Πού πάμε;
*ΤΙ ζούμε ρε φίλος; Πανδημία, καραντίνες, βροχές πλημμύρες, καταστροφές, χάλασε ο κόσμος και η κοινωνία. Βρε σεις, έτσι όπως πάμε μέχρι που θα μπει φυλακή ο Δούκας Σεβαστός, πού ξανακούστηκε αυτό; Τα ύστερα του κόσμου ζούμε...
Η οπτική της Δύσης
*ΔΥΟ κανονικές χώρες, η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν βρίσκονται από προχτές σε κανονικό πόλεμο. Οι Αρμένιοι μάλιστα κήρυξαν γενική επιστράτευση. Οι Τούρκοι – λείπει ο Μάρτης απ’ τη σαρακοστή;- έχωσαν κι εκεί τη μύτη τους. Κι όμως, αν έψαχνες χτες πληροφορίες σε όλες τις μεγάλες δυτικές εφημερίδες (αμερικάνικες, αγγλικές, γαλλικές ή γερμανικές) έβλεπες ότι το θέμα δεν έπαιζε ούτε μονόστηλο στο κάτω μέρος των Ιστοσελίδων... Παρόμοια η τακτική των δυτικών ΜΜΕ και στην πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση στη Μεσόγειο άλλωστε. Στα ψιλά...
Έτσι, για να καταλάβεις πόσο ασχολείται η Δύση με τα όσα συμβαίνουν στην Ανατολή έτσι και δεν απειλούνται δικά της συμφέροντα... Δεν πάει να σκοτωθούν και μερικές χιλιάδες «μαύροι», ποιος σκοτίστηκε- ίσα –ίσα θα πουλήσουμε και κάνα όπλο...
Συμπέρασμα: σ’ αυτά τα μέρη κανένας δεν πολεμά στον πόλεμο του άλλου... Μεγάλε Νετανιάχου...
Σωστά τα είπες...Ως πότε;
*ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ χρόνος από το κλείσιμο της γέφυρας των Τεμπών για επισκευές. Υπολόγιζαν να την παραδώσουν φέτος τον Οκτώβριο, αλλά η εικόνα της γέφυρας δεν μας πείθει ότι αυτό θα συμβεί ... Στο μεταξύ τα παράλια και οι γειτονικές Κοινότητες υποφέρουν... Και πολλά... ψιθυρίζονται ήδη. (Σημειώνω απλά ότι οι Κινέζοι μέσα σ’ ένα χρόνο κατασκεύασαν γέφυρα ίσα με πέντε φορές το Ρίο – Αντίρριο...).
Τούνελ δίχως φως
*ΑΛΛΑ, αν η γέφυρα των Τεμπών κάποτε τελειώσει, το πολύ σοβαρότερο θέμα της κατασκευής εξόδου προς τα παράλια, αμέσως μετά τα τούνελ μάλλον έχει βαλτώσει. Ουδέν φως στο βάθος του τούνελ. Στο πρόσφατο σχόλιό μας για το πού βρίσκεται το θέμα, εισπράξαμε τη συνήθη σιωπή. Στο μεταξύ ένα ακόμη σοβαρό τροχαίο σημειώθηκε αυτές τις μέρες στον παράδρομο της Εθνικής που κατά χιλιάδες χρησιμοποιούν οι επισκέπτες των παραλίων και που κατάντησε να είναι ο ... βασικός εθνικός μας δρόμος, Αλήθεια, πρέπει να γίνει πάλι κάποιο πολύνεκρο τροχαίο μπας και συγκινηθούν κάποιοι ; Και εν τέλει ποιος είναι ο σχεδιασμός τους;
Για την ιστορία
