ενώ στα καζάνια βράζουν τα τσίπουρα.
Οι επαρχιακοί δρόμοι του κάμπου στολίζονται από τις λευκές λωρίδες που σχηματίζουν τα βαμβάκια καθώς χύνονται από τις ξέχειλες καρότσες των φορτηγών που μεταφέρουν τον λευκό χρυσό στα εκκοκκιστήρια.
Θεσσαλία, Οκτώβρης του 2020... Βλογημένος τόπος, παρά τα προβλήματα, τις πανδημίες, και άλλα κακά που έφεραν αυτά τα «χρόνια της χολέρας»...
Αρκεί;
* ΕΧΕΙ πάθει μια υστερία η χώρα... Όλοι (δηλαδή τα ... ΜΜΕ) πανηγυρίζουν που η «Χρυσή Αυγή» καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση...
Μπορεί όμως μια δικαστική απόφαση να «εξαλείψει» από μόνη της, δια παντός, τις 400.000 των Ελλήνων που τους ψήφισαν, ακριβώς επειδή κουβαλάνε τα ίδια μυαλά και συμφωνούν πως η χώρα, γενικώς «χρειάζεται πολλές μάπες για να στρώσει» - όπως το έγραφε πρόσφατα ομοϊδεάτης τους στο F/b;
Αν δεν υπάρχει συνεχής εγρήγορση, αξιοκρατία, δουλειές για τον κόσμο και υπευθυνότητα από όλο το φάσμα των πολιτικών ηγεσιών μας, πάλι μπροστά μας θα τους βρούμε. Κι αυτή τη φορά, όχι τόσο ανυποψίαστους, όχι σκέτα ... «βόδια» όπως ήταν Μιχαλολιάκοι και Κασιδιαραίοι. Αλλά με ...εκλεπτυσμένες μεθόδους και τεχνικές. Πολύ πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες...
Κόπωση
* ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ... Το πράγμα αρχίζει και κουράζει. Η συγκράτηση των κρουσμάτων κοντά στο 400άρι δείχνει ότι η κατάσταση τείνει μεν να ελεγχθεί, αλλά πάλι, πώς να δικαιολογήσεις τους χτεσινούς 13 νεκρούς – αριθμός –ρεκόρ για την Ελλάδα.
Το χειρότερο όλων είναι η στασιμότητα στην παρασκευή του φαρμάκου ή του εμβολίου που θα δώσει και την τελική λύση... Και θέλουμε μόλις δυόμισι μηνάκια για να πιάσουμε το 2021. Και ο πλανήτης, που διψάει για κανονικότητα, μάλλον βιάστηκε να προδιαγράψει ότι την ερχόμενη χρονιά θα είναι όλα σαν και πριν...
Αντέχουν
* ΜΑΚΑΡΙ να συνεχίσει έτσι το πράγμα... Σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, επί συνόλου 1,5 εκατ. μαθητών μόλις 258 μαθητές βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό (ποσοστό 0,017%).
Τα μέτρα που έχουν ληφθεί – αλλά και το νεαρό της ηλικίας των μαθητών- φαίνεται να αποδίδουν. Το θέμα είναι να μην καταβληθούν σταδιακά από κόπωση... Για παιδιά μιλάμε άλλωστε..
Για την ώρα ένα πιθανό γενικό κλείσιμο δεν δείχνει πιθανό...
Ποιο δίκαιο;
* ΑΡΧΙΣΑΝ πάλι τα δικά τους οι Τούρκοι στην Αμμόχωστο, ξανά εμείς – Κύπριοι και Ελλαδίτες - στον ΟΗΕ.
Έβγαλε αυτός ένα ακόμη καταδικαστικό ψήφισμα και πανηγύριζαν τα ελληνικά ΜΜΕ: «Χαστούκι ΟΗΕ» στην Τουρκία!»
Πάει, με τέτοιο ... χαστούκι, ήλθε το τέλος της Τουρκιάς! Τετέλεσται...
Τι τα θες; Δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο. Αυτό – όπως έχει επισημάνει και ο Θουκυδίδης για τους κραταιούς Αθηναίους- το επικαλούνται συνήθως οι αδύνατοι. Υπάρχει μόνο το δίκαιο του ισχυρού... Το δίκαιο των Ραφάλ, των φρεγατών, των πυραύλων. Τα υπόλοιπα; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Ψηφίσματα του αέρα...
Ελπίζουμε η απόφαση σοβαρής βελτίωσης του οπλοστασίου της χώρας να προχωρά. Αλλιώς, θα βαρεθούμε να ανεβοκατεβαίνουμε τα σκαλιά του ... ΟΗΕ.
