Οι προσεκτικοί Λαρισαίοι εμφάνισαν ψιλά μπουφανάκια και ζακετούλες. Προσωρινές καταστάσεις, ο ήλιος θα ξαναλάμπει από σήμερα, όμως τίποτε πια δεν θα είναι το ίδιο.
Ζ.
Σχολιαρούδι
* ΜΕ τρυφερότητα και κατανόηση αντιμετώπισε την πρώτη μέρα στο σχολείο η Λαρισαία δασκάλα Π. Ν. Με Παντελή Θαλασσινό είναι μια χαρά αρχή. Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα
Που στο σχολειό τον πάνε
να μάθει γράμματα
Θέλει να παίξει ακόμη
με τ’ άστρα τ’ ουρανού
Πριν έρθουν πρωτοβρόχια
και συννεφιές στο νου
Πρωτάκι σχολιαρούδι
του κλέβουν το τραγούδι.
Ζ.
Ενδιαφέροντα
* ΠΟΛΥ πιο πεζός ο πονηρός Λαρισαίος.
-Συγγνώμη που άργησα λιγάκι στο γραφείο αλλά να, ξεκίνησαν σήμερα τα σχολεία...
- Μα δεν έχεις παιδιά...
- Έχει όμως κάτι μανούλες...
Ζ.
Σχολειό
* «ΕΞΙ χρόνια στο Δημοτικό. Έξι χρόνια στο Γυμνάσιο, δώδεκα. Έξι χρόνια στο Πολυτεχνείο, δεκαοχτώ. Έξι χρόνια στο εξωτερικό, είκοσι τέσσερα. Και έξι χρόνια μέχρι που να πάω σχολείο, τριάντα. Μέχρι τα τριάντα έξι που είμαι, ακόμα άλλα έξι χρόνια. Πού πήγανε;».
Σαν άλλος Τσάκωνας υποδυόμενος τον Δημοσθένη στην ταινία «Μάθε παιδί γράμματα» καθόταν χθες ένας γονιός στα σκαλιά καθώς άφηνε και το τελευταίο του παιδί στο σχολείο. Μετρούσε το ένα που είναι στο Λύκειο, ξαναμετρούσε το άλλο που μπήκε στο Γυμνάσιο και το τελευταίο που μπήκε στο Δημοτικό. «Τι γίνανε έξι χρόνια;» αναρωτιέται κι αυτός ακόμα και σήμερα, 38 χρόνια μακριά από την επική ταινία του 1981.
* * *
* ΜΑ έτσι είναι τα άτιμα τα χρόνια. Τα βλέπεις να περνούν στα παιδιά που μεγαλώνουν. Θεριεύουν και φεύγουν. Και οι γονείς; Οι γονείς να μένουν εκεί να τα στηρίζουν, να τα φροντίζουν, να τα πλένουν, να τα μαγειρεύουν, να τα διαβάζουν, να τα μαλώνουν και να συμβουλεύουν. Να κλαίνε που φεύγουν και να περιμένουν να γυρίσουν.
Ρίζες και φτερά δώστε στα παιδιά σας. Καλή σχολική χρονιά...
Κ.Γ.
Αναγούλα
* ΓΙΑ ενδοϋπηρεσιακές μετακινήσεις, με πάρα πολύ «θολά» κριτήρια μιλούν τις τελευταίες ημέρες εργαζόμενοι στις τοπικές δημόσιες δομές υγείας και ιδιαίτερα στο ΕΚΑΒ. Η τοπική ΔΑΚΕ εξέφρασε ήδη –με τον τρόπο της -τις ενστάσεις της για τον νέο ΥΠΕάρχη, και προσπάθησε τις προάλλες να συγκαλέσει πανθεσσαλική σύσκεψη γαλάζιων υγειονομικών για να «υπαγορεύσει» λύσεις- της αρεσκείας της προφανώς. Η οποία ωστόσο δεν περπάτησε, γιατί ίσως κάποιοι, πιο ψύχραιμοι, φρόντισαν να κρατήσουν τα προσχήματα και να μη δώσουν λαβή για επανάληψη παλιών λαθών μέσω της προώθησης «δικών μας παιδιών». Πρόσφατα στο ΕΚΑΒ όμως, φαίνεται πως την έκαναν τη στραβή, προκαλώντας αναγούλα σε εργαζόμενους, που μιλούν για αλαζονική συμπεριφορά κάποιων. Και το θέμα μάλλον θα έχει συνέχεια, αφού οι αδικηθέντες δεν πρόκειται να το αφήσουν να περάσει στο ντούκου...