*ΚΑΘΕ που βρέχει καμαρώνουν οι Λαρισαίοι για το περίφημο αποχετευτικό σύστημα της πόλης το οποίο, πράγματι, δεν έχει πλημμυρίσει ποτέ. Και μνημονεύουν τον αείμνηστο δήμαρχο Αριστείδη Λαμπρούλη που το κατασκεύασε κατά το μεγαλύτερο μέρος του. Πράγματι ο Αριστείδης πιστώνεται το έργο, όμως, για τη δικαιοσύνη του πράγματος, θα πρέπει να ειπωθεί ότι αυτός που βρήκε τα λεφτά και πίεσε πολύ για να γίνει ήταν ο (νεαρός τότε) υφυπουργός Συντονισμού συμπολίτης Γιώργος Σουφλιάς. Ο τελευταίος παρακαλούσε τότε τον μακαρίτη δήμαρχο τον Αλέκο Χονδρονάσιο να πάρει τα λεφτά, αλλά η γενικότερη γραμμή του ΚΚΕ κατά της ΕΟΚ προκαλούσε αρνήσεις. Η μεγάλη συμβολή του Αρστείδη – και ακόμη του αντιδημάρχου Χριστόφορου Δαμάνη- ήταν ότι άρθηκε υπεράνω της τότε γραμμής του κόμματος, δέχθηκε τα χρήματα και εκτέλεσε το έργο, αντέχοντας τις φυσιολογικές αντιδράσεις των Λαρισαίων που ταλαιπωρούνταν για χρόνια από τους μόνιμα σκαμμένους δρόμους. Εχοντας, στο πλευρό του και τους «5» σωματοφύλακες της ομάδας Τσαντίλη-Φασούλα που υπερακόντιζαν για το έργο.
Καταλήψεις
*ΔΕΝ έχει λάβει ιδιαίτερα μεγάλες διαστάσεις φέτος το ... εθιμικό φαινόμενο των καταλήψεων σχολείων στη Λάρισα, συγκριτικά με άλλες περιοχές της χώρας.
Φήμες αναφέρουν ότι οι επόμενες ημέρες θα είναι αποφασιστικές καθώς το Σαββατοκύριακο οργίασε, μαθαίνουμε, το παρασκήνιο. Πού κατέληξαν οι ... συνεννοήσεις, θα φανεί.
Έτσι, μια ακόμη Κυβέρνηση θα δει τα σχολεία να κλείνουν επειδή δεν έχει κότσια να εφαρμόσει απλώς τον Νόμο που θεωρεί τις καταλήψεις παράνομες, και επομένως να ζητήσει την παρέμβαση των Εισαγγελέων.
Κάπως έτσι η ζωή θα συνεχίζεται, τα σχολεία θα κλείνουν κάθε Σεπτέμβρη, οι γονείς θα αγανακτούν αδύναμοι να κάνουν κάτι, τα κόμματα θα πλακώνονται και οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων θα είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι.
Κρίμα... Νομίζαμε ότι αυτή η Κυβέρνηση είχε κάποιο στοιχειώδη μεταρρυθμιστικό ζήλο. Αλλά πού...
Κεραμικά ...
*Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ Παιδείας Νίκη Κεραμέως, βρήκε το σθένος πάντως να προωθήσει μια δύσκολη τροπολογία. Εφεξής οι συνδικαλιστικές εκλογές των καθηγητών δεν θα γίνονται σε εργάσιμη μέρα, με αποτέλεσμα να κλείνουν τα σχολεία δύο και τρεις φορές κάθε χρόνο. Θα γίνονται εκτός σχολικού ωραρίου.
Αντέδρασαν πρώτοι και καλύτεροι οι συνδικαλιστές της ... ΔΑΚΕ (οι οποίοι ως γνωστόν είναι ... ΠΑΣΟΚαρία, απλά δεν το ξέρουν) αλλά τίποτε.
Σημειώνω ότι φέτος οι εκλογές των καθηγητών είχαν οριστεί για την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου και ήδη βρίσκονται στον αέρα. Μάλλον θα γίνουν κάποιο Σάββατο. Εννοείται πως οι σχεδόν 2.000 καθηγητές που προσέρχονταν στον Ν. Λάρισας και ψήφιζαν τις εργάσιμες μέρες, θα ... εξαφανιστούν. Σιγά μην χαλαλίσει κανείς το Σάββατό του για την ΟΛΜΕ... Σταδιακά, στις εκλογές αυτές, θα πατάνε τόσοι όσοι και στις συνελεύσεις της ΕΛΜΕ : αρέα – αρέα καμιά σαρανταρέα...
