Ενώ λοιπόν πριν μερικές δεκαετίες γίνονταν περί τις 15 απόπειρες πραξικοπήματος ή επιβεβαιωμένες συνωμοσίες για πραξικόπημα κάθε χρόνο και πετύχαινε το 30% έως 40% αυτών, από το 2010 και μετά έχουν καταγραφεί μόνο 18 απόπειρες πραξικοπήματος και μόνο σε 4 περιπτώσεις κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία ένας νέος ηγέτης για τουλάχιστον ένα μήνα.
Τα στοιχεία παρουσίασε το αμερικανικό δίκτυο CNBC επικαλούμενο το Center for Systemic Peace, δίνοντας και την εξήγηση: Ένας λόγος που είναι λιγότερο πιθανόν να πετύχει ένα πραξικόπημα σήμερα είναι ότι ο κόσμος έχει αλλάξει και οι κυβερνήσεις τείνουν περισσότερο προς τη δημοκρατία, εξηγεί ο Μόντι Μάρσαλ, διευθυντής του Κέντρου.
Εδώ βεβαίως τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: και τι γίνεται με τις κατ’ επίφαση δημοκρατίες ή εκείνα τα καθεστώτα που με καθόλα κοινοβουλευτικές –άρα δημοκρατικές- διαδικασίες αφαιρούν ατομικά δικαιώματα και κατακτήσεις της κοινωνίας, ή αναστέλλουν ατομικές ελευθερίες, όπως ακριβώς συνέβαινε στην Τουρκία του Ερντογάν;
* * *
* ΜΙΑ απάντηση δίνει ο ίδιος ο Μάρσαλ:
Σημειώνει λοιπόν ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις είναι λιγότερο πιθανό να παρέμβουν είτε για να εκδιώξουν έναν κακό ηγέτη ή να καταστείλουν μια λαϊκή εξέγερση. Οι ηγέτες είναι περισσότερο πιθανό να εξαναγκαστούν σε παραίτηση από τους διαδηλωτές στους δρόμους απ’ ό,τι ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες, σύμφωνα με τα στοιχεία.
«Όταν ήθελες να γλιτώσεις από έναν κακό πρόεδρο, συνήθως ο στρατός παρενέβαινε για να απαλλαγεί η χώρα από αυτόν. Τώρα, έχουμε περιπτώσεις που εξαναγκάζονται σε παραίτηση και μεγαλύτερη λαϊκή αντίδραση με τον κόσμο να βγαίνει στους δρόμους. «Είναι περισσότερο συνηθισμένο ο στρατός να αρνείται να έχει πολιτική εμπλοκή», σημειώνει, δείχνοντας εμμέσως και το δρόμο...
* * *
* ΑΝ τώρα αναρωτιέστε πού «ευδοκιμούν» τα πραξικοπήματα, η κάτωθι λίστα είναι αποκαλυπτική: Η Ταϊλάνδη είναι η χώρα με τα περισσότερα πετυχημένα πραξικοπήματα από το 1946 (10), σύμφωνα με τα στοιχεία, ενώ ακολουθούν η Βολιβία (8), η Συρία (8), η Αργεντινή (7) και η Αϊτή (6).