Και παρέλαση
* ΣΤΟ ορεινό χωριό της ευρύτερης περιοχής της Λάρισας χτύπησε ξανά σχολικό κουδούνι χθες μετά από καμιά δεκαετία. Είχαν ξεχάσει πώς είναι να ξεκινάει η σχολική χρονιά, έστω για το νηπιαγωγείο.
Κτηνοτρόφοι κυρίως οι κάτοικοι, με τα μουστάκια τους, στηριγμένοι στις γκλίτσες περίμεναν να εμφανιστεί η καινούργια νηπιαγωγός. Πήγαινε ο νους τους και στη δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά απ΄ την ελληνική ταινία. Να όμως που, φευ, απ΄ το αυτοκίνητο βγήκε νηπιαγωγός άντρας. Ωχ... Δασκάλους ναι αλλά έχει και άντρες νηπιαγωγούς;
* * *
* ΤΟΝ υποδέχτηκε ο ροδομάγουλος παπάς. Και οι μητέρες των παιδιών που αγωνιούσαν από δίπλα, σιγά-σιγά ανοίχτηκαν.
- Δάσκαλε, θα κάνουμε χριστουγεννιάτικη γιορτή για τα παιδιά;
- Βεβαίως θα κάνουμε.
- Ναι αλλά εμείς εδώ με τα πρόβατα έχουμε δουλειές το πρωί, θα μπορέσουμε να την κάνουμε απογευματάκι;
- Το μόνο εύκολο...
- Θα κάνουμε και γιορτή για την 28η Οκτωβρίου, με ποιήματα;
- Βεβαίως.
- Και παρέλαση δάσκαλε;
Τότε παρενέβη ο παπάς.
- Κοιτάξτε να κάνουμε μια παρέλαση με τις ελεύθερες του χωριού για τον δάσκαλο. Νέος είναι, βέρα δεν φοράει...
Ζ.
Επί 4...
* ΣΑΜΠΩΣ δεν είχαν νερό ν΄ αγιάσουν; Δεν το λένε τυχαία Ευϊδριο το χωριό των Φαρσάλων. Ιδιαίτερη φώτιση δεν χρειάζεται ο έμπειρος διευθυντής του σχολείου Δημ. Παπαποστόλου, ο οποίος αναλαμβάνει σήμερα και δημοτικός σύμβουλος Λαρίσης. Χθες πάντως στον αγιασμό τους δεν ήταν ένας και δυό παπάδες αλλά τέσσερις. Παν όλα τα δαιμόνια, σκόρπισαν...
Ζ.
Δημιούργημα
* ΔΕΝ ήταν δα και δύσκολο για τη νεαρή Λαρισαία να καταφέρει να την αποκαλούν «άλογο» στο πέρασμά της. Ψηλή σχετικά ήταν, άφησε και το μαλλί να δημιουργηθεί μια κάποια χαίτη. Κι ύστερα έβαλε τα ψηλοτάκουνα με τη μεταλλική επίστρωση στη σόλα, τάκα-τάκα τα πεταλάκια, στις πλάκες του πεζοδρομίου, κλαπ-κλαπ-κλαπ έστριβαν τα κεφάλια των θαμώνων των καφέ όταν περνούσε. «Άλογο ρε συ...».
Ζ.
Ο επιμελής
* Η επιμέλεια και η ευσυνειδησία ενός αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού ήταν, λέει, ο καθοριστικός παράγοντας που συνέβαλε στην αποκάλυψη της περίεργης κλοπής πολεμικού υλικού και πυρομαχικών από τη ναυτική βάση της Λέρου.