(Πήρε φόρα γενικώς η Κεραμέως... Έτσι όπως το πάει, σε καμιά ... δεκαετία μέχρι που θα περάσει την αξιολόγηση των καθηγητών!).
Ποια ΔΑΚΕ;
*ΣΥΝΕΧΙΖΩ... Στις επερχόμενες εκλογές των καθηγητών στον Ν. Λάρισας το ενδιαφέρον δεν έχει να κάνει με το ποιος θα είναι πρώτος. Η κυριαρχία της ΔΑΚΕ είναι δεδομένη. Αλλά ποια ... από τις δύο ΔΑΚΕ θα επικρατήσει; Διότι η ΔΑΚΕ Λαρίσης διασπάστηκε. Προέκυψε και η ΑΔΗΚ (Ακηδεμόνευτοι Δημοκράτες Καθηγητές, ή κάτι τέτοιο), η οποία αντιστοιχεί σ’ αυτό που λένε «πατριωτική δεξιά», ενώ η άλλη συμπλέει με την εκσυγχρονιστική πτέρυγα (μητσοτακικοί). Κι όπως λένε αυτοί που ξέρουν, θα φάει η μύγα σίδερο!
Διάσπαση
*ΑΥΤΟ που συμβαίνει όμως με τη ΔΑΚΕ Λάρισας, δεν είναι κάτι το περιπτωσιακό. Έχει προεκτάσεις και στην Κυβέρνηση.
Ο Μητσοτάκης π.χ. βλέπει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα σε βέρτιγκο που έχει πάρει την κατιούσα και πάει να συναντήσει τα ... ιστορικά (μονοψήφια) ποσοστά του. Οπότε, ποιος Τσίπρας τώρα... Ίσα – ίσα θα τον βόλευε να έχει αντίπαλο ξανά τον Τσίπρα.
Πλην όμως, βλέπει στα δεξιά του να αναπτύσσεται ένα συνονθύλευμα από πρώην σαμαρικούς, μεϊμαρακικούς, καραμανλικούς, «ψεκασμένους», θεούσους, μακεδονομάχους, αντιδρώντες στη μάσκα, οπαδούς του «Βυθίσατε το Ορούτς Ρέις». Μαζί τους και ... σημαντικές πνευματικές προσωπικότητες της χώρας όπως π.χ. οι Τράγκας, Φαήλος Κρανιδιώτης, τέτοια μεγέθη. Όλοι αυτοί ασκούν τρελή (κυριολεκτικώς) κριτική στον Κυριάκο μέσα από sites, ραδιόφωνα και καναδυό εφημερίδες...
Προφανώς και δεν είναι σοβαρή κατάσταση, αλλά δείχνουν έτοιμοι να κάνουν ένα άλλο δεξιό κόμμα, ειδικά αν βρεθεί το πρόσωπο που θα τους εκφράσει. Και τι νομίζεις; Πολύ θέλει ο «ώριμος ελληνικός λαός» να τους δώσει κάνα δεκάρι τοις εκατό, και να δει ο Κυριάκος την αυτοδυναμία του να πάει περίπατο; Και να εξαρτάται η χώρα από δαύτους;
Παλαιολόγου
*ΚΛΩΝΑΡΙΑ δέντρων στην αρχή της οδού Παλαιολόγου έσπασε ο προχθεσινός δυνατός αέρας στη Λάρισα. Και οι περίοικοι καλούν την Υπηρεσία Πρασίνου να τα μαζέψει και να καθαρίσει το πεζοδρόμιο, για να διευκολυνθεί η κυκλοφορία παιδιών και μεγαλυτέρων αλλά, ταυτόχρονα, και να «κουρέψει» τα δέντρα που παραμεγάλωσαν και εισβάλλουν στα μπαλκόνια και τα παράθυρα των γύρω σπιτιών. Τώρα που το ξέρουν, θα σπεύσουν.
