Οι προβληματισμοί, τα καταιγιστικά ερωτηματικά προκαλούν ανησυχίες και ενίοτε –έστω και αδικαιολόγητους- φόβους στα μέλη μιας κοινότητας, που καλείται να εφαρμόσει αποφάσεις της πολιτείας χωρίς προηγουμένως να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα –πολύ δε περισσότερο για μια κατάσταση πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, όπως η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων.
Οι αντιδράσεις, οι υψηλοί τόνοι και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι εκπαιδευτικές κοινότητες δεν προετοιμάστηκαν κατάλληλα για να προσφερθεί στα προσφυγόπουλα το αναφαίρετο δικαίωμά τους στη μόρφωση. Πώς και υπό ποιες προϋποθέσεις να γίνει πλέον ένας σοβαρός διάλογος όταν η Πολιτεία στη συγκεκριμένη περίπτωση αποφάσισε ερήμην των τοπικών κοινωνιών και των σχολικών κοινοτήτων και οι τελευταίοι προσπαθούν ακόμα και με κραυγές να αντιμετωπίσουν τις ειλημμένες αποφάσεις αλλά και τον τρόπο επιβολής τους;
Με φιέστες, χορούς και τραγούδια αλλά και πανό με συνθήματα, όπως συνέβη στο 3ο Γυμνάσιο δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της στάσης μας έναντι του προσφυγικού και των ιδιαίτερων πτυχών του. Ούτε δίνουμε την εικόνα μιας πόλης αλληλέγγυας στους πρόσφυγες και τα δικαιώματά τους όταν δυο ημέρες νωρίτερα οι απειλές, που φέρεται ότι δέχθηκε κατά της ζωής της η διευθύντρια του 26ου Δημοτικού Σχολείου, απασχόλησε την επικαιρότητα πανελλαδικά ως παράδειγμα - μάλιστα - προς αποφυγή!
Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ποια εικόνα θα δώσει η πόλη, η τοπική κοινωνία, όπως πολλοί φορείς και παράγοντές της αγωνιωδώς προσπαθούν να αποδείξουν, αλλά ο τρόπος που λειτουργεί και αποφασίζει πώς θα αντιμετωπίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα θέματά της. Ούτε αποφάσεις ερήμην των πολιτών ούτε όμως και η στείρα άρνηση των αποφάσεων της Πολιτείας βοηθούν στη βελτίωση του τρόπου λειτουργίας μιας τοπικής κοινωνίας.
Τι να την κάνεις την εικόνα μιας πόλης αλληλέγγυας όταν μια μερίδα γονέων έχει μείνει με την εντύπωση πως όταν τα συλλογικά τους όργανα τόλμησαν να εκφράσουν ενστάσεις – προβληματισμούς για την παρουσία των προσφυγόπουλων στα σχολεία τους βρέθηκαν πολλοί χωρίς γνώση του θέματος να χαρακτηρίσουν τις κινήσεις φασιστικές, ξενοφοβικές; Αυτή η εντύπωση, αυτή η αίσθηση προκαλεί οργή, προκαλεί θυμό και αγανάκτηση, που συνήθως οδηγούν μεσο-μακροπρόθεσμα σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
Οι γονείς έχουν κάθε δικαίωμα να πάρουν απαντήσεις στα ερωτήματα και τους προβληματισμούς τους ακόμα και αν πολλά από αυτά διακρίνονται και από το στοιχείο της υπερβολής. Ακόμα και την ύστατη ώρα, λίγο πριν το πρώτο κουδούνι στα τρία δημοτικά σχολεία, οι φορείς της εκπαίδευσης και ο Δήμος, όπως έσπευσε και στην υποδοχή στο 3ο Γυμνάσιο, έχουν χρέος να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια ενημέρωσης και πληροφόρησης με απώτερο σκοπό την εξασφάλιση της συναίνεσης –αυτή σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερη από την επιβολή. Αυτή η διαδικασία είναι η μόνη που μπορεί να πείσει τους καλοπροαίρετους και να αναδείξει πιθανές σκοπιμότητες και πολιτικά κίνητρα όσων κρύβονται πίσω από ερωτήματα και προβληματισμούς αν και από θέση αρχής αρνούνται την παρουσία των προσφυγόπουλων. Με διάλογο και επιχειρήματα άλλωστε αναδεικνύονται οι κυρίαρχες απόψεις, διαμορφώνονται οι πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Η Λάρισα μπορεί να αποδείξει ότι είναι μια κοινωνία αλληλέγγυα μόνο αν διαμορφωθεί πλειοψηφία με άποψη. Αυτή η στάση, που διαμορφώνεται από τις αρχές της δημοκρατίας, έχει στέρεες βάσεις, που μπορεί να αντιμετωπίζει παράλληλα τις περιπτώσεις ξενοφοβίας και ρατσισμού. Ποιος άραγε μπορεί να φοβάται τη δημοκρατία;
Του Δημ. Κατσανάκη