Ο Λαρισαίος συνέχισε να διαβάζει την είδηση. Αντί της διεκπεραιωτικής λογικής της τυπικής παραλαβής μιας αποθήκης γεμάτης από πυρομαχικά προορισμένα να εφοδιάζουν τους άνδρες της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών, ο νέος υπεύθυνος για τη φύλαξη των όπλων στην Υπηρεσία Ναυτικών Τεχνικών Εγκαταστάσεων Λέρου ήλεγξε ένα προς ένα τα κιβώτια και τους σάκους που ήταν εφοδιασμένοι με πολεμικό υλικό για τα ‘’βατράχια’’ του Πολεμικού Ναυτικού. Προς μεγάλη του έκπληξη, διαπίστωσε ότι δύο αντιαρματικά, ικανός αριθμός από οπλοβομβίδες, σφαίρες, χειροβομβίδες και βραδύκαυστο φυτίλι είχαν κάνει φτερά. Κι άνοιξε η συζήτηση.
- Πόσοι είχαν υπογράψει πριν απ΄ αυτόν, παραλαμβάνοντας αβλεπί; (Κι ύστερα ήρθε η Αντιτρομοκρατική.)
Ζ.
Μυστήρια
* ΠΗΓΕ η Λαρισαία στη ΔΕΗ για ένα θέμα της, πρωί-πρωί εννοείται, 7.30 ήταν εκεί και πήρε τον αριθμό 60. Ε, θεώρησε κι αυτή ότι σε καμιά ωρίτσα θα τελειώσει να πάει σπιτάκι της να κάνει τις δουλειές της... Μάταια περίμενε η γυναίκα, είχε πάει 12 και ο πίνακας που δείχνει ποιος αριθμός εξυπηρετείται έδειχνε μόλις 11. Τεσσερισήμισι ώρες και είχαν εξυπηρετηθεί 10 άτομα. Έκανε ένα γρήγορο υπολογισμό και διαπίστωσε ότι για να φτάσει ο αριθμός της έπρεπε να περάσουν γύρω στις 20 ώρες. Κι επειδή το Ελληνικό Δημόσιο –διηγιόταν μετά στην εφημερίδα - δεν μας έχει συνηθίσει σε θαύματα, σηκώθηκε κι έφυγε...
* * *
* ΤΟ απόγευμα δε της ίδιας μέρας -συνέχιζε τη διήγησή της- την πήραν τηλέφωνο από μια ιδιωτική εταιρεία παροχής ενέργειας. «Ελπίζω να είναι τυχαίο» έλεγε στο τηλέφωνο, «αλλά τέτοια σύμπτωση πάλι, πολύ με παραξενεύει... Την ημέρα που δεν εξυπηρετήθηκα να με πάρει άλλη εταιρεία; Μυστήρια πράγματα».
(Σύμπτωση-ξεσύμπτωση, με όσα συμβαίνουν γύρω μας, εύλογο είναι το μυαλό της Λαρισαίας να πάει στο πονηρό).
ΘΑ.
Σα να προτρέπει
* ΑΠΟ άλλη αφετηρία κινούμενος, ο Λαρισαίος Σ. Κ. ξέσπασε.
- Διέψευσε τελικά ο υπουργός Χατζηδάκης ότι τηλεφωνεί νυχθημερόν σε πολίτες ώστε να αλλάξουν πάροχο και από ΔΕΗ να πάνε σε ιδιώτη.
Ζ.
Μεγάλο
αυτοκίνητο
* ΚΕΦΑΤΟΙ Λαρισαίοι φοιτητές, στο διάλειμμα της Εξεταστικής.
- Γιατρέ μου δεν είμαι καλά.
- Γιατί, ποιος είναι καλά...
* * *
* - ΜΠΟΡΕΙΣ, σε παρακαλώ, να σηκωθείς να καθίσει η κοπέλα μου γιατί είναι έγκυος;
- Ευχαρίστως. Πόσων μηνών είναι;
- Δύο ωρών και κάτι...
* * *
* - ΜΕ βλέπει ο άλλος να πλένω το αυτοκίνητο. «Το πλένεις;» με ρωτάει. «Όχι φιλαράκι, το ποτίζω να γίνει λεωφορείο...».