Περιφερειακό
*ΟΠΩΣ ήταν φυσικό η πρόσφατη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας κινήθηκε στον απόηχο του καταστροφικού περάσματος του «Ιανού» από τον θεσσαλικό κάμπο. Έτσι οι προγραμματισμένες επερωτήσεις και τα ψηφίσματα των παρατάξεων της αντιπολίτευσης μετατέθηκαν και την επόμενη συνεδρίαση. Η μόνη επερώτηση που συζητήθηκε αφορούσε το θέμα που προέκυψε στη Διεύθυνση Μεταφορών της Π.Ε. Τρικάλων (από τον κ. Τσιάρα της παράταξης «Η Θεσσαλία στην καρδιά μας» και από την Ελληνική Λύση), με τον αντιπεριφερειάρχη Τρικάλων Χρήστο Μιχαλάκη να δίνει τις σχετικές απαντήσεις. Επίσης εκδόθηκε ψήφισμα για τον θάνατο του αγροτοσυνδικαλιστή Βαγγέλη Μπούτα. Από τα θέματα της ημερήσιας διάταξης να αναφερθεί ότι εγκρίθηκε τελικά η συμμετοχή της Περιφέρειας Θεσσαλίας στο πρόγραμμα «NeAGen -Νέα Γεωργία για τη νέα γενιά- Εκπαιδευτικά προγράμματα (4ος Κύκλος).
Γ.Ρ.
Ο άνθρωπος με το ... παστέλι
Δίκιο έχει η Κλαίρη... Ποτέ σούπερ μάρκετ το Σάββατο. Πήγαινε ρε παιδάκι μου την Πέμπτη, άντε την Παρασκευή, τι το θες το Σάββατο του μεγάλου συνωστισμού; Αλλά να, καμιά φορά, λίγο οι δουλειές, λίγο η θαλπωρή του καναπέ, λίγο που παρασύρεσαι και χαζεύεις με το κινητό, στο τέλος το αμελείς...
Σάββατο μεσημέρι σ’ ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ λοιπόν. Οι «ξεχασμένοι» όλου του κόσμου και οι αναβλητικοί είμαστε εδώ. Αγχωμένες νοικοκυρές που γκρινιάζουν στον άντρα που έκανε το λάθος να τις ακολουθήσει. Οικογένειες με παιδάκια, «Δημητράκηηηη, άσε κάτω τη μερέντα είπα», νεαρά ζευγάρια ερωτευμένα, «μωράκι να πάρουμε καμιάμερέντα;», μοναχικοί εργένηδες που σιχαίνονται τη μερέντα, αλλά και συνταξιούχες και συνταξιούχοι που αναθάρρησαν μου φαίνεται από τότε που με μπροστάρη τον Αυτιά κέρδισαν τη δίκη με τα αναδρομικά και άρχισαν κιόλας να ξανοίγονται... «Κόσμος και κοσμάκης» με δυο λόγια και φορούν όλοι – ή σχεδόν όλοι- μάσκες. Λέω «σχεδόν» γιατί ο δικός μου, ο τύπος που στέκεται εμπρός μου, στην ουρά του ταμείου, δεν φορά τίποτα απολύτως. Είναι ο τύπος του «δεν καταλαβαίνω τίποτε», ο «δεν μασάω μία» και «έλα ρε συ τώρα, ποιος κορονοϊός, όλα μια συνωμοσία είναι, ξέρεις κανέναν που να αρρώστησε;.».
Έτσι μου ’ρχεται να τον αρπάξω και να του την πω, αλλά όπως λένε και εις τη λατρεμένη ( εσχάτως δε και ... μουσκεμένη) Καρδίτσα, «τι να καν ’τςααα; Α κατ’ς α μαλώης μι τς χαζοί;».
