τις 2 το μεσημέρι γίνεται της επί χρήμασι εκδιδόμενης. Ποια μάσκα, ποια μέτρα, ποια τήρηση αποστάσεων... Χαλαρά... Μα, μπήκαμε στο κόκκινο... Ντάξει μωρέ...
«Ντάξει»... Πώς «ντάξει»; Μέχρι πότε τέτοιοι γενικόλογοι αφορισμοί θα «ξεπλένουν» τις ευθύνες μας; Ως πότε η απουσία ελέγχων για αυτό το καθημερινό συμπούρμπουλο των λαρισαϊκών καφετεριών - φαινόμενο ίσως μοναδικό στην Ελλάδα; Τι να τις κάνουμε τις δηλώσεις ανησυχίας των δημοτικών μας αρχόντων όταν δεν βλέπεις στους πεζόδρομους ούτε έναν (αριθμός : 1) της Δημοτικής Αστυνομίας; (Αλήθεια υφίσταται ακόμη αυτή;) Και μην ακούσουμε τίποτε περισπούδαστες παπάτζες πως ...άλλαξαν οι συνθήκες, πως το θέμα δεν είναι τόσο απλό και πως χρειάζεται βαθύτερη κοινωνική ανάλυση. Τρίχες χρειάζεται. Μια αποφασισμένη αστυνόμευση χρειάζεται. Ακόμη κι ένας μονάχος αστυνομικός να υπάρχει διαθέσιμος, αυτός πρέπει να γυρίζει τα μαγαζιά και να κόβει αβέρτα κοστούμια. Για απλή τήρηση του Νόμου. Για απλή τήρηση των αποστάσεων μεταξύ των τραπεζιών μιλάμε. Για τη μάσκα που οι περισσότεροι που δουλεύουν στην εστίαση καμώνονται πως φοράνε. Για τη μουσική που παίζει ολονυχτίς ανεξέλεγκτα με το «έτσι γουστάρω». Αλλά πού... Εξακολουθούμε να ...πετάμε χαρταετό. Ομαδικώς.
Πώς κακομάθαμε έτσι μωρέ ειδικά οι Λαρισαίοι; Τι αρρώστια μας κατατρώει εδώ και δεκαετίες; Και αντί να δουλεύουμε ή να ασχολούμαστε με κάτι το δημιουργικό, είμαστε όλο λούσο, φιγούρα και καφετέρια με χορηγό το Κράτος και τα Ευρωπαϊκά πακέτα δήθεν ανάκαμψης; Κάποτε σ’ αυτήν την πόλη - όπως θα σας πουν οι παλαιότεροι- οι άνθρωποι ξυπνούσαν νωρίς και έφευγαν για δουλειά με το πρωινό λεωφορείο. Δημόσιοι υπάλληλοι για τη Νομαρχία, δάσκαλοι και καθηγητές για τα σχολεία τους. Εργάτες γέμιζαν τα εργοστάσια, οικοδόμοι τραγουδούσαν Καζαντζίδη στα γιαπιά... Και σαν σχόλαγαν όλοι αυτοί, αργά το μεσημέρι, έχοντας κάνει μια στάση στον φούρνο της γειτονιάς - δόξα τον καλό Θεούλη, βγήκε και σήμερα ο επιούσιος!- επέστρεφαν σπίτι όπου όλοι μαζί έτρωγαν και αντάλλασσαν τα νέα της ημέρας. Οικογένεια... Πόσο μας έχεις λείψει οικογένεια!
Σήμερα, ή μάλλον τα πολλά τελευταία χρόνια από πού να το μαζέψεις το πράγμα; Τα παλιά εργοστάσια που απασχολούσαν στρατιές εργατών δεν υπάρχουν. Οικοδομές δεν χτίζονται, «το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί» είναι αρχαιολογία. Οι έμποροι πάνε δουλειά με το πάσο τους, οι τεχνίτες δουλεύουν χαλαρά αφού με μια - δύο δουλίτσες την ημέρα έχει καλή κονόμα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν κοπάνα δίχως έλεγχο, δάσκαλοι και καθηγητές - κάνουν το τετραωράκι τους και σπεύδουν να ενισχύσουν την τοπική καφετεριακή οικονομία.