Ζ.
Διατηρητέα;
* ΕΝΤΑΞΕΙ προχωρά προς υλοποίηση η ανάπλαση της οδού Ιουστινιανού. Κι οι παρόδιοι αναρωτιούνται τι θα γίνει με τα παρακείμενα εγκαταλελειμμένα σπίτια του ΑΟΟΑ, τα κτίσματα του Στρατού αν κι όχι ακριβώς, τα πρώην σπίτια αξιωματικών που τώρα φιλοξενούν νυχτερίδες κι αράχνες. «Θα κριθούν άραγε διατηρητέα;».
Με πικρό χιούμορ το αντιμετωπίζει ο κόσμος στη γειτονιά που τόσο προσπάθησε επί χρόνια διεκδικώντας να συμμορφωθεί η κατάσταση, εις μάτην. Μπορεί να μην είναι ιδιοκτησία του Δήμου αλλά γνώμη έχει σίγουρα η Δημαρχία και υποχρέωση να προωθήσει λύση.
Ίσως τώρα, που θ΄ αλλάξει όψη η περιοχή της Ιουστινιανού, που θα δουλεύουν τα συνεργεία εκεί, ίσως είναι καλή ευκαιρία να γκρεμιστούν τα παλιά κουφάρια και να διαμορφωθεί ο χώρος, παραμένοντας στην ιδιοκτησία του Αυτόνομου Οικοδομικού Οργανισμού Αξιωματικών.
Ζ.
Λύση
* ΝΑΣΙΚΑΣ – Βελόπουλος μέρος δεύτερο. Δύο μήνες μετά τα επεισοδιακά γεγονότα με κρατητήρια και μηνύσεις ανάμεσα στους δύο άνδρες για τη βουλευτική έδρα της Λάρισας, τα τσεκούρια του πολέμου φαίνεται πως ξαναβγαίνουν. Τα ξέθαψε η επιστολή που είδε το φως της δημοσιότητας και σε αυτήν φέρονται 7 υποψήφιοι Λαρισαίοι βουλευτές να δηλώνουν την ικανοποίησή τους για το γεγονός πως κράτησε την έδρα ο Βελόπουλος. Εννοούσαν δηλαδή ευτυχώς δεν την πήρε ο Νασίκας.
* * *
* ΤΟ είδε λοιπόν ο Νασίκας χθες πρωί – πρωί, και από εκεί και έπειτα πώς να ηρεμήσει; Έκανε τα τηλέφωνά του, έκανε την έρευνά του και βρήκε πως 3 από τους 7 δεν ήξεραν τίποτα για το κείμενο. «Εμείς υπογράψαμε την παρουσία μας στη Θεσσαλονίκη» λέει πως του είπαν και σε καμία περίπτωση δεν ενημερώθηκαν για το περιεχόμενο του κειμένου. Περίεργα πράγματα συμβαίνουν...
Κ.Γ.
Εφτά;
* ΑΠΟΥΣΙΑΖΕ από τη λίστα υπογραφών των υμνητών Βελόπουλου ο Λάμπρος Σδρόλιας που κατετάγη τρίτος, δεύτερος δηλαδή σε σταυρούς και άρα επιλαχών του α΄ επιλαχόντος, που επίσης δεν έκαψε θυμίαμα για τον πρόεδρο με τον οποίο άλλωστε έχουν αλληλομηνυθεί μετά από άγριες καταστάσεις και εναντίον του οποίου στρέφονται πρακτικά οι εφτά, που εκείνος λέει ότι είναι τέσσερις αλλά δεν μαρτυράει ποιοι. Εφτά σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις,
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη,
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
(Τα είχε γράψει όλα πριν πολλά χρόνια ο Ν. Καββαδίας).
* * *
* ΕΙΠΕ κι άλλα ο ποιητής.
Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει
Eσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη
Ρουθ, δε μιλάς, γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι.
(Να έγραφε τουλάχιστον οι «τριακόσιοι», να το ερμηνεύσει καταλλήλως ο ελληνοπαθής πρόεδρος Κυριάκος).
Ζ.
