ε εποχές κρίσης» βραβεύτηκε από γερμανικό ίδρυμα σε ειδική εκδήλωση στο κοινοβούλιο της χώρας.
***
* ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ τα μνημόνια και όλα τα συναφή νομικά κείμενα στις τέσσερις χώρες που υπήχθησαν σε μνημόνιο (Ελλάδα, Ιρλανδία, Κύπρος και Πορτογαλία), η ερευνήτρια συμπέρανε, όπως δήλωσε στην dw:
«Η ευθύνη για την παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών κατανέμεται σχεδόν ισομερώς από τη μία πλευρά μεταξύ των οργάνων της Ε.Ε. όσον αφορά στις περιπτώσεις των περικοπών στα εργασιακά δικαιώματα αλλά και το δικαίωμα στην ελεύθερη διαπραγμάτευση και από την άλλη, στον εθνικό νομοθέτη στις περιπτώσεις περικοπών στην υγεία και στις συντάξεις».
***
* ΤΕΤΟΙΟΥ είδους παραβίαση ήταν η επιβολή νόμου από την τρόικα, ο οποίος αφορούσε την περικοπή κατά 22% του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα και είχε καθορισθεί με συλλογική σύμβαση εργασίας: «Αυτό συνιστά ευθεία παραβίαση της ελευθερίας της διαπραγμάτευσης και προφανώς καταλογίζεται στους ενωσιακούς θεσμούς, οι οποίοι με τόσο μεγάλη ακρίβεια πρότειναν το μέτρο αυτό».
Σε άλλες πάλι περιπτώσεις η τρόικα όριζε το όριο των περικοπών και άφηνε την πρωτοβουλία στις εθνικές κυβερνήσεις να αποφασίσουν για τον τρόπο που θα πετύχουν το στόχο. Σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν ο εθνικός νομοθέτης που αρκετές φορές δεν σεβάσθηκε τα δικαιώματα των πολιτών.
ΜΑΚ.