Κι έπειτα, μάλλον δεν με παίρνει. Ο εν προκειμένω μπροστινός, κάνα σαρανταπεντάρι τον κόβω, είναι μια ... τετράφυλλη ντουλάπα από μόνος του. Θηριώδης. Ο Στηβ Ντούζος των αείμνηστων εκείνων βιντεοταινιών του ’80, με τον Στάθη Ψάλτη καμικάζι και τον Σταμάτη Γαρδέλη μονίμως ερωτευμένο με τη Σοφία Αλιμπέρτη. Επανέρχομαι.
Ο δικός μου φοράει ένα ξεχειλωμένο μαύρο μακό σορτς και μαύρο αθλητικό φανελάκι γεμάτο λαδιές. Οι μύες στα μπράτσα ξεχειλίζουν, αλλά κυρίως ξεχειλίζει η κοιλιά. Κανονικά, για να στρίψεις και να κουμαντάρεις μια τέτοια κοιλιά, μάλλον χρειάζεται να κάνεις μανούβρες. Συνεχίζω το θάψιμο. Έχει μια κεφάλα εξίσου μεγάλη. Είναι κοντοκουρεμένος, γεγονός που αφήνει να φανεί ο χοντρός σβέρκος του. Αξυρισία πεντέξι ημερών, ιδρωμένος, είναι αυτός που οι σημερινοί Έλληνες προσδιορίζουν ως «μπίχλα». Έχει και ένα ύφος βαριεστημένο, η τέλεια εικόνα παραίτησης... Περιμένει και κοιτάζει αφηρημένα. Το καρότσι του είναι γεμάτο, ξεχειλίζει από ψώνια, έχει αγοράσει τα πάντα όλα, τον ...Άδη και τα κόκκαλα. Κι όμως! Επειδή έτσι τον βόλευε, είχε παρακάμψει όλα τα κανονικά Ταμεία με τις μεγάλες ουρές κι είχει πιάσει στασίδι στο «Ταμείο 10 τεμαχίων» που έχει οριστεί για να εξυπηρετούνται οι ... λιτοδίαιτοι, μπορεί και τα μπατιράκια. Σιγά, και τι έγινε;
Συνεχίζω να μην μιλάω... Κανείς δεν τού μιλάει. Ούτε για τη μάσκα, ούτε για την παράκαμψη της ουράς. Σκέφτομαι πως έτσι και αποφασίσεις να μιλάς για όλα τα κουλά και παλαβά που βλέπεις κάθε μέρα, άλλο δεν θα κάνεις παρά να πλακώνεσαι και στο τέλος θα σε πούνε και «περίεργο».
Φτάνει κάποια στιγμή στο Ταμείο όπου αρχίζει και αδειάζει το καρότσι... Ο τύπος έχει κατεβάσει όλο το μαγαζί... Εκτός από άπειρα τρόφιμα, έχει πάρει εξίσου άπειρα πατατο-γαριδάκια και λοιπά τσιπς, σοκολάτες, πάρα πολλά ... παστέλια (μυστήριον) δύο φιάλες ουίσκι Μπαλαντάιν, (για τα βραδινά ζόρια - συνδυάζεται και με Βασίλη Καρρά). Επίσης μπίρες (για το «σβήσιμο»), άπειρες σόδες (λογικόν με τόσο φαΐ) κάμποσες γατοτροφές και σκυλοτροφές - κοίτα να δεις που είναι και της φιλοζωικής!
Μπιπ, μπιπ, μπιπ, η ταμίας «χτυπάει» τα ψώνια, και γω, που εξημμένος από περιέργεια παρακολουθώ πια την κάθε του κίνηση, αντιλαμβάνομαι πως έχει δώσει πρώτα απ’ όλα στο ταμείο τα ... παστέλια ! Και ενώ η ταμίας βάζει τα ατέλειωτα πράγματά του στις τσάντες, ο θηριώδης, ανοίγει επί τόπου δύο ... παστέλια κι αρχίζει να τα μασουλάει σχεδόν με .... ηδονή, αφήνοντας τις ζελατίνες της συσκευασίας πάνω στο ταμείο, «πεσκέσι» για τον επόμενο μάλλον, που έτυχε να είμαι εγώ.