Ζήτω η τρέλα!;
* ΧΙΛΙΑΔΕΣ αναλύσεις επί αναλύσεων γράφονται καθημερινά στα ΜΜΕ όλου του πλανήτη σχετικά με την κατάσταση της υγείας του Αμερικανού προέδρου κ. Ντόναλντ Τραμπ, σχετικά με τη διανοητική και ψυχική του υγεία κλπ κλπ.
Κι όμως την ουσία σχετικά με τον Τραμπ την έχει πει προ πολλών ετών ένα ταπεινό ελληνικό λαϊκό άσμα :
- «Δεν το παίζω τρελός αλλά είμαιαιαιαιαι...».
«Τρελός» - όπως τον θέλουν η αντίπαλοί του ή απλώς ... τρελαμένος, το βέβαιο είναι ότι αν ξανακερδίσει τις εκλογές ο «παλαβιάρης» Ντόναλντ θα ... τρελάνει πολύ κόσμο!
Ακρίβυναν;
* ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ κι αυτό:
- Μα καλά, τι έπαθαν και τους ξεπαστρεύουν όλους στις «Άγριες Μέλισσες»;
- Κοίτα, μετά την επιτυχία της σειράς έγιναν γνωστοί, ζήτησαν αύξηση κι έτσι είπαν να φέρουν άλλους, καινούριους, φτηνότερους...
(Τι να κάνεις; Κρίση, μεγάλη κρίση).
Πυρ ομαδόν
* ΠΕΦΤΟΥΝ οι σφαίρες σαν το χαλάζι στο μαγαζί του ΣΥΡΙΖΑ όπου κατάφεραν να μαλώσουν (Πολάκης) ακόμη και με τον ... Σάκη Ρουβά! Τι άλλο θα δούμε...
Η φτώχεια (σε ποσοστά) φέρνει γκρίνια βέβαια... Το «μαγαζί» δεν κάνει πια πωλήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη εγκλωβισμένος στην κλασική καταγγελτική αντιπολίτευση που δεν πείθει πια. Άλλαξαν οι καιροί.
Πιο «πονηρή» και έμπειρη η Φώφη, διανθίζει σταθερά τον πολιτικό της λόγο με προτάσεις που ακούγονται πιο ευχάριστα από τον κόσμο. Και θεωρεί (η Φώφη) πως στις ερχόμενες εκλογές θα κοντράρει τον ΣΥΡΙΖΑ στα ίσα...
(Γιατί χαίρεται ο Μητσοτάκης και χαμογελάει πατέρα;)
Καλή τη θελήσει...
* ΠΗΓΕ ο βουλευτής Μάξιμος Χαρακόπουλος στην υπουργό Παιδείας κα Κεραμέως και, μεταξύ των άλλων, ζήτησε να ιδρυθεί στη Λάρισα Πρότυπο Σχολείο που αποτελεί, καθώς είπε, και αίτημα πολλών γονέων.
Θα γίνει, του είπε η υπουργός, εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον και τηρούνται οι προδιαγραφές...
Εδώ είναι που το χάνει η Κυβέρνηση. Μια αναγκαία μεταρρύθμιση, αντί να αποφασιστεί, να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μέσα σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα διότι κρίνεται αναγκαία, αφήνεται στην ... καλή θέληση των εκπαιδευτικών και εν γένει της τοπικής κοινωνίας που μάλλον ξεβολεύονται με ένα απαιτητικό σχολείο αριστείας αυτού του είδους.
Αλλά η χώρα έχει ανάγκη επειγόντως από σοβαρές μεταρρυθμίσεις και τομές. Που δεν γίνεται να εξαρτώνται αποκλειστικά από τις ... καλές θελήσεις... θα το καταλάβουν ποτέ; Σαν δύσκολο.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Στέφανος Τσιτσιπάς: Ο επαγγελματίας
Κοίτα, μάγκα μου, γκλαμουρίαση η ... Καρδίτσα! Αυτήν τη φορά δεν βγήκε στα κανάλια για να κλαφτεί για τις ζημιές που έφεραν οι πλημμύρες, μήπως και εισακουστεί και πέσουν τίποτις όβολα... Ούτε έγινε θέμα για τα μπλόκα που έστησαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τις εξευτελιστικές τιμές του βαμβακιού και τα πανάκριβα γεωργικά εφόδια. Βγήκε για να καμαρώσει το παιδί της τον νιο τον έμορφο, τον λεβέντη τον αψηλό, «του πιδί του θκό μας», τον Στέφανο τον Τστσιπά! Να, εδώ, πίσω απ’ αυτό το ντάμι έπαιζε ο Στέφανος μικρός, αυτό είναι το σχολείο που πήγαινε ένας τρίτος αξάδερφός του, και αυτή είναι η θειά που τον είχε φτιάξει μια βολά σπανακόπ’τα που τον άρεσε κι έτσι τράνεψι η Στεφανάκους και ψήλωσε κι έγινε μεγάλος και τρανός...