Και συνταξιούχοι. Άνδρες κυρίως, αλλά και γυναίκες. Απίστευτος αριθμός νέων και θαλερών συνταξιούχων. Πενηντάρηδες και κάτι. Ταύροι σωστοί. Στρατιωτικοί, αστυνομικοί, συνταξιούχοι του δημοσίου, ΟΤΕ, ΔΕΗ και λοιπών ευγενών και αγενών ταμείων. Που παίρνουν καλές συντάξεις. Παίρνουν και αναδρομικά - δόξα να χει ο Αυτιάς ! Στη Λάρισα, όλοι αυτοί οι κάποτε «σπιτόγατοι» επικράτησε να βγαίνουν. Όλοι έξω. Ακόμη χειρότερα; Η νοοτροπία της καφετέριας είναι πια κυρίαρχη και στα καλά χαρτζιλικωμένα παιδιά μας. Το «έξω», η καφετέρια, το τσιπουράδικο είναι η απολύτως αποδεκτή ...κανονικότητά τους. Πού δηλαδή θα πάνε; Στη ...Δημόσια Βιβλιοθήκη να δανειστούν κανένα βιβλίο, ή σε κανένα πάρκο να απολαύσουν τη φύση όπως κάποτε οι άφραγκοι πατεράδες τους; Πού ζας ορέεεε...
Ειδικά το κέντρο της Λάρισας είναι δύο βήματα κι έχει μεταμορφωθεί - με την ευγενική χορηγία κάμποσων ΕΣΠΑ - σε μια πολύβουη, πολύχρωμη και γοητευτική καφετέρια. Πας εκεί, παίρνεις βλέφαρο, έχει καλό «χαζευτήρι»... Βουρ λοιπόν. Όλοι Κέντρο! Η Λάρισα είναι ιδιαίτερη πόλη. Δεν είναι ούτε η Αθήνα των μεγάλων αποστάσεων που οι παρέες χάνονται, ούτε σαν τις μικρότερες επαρχιακές πόλεις που δεν έχουν κόσμο. Το κοκτέιλ είναι θανατηφόρο.
- Τα ‘μαθες ρε συ; λέει ο άλλος στο διπλανό μου τραπέζι. Η περιέργειά μου στο κόκκινο, στήνω αυτί.
- Ο Μάκης... Νόσησε ... (η Λάρισα μαθαίνει καινούργια ρήματα).
- Ε, μα είναι και μ@#)$ας... Κάνε ρε παιδάκι μου το εμβόλιο... Τίποτα... Αρνητής.
- Ναι, ναι. Αρρώστησε. Πρώτα κλείστηκε σε ένα άδειο σπίτι μιας θείας του που πέθανε πέρυσι... Ξέρεις, από κορονοϊό κι αυτή. Δράμα. Του πήγαιναν φαΐ το άφηναν στην πόρτα, αλλά είχε χαμηλό οξυγόνο, και τον πήγαν Πανεπιστημιακό...
Και αμέσως μετά άλλαξαν κουβέντα... Κάτι είπαν για τον «Θρύλο» που έριξε τρία μπαλάκια στην Πόλη - «και σου ‘πα ρε π@@@&#ρα να το παίξουμε!- κάτι για τα «Ραφάλ» και τις φρεγάτες, - «πολύ μάγκας ο Κούλης, την καθάρισε τη δουλειά», και ...κουρασμένοι από το πολύ καθισιό και το ακατάσχετο μπούρου - μπούρου αναχώρησαν για το σπίτι.
- Άντε, τα λέμε το βράδυ... Να πιούμε κανένα παλιο -«Τζώνι»...
Η Λάρισα στο κόκκινο. Για άλλη μια φορά. Σταθερά τριψήφιος ο αριθμός των κρουσμάτων. Ποιος φταίει; Ψάξε την αλήθεια στον... καθρέφτη σου.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