Δεν ξέρω ειλικρινά τι με πείραξε σ’ αυτόν τον άνθρωπο, σ’ αυτό το μπρουτάλ πλάσμα που δείχνει να έχει καταργήσει κάθε κανόνα κοινωνικής συμπεριφοράς στη ζωή του. Νομίζω πως δεν ήταν το θέμα της μάσκας που καταπατούσε το δικαίωμά μου να ψωνίζω ασφαλής. Δεν ήταν καν η παραβίαση της ουράς. Αυτό είναι η συνήθης πρακτική στη νεοελληνική πραγματικότητα. Εκείνο που με ξεπερνούσε ήταν η γενική του εικόνα. Ήταν αυτή η τεράστια προτεταμένη κοιλιά, η ιδρωτίλα, τα λαδωμένα ρούχα. Ήταν η λαιμαργία να ανοίξει και να φάει το ... παστέλι την ώρα που έβγαζε να πληρώσει. Ήταν τα σουσάμια από τα μελωμένα παστέλια που είχαν κολλήσει στα γένια του και τον έκαναν απωθητικό. Πώς φτάνει να παραιτηθεί έτσι ένας άνθρωπος πού να πάρει η ευχή; Πώς σε καταντάει έτσι η έρμη η ζωή; Η δουλειά, μεροδούλι-μεροφάι, οι έννοιες, οι υποχρεώσεις, τρέξε δω, τρέξε κει, ένα πτώμα είσαι όρθιο που τα βράδια ψάχνεις απεγνωσμένα το κρεβάτι και πού καιρός για μπάνιο τώρα καλλωπισμούς, φρου – φρου κι αρώματα...
Οι άνθρωποι της κατηγορίας μπορεί να είναι –κατά τα λοιπά- καλοί λαϊκοί άνθρωποι, φιλότιμοι, γνήσιοι, τους λες και αγνούς. Αλλά τόσο πρωτόγονοι, ώστε στις σημερινές κοινωνίες των κανόνων, των «πρέπει» και των «μη» να μοιάζουν με παράταιρες καρικατούρες. Σε μια Ελλάδα που έχει μάθει – επιτέλους- να ... μπανιαρίζεται καθημερινά, να καλλωπίζεται και να ομορφοντύνεται, οι άνθρωποι αυτοί είναι πια τόσο ασύμβατοι...
- Κύριε, σας παρακαλώ να βάλετε τη μάσκα σας. Επιτέλους βρέθηκε ένας αρμόδιος του σούπερ μάρκετ να τού κάνει παρατήρηση.
Ο «ντουλάπας» τον κοίταξε μάλλον απαθής, συνεχίζοντας να μασουλάει τα παστέλια του και να βάζει ψώνια στις σακούλες...
- Συγγνώμη κύριε δεν ακούσατε; Την μάσκα σας - άρχισε να «φορτώνει» ο υπάλληλος.
- Ποια μάσκα; Δεν έχω μάσκα εγώ. Τι να την κάνω;
- Δεν ακούσατε τίποτε για κορονοϊό;
Ήμουν βέβαιος για την απάντηση:
- Ποιον κορονοϊό ρε φίλος; Πού τον είδες εσύ τον κορονοϊό;, Όλα μια συνωμοσία είναι ρεεεε... Ξέρεις εσύ κανέναν που να αρρώστησε; Για λέγε. Όχι, λέγε .... Πρόβατα... Πρόβατα μας θέλουν, πρόβατα... Μπεεεε».
Παραιτήθηκε από την προσπάθειά του ο υπάλληλος, κι εγώ μαζί έχασα πια πάσα ελπίδα. Η απάντηση ήταν τόσο κωμική που παραλίγο θα βάζαμε και τα γέλια. Δεν βαριέσαι λες, σε δύο λεπτά θα έχει φύγει να πάει στο καλό του...
Κι έφυγε. Και είπα μέσα μου πως δεν θα ξαναπάω ποτέ Σάββατο στο σούπερ μάρκετ. Δεν είναι θέμα αποφυγής του συνωστισμού ή θέμα υγείας. Είναι και ζήτημα αισθητικής. Ελπίζω να το τηρήσω.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