Δικαίως τω λόγω χαίρονται οι ανθρώποι... Όταν η ύπαρξή σου στο παγκόσμιο χωριό δεν απασχολεί απολύτως κανέναν και το ’χεις πάρει απόφαση πως στον αθλητισμό θα κινείσαι το πολύ ανάμεσα σε Αναγέννηση Καρδίτσας και ΑΟΚ, ε, το να βρεθείς έστω και ... ξώφαλτσα στα παρισινά «σαλόνια» του Ρολάν Γκαρός, είναι - πώς να το κάνουμε;- μεγάλο πράμα... Τι συζητάμε τώρα; Και σε τι άθλημα ε; Στο γκλαμουράτο τένις! Το σπορ των εφοπλιστών και των μεγάλων επιχειρηματιών, το τένις που παίζουν οι κιριλέδες στις Εκάλες και τις Κηφισιές κι όχι σε κανένα παλιοτελευταίο σπορ όπως το ποδόσφαιρο ή το μπασκετάκι π.χ. που παίζει όλος ο κόσμος από τα ωραία ... Σέλανα μέχρι το Κάτω Βλαχογιάννι! Ουάουου!
Η «Στεφανάκους» δεν τα κατάφερε ακόμη να πατήσει κορυφή... Έχασε τον ημιτελικό- αυτός ο Σέρβος, τελικά, μεγάλος «σκύλος», ψυχρός κι ανέκφραστος εκτελεστής τον μακέλεψε, αλλά ... καλομελέτα κι έρχεται. Καλά να ‘ναι το παλικάρι το θκό μας, μικρό πιδούλι είναι, άρα θέμα χρόνου – λογικά- να κατακτήσει τρόπαια. Τι στην ευχή; Πόσα χρόνια θα παίζει ακόμα αυτός ο γερο- Ναδάλ; Τριάντα τέσσερα έπιασε. Κανονικά αυτόν, έτσι και τον έστελνες στον Αυτιά, θα του έβγαζε ... σύνταξη (μετά αναδρομικών βεβαίως βεβαίως).
Ότι η Στεφανάκους θα προκόψει και θα γίνει ο άρχοντας της ρακέτας, δεν μου κατέβηκε εκεί κι ως έτυχε στην κούτρα. Το πράμα μιλάει από μόνο του, δεν τον άκουσες; Να, την Παρασκευή είχα στηθεί στην τηλεόραση και κοιτούσα το ματς, κι μι ζάλισε το κεφάλι, τακ από δω, τακ από κει το μπαλάκι, καλά, αυτοί που το βλέπουν από κοντά, πώς δεν πιάνεται ου σβέρκους’ τς;
Και κει πάν που τον είχε βγάλει το λάδι ου Σέρβους, τον είχε κάνει χώμα, λιάδα, τι φώναξε στον εαυτό του ο Καρδιτσιώτης, όπως αποτυπώθηκε στον φακό;
- Δουλειά! Θέλει πολλή δουλειά ακόμη!
Καλά, ε, αυτός έχει ξεφύγει! Ντιπ ζαβό, δεν πατάει καλά. Α ρα, ποια δ’λιά; Πιάσε τη ρακέτα και κουπάνα τον μια στο κεφάλι να τον τελειώσεις... Αι σώσι...
Αλλά να σοβαρολογήσουμε καμιά φορά ε; Μοναχά αυτή την αντίδραση του Στέφανου να βάλεις καταή και να την καλοσκεφτείς, θα καταλάβεις γιατί το παλικαράκι θα γίνει συντόμως λίαν ο νούμερο ένα παίχτουρας και θα κονομήσει. Πάει αυτός, ξέφυγε και μην τον ψάχνεις. Σε μια χώρα που του έμαθε πως στη ζωή το πράμα «δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο» κι ότι μπροστά πάει όποιος ... κόβει δρόμο, αυτός επιμένει να λέει ότι ο κόπος και η δουλειά φέρνουν αποτελέσματα. Άσε, το χάσαμε το παιδί, δεν είναι πια «θ’κο» μας.