Ξεσπαθώνει
* ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ που επανεκλέχθηκε για έβδομη λέει φορά, ο πρόεδρος που σιχαίνεται τις εκλογές, τις κάλπες κι όλα τα δημοκρατικά συμπαρομαρτούντα. Και μετά πήγε Θεσσαλονίκη να το γιορτάσει διαδηλώνοντας για τη Μακεδονία. Μια μεγάλη παρέα ήταν τούτη τη φορά, μαζί με κάτι χρυσαυγίτες, λίγοι κι αυτοί, ο Στ. Χάμος ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει...
«Τι έγινε, τώρα τους αρέσει η Συμφωνία των Πρεσπών; Για τη Μακεδονία έτρεχαν μέχρι πριν τις εκλογές ή για τη Νέα Δημοκρατία;» (Μάλλον είναι ο τελευταίος που το αντελήφθη...)
* * *
* ΖΗΤΗΣΕ παρουσίες εκεί στη σκιά του Μεγαλέξανδρου κι αφού δεν τους βρήκε άρχισε να τους καλεί. «Πού είναι οι Παπαδημόπουλοι; Οι Παπαπαρίσηδες κι οι Μουντζούρηδες, οι πολύτεκνοι, οι παπάδες, τα σωματεία;».
Ζ.
Μπα, δεν...
* ΣΕ ποιον δήμο του νομού, λέει, ο φρέσκος δήμαρχος ζήτησε υπογεγραμμένες παραιτήσεις από τους αντιδημάρχους του, να τις έχει στο συρτάρι του, δια παν ενδεχόμενο; Κάποιοι το συνηθίζουν, επειδή συμβαίνουν εμπλοκές και αποσκιρτήσεις, για σιγουριά και για να έχουν το πάνω χέρι. Το θέμα είναι ότι ο συγκεκριμένος δήμαρχος τις ζήτησε αφού τους είχε ορίσει. Και δεν έλαβε παραίτηση από κανέναν, ουδείς δέχτηκε. Δεν έγινε και τίποτα. Μετά πήγαν για τσίπρα όλοι μαζί.
Ζ.
Πλούταρχος
* Ο νεαρός Λαρισαίος πλησίασε με αυτοπεποίθηση τη φιλόλογο.
- Τι διαβάζεις;
- Βίοι του Πλουτάρχου.
- Α... Το έφτιαξε το σπασμένο τζάμι τελικά;
Ζ.
--------------------------
• ΣΤΗ νεοδημοκρατική παράταξη τακτοποιήθηκαν αμέσως στα έδρανα τηρώντας απολύτως την ιεραρχία. Μαμάκος δίπλα στην αρχηγό, Μάριος στο άδειο κάθισμα μετά τον Τερζούδη. Αυστηρά με τη σειρά σταυρών, διότι υπάρχει μέλλον.
Ζ.
--------------------------
• ΠΟΛΛΕΣ κι ενδιαφέρουσες οι συναντήσεις του Χρ. Κέλλα στη ΔΕΘ. Ανάμεσά τους ξεχώρισε αυτή με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλο και τον διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου Γρ. Δημητριάδη. Για την ομιλία Μητσοτάκη έλεγαν φυσικά, εν τούτοις ο Λαρισαίος φρόντισε να θίξει και ζητήματα που σχετίζονται με την περιφέρειά του. Η συνέχεια στην Αθήνα, υπόσχεται...
Ζ.
--------------------------
• ΩΠ, νάτη πάλι με υψηλά γαλάζια κλιμάκια η M.Sc. γεωπόνος - περιβαλλοντολόγος και τομεάρχης Παραγωγικών και Επιστημονικών Φορέων της ΝΟΔΕ ΝΔ Λάρισας, Χριστίνα Κοντογιάννη. Εδώ, με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Μάκη Βορίδη, με τον οποίο είχε σύντομη συνομιλία για τον πρωτογενή και αγροδιατροφικό τομέα, στο «Βελλίδειο» στην 84η Δ.Ε.Θ. Και συμφώνησαν να έχουν ανοιχτή γραμμή για θέματα του ενδιαφέροντός τους.