Αλλά, έτσι είναι μωρέ παιδιά. Άμα δεν κοπιάσεις δεν πας πουθενά. Θα κοροϊδέψεις μια φορά, δύο , στο τέλος θα σε πάρουν χαμπάρι τι τενεκές και απατεώνας είσαι και θα επιστρέψεις στη θέση σου, παναπεί στον πάτο. Και μ’ αρέσει που κάθε χρόνο βγάζουν στην τηλεόραση κάτι «φίτουλες» που έσπασαν τα κοντέρ στις πανελλαδικές και τους ρωτάνε αν διάβαζαν πολύ. Ε, να, φυσιολογικά πράματα, απαντάνε σεμνά τα φιτουλάκια. Ναι... πώς ... βέβαια... Και τους φίλους μου είχα, κι έξω έβγαινα... Τι μας λες μπρε; Γιατί δεν λες την αλήθεια; Πως άμα δεν βγάλει ο απαυτός σου ρόζους στην καρέκλα κι άμα τα μάτια σου δεν γίνουν ματομπούκαλα απ’ το διάβασμα, πρωτιά και υψηλά σκορ δεν έχει. Ή κλείνεσαι μέσα και το παίζεις όσιος Παχώμιος διάγων βίον καλογερικόν, ή αλλιώς πάμε γι’ άλλα, γι’ αγκαλιές και για φιλιά. Που μπορεί να είναι και καλύτερα εδώ που τα λέμε, απλώς δεν φέρουν σκορ, δεν βγάζουν αποτέλεσμα.
Δουλειά δουλειά, δουλειά λέει ο Στεφανάκος που αποδεικνύεται πάνω απ’ όλα ένας σωστός επαγγελματίας. Γιατί έτσι τον έμαθαν στα εξωτερικά όπου πήγε και τον ανέλαβαν πέντε σοβαροί ανθρώποι, επαγγελματίες κι αυτοί.
Άκου μεγάλε, καλός είσαι, ταλεντάρα είσαι, αλλά, άμα το ρίξεις στο σορολόπ, ταλεντάρα θα μείνεις... Ό,τι συνέβαινε πάντα δηλαδή στην Ελλάδα των μεγάλων – πλην χαμένων – ταλέντων. Και φαντάζεσαι να μην πήγαινε ο Αντετοκούνμπο στο ΝΒΑ όπου δούλεψε – γιατί δεν τον έπαιρνε να κάνει κι αλλιώς- αξιοποίησε τα φυσικά του προσόντα κι έγινε ο πρώτος; Θα έμενε εδώ ο Γιάνναρος, σε καμιά ελληνική ομάδα, θα ’ταν βέβαια «πρώτος στο χωριό», δεν λέω, θα κορόιδευε στην προπόνηση, και το μυαλό του θα ’ταν μονίμως στο ... πού θα πάμε να πιούμε φρέντο και να κάνουμε φιγούρα με καμιά χαζογκόμενα από την πασαρέλα του GNTM, περιστασιακώς μεν διάσημη, σταθερώς δε βλήμα και τσίου τσίου.
Τα τελευταία χρόνια, που λόγω της κρίσης πολλά καλά μυαλά δικά μας την «έτζασαν» για το εξωτερικό, ενισχύθηκε το στερεότυπο του Έλληνα που διαπρέπει στην αλλοδαπή. Να καταλάβεις, ακόμη και τον Τραμπ Έλληνας γιατρός του ’δωσε τα χάπια τα καλά και τον έσωσε! Ναι, βέβαια. Ατσίδες ρε παιδάκι μου! Με το που θα πάει Έλληνας στο εξωτερικό, σχίζονται όλοι ποιος να τον πρωτοπάρει, διότι τέτοιο κελεπούρι δεν χάνεται ε;
Μόνο που κανείς δεν σκέφτεται πως όσοι Έλληνες πρόκοψαν στα άπονα τα ξένα, για κάποιο λόγο πρόκοψαν. Η δουλειά που λέγαμε... και που επαναλάμβανε συνεχώς ο Στέφανος την ώρα που, κατάκοπος από την κόντρα με τον Τζόκοβιτς, κόντευε να πέσει στο χώμα του Ρολάν Γκαρός.
Το ελληνικό σχολείο πάντως, κάνει τη δουλειά του και ουδεμία ευθύνη φέρει. Δεν υπάρχει π.χ. φιλόλογος ή μουσικός που στη σχολική γιορτή να μην βάλει τα παιδιά να τραγουδήσουν Ελύτη, και να μάθουν νωρίς – νωρίς πως «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Πώς τώρα όλοι αυτοί οι εκπαιδευμένοι στη ...δουλειά νέοι καταλήγουν αργότερα στην πλειονότητά τους αραχτοί στις καφετέριες είναι ένα από τα ελληνικά μυστήρια, διόλου εύκολο να εξηγηθεί. Σάμπως μπορείς εσύ να μου εξηγήσεις γιατί εις τη νέα ελληνική γλώσσα η έκφραση «μας δουλεύεις;» δεν υπονοεί δουλειά, εργασία, αλλά πως κάποιος μας κοροϊδεύει; Άλλο μυστήριο και τούτο...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
