Και μπορεί να φαντάζουν «αυστηρά» για τις περιπτώσεις όπως π.χ. στην εστίαση, που ως τώρα οι ιδιοκτήτες τους γλίτωναν με πρόστιμα λίγων δεκάδων ευρώ, αλλά στην πραγματικότητα αφήνουν και πάλι ατιμώρητους όσους δεν εκδίδουν αποδείξεις, αν οι υπηρεσίες που προσφέρουν δεν υπόκεινται σε ΦΠΑ!
Δηλαδή ιδιώτες γιατρούς, φροντιστήρια και γενικά επαγγελματίες που έχουν τζίρο κάτω από 10.000 ευρώ. Και εννοείται βεβαίως ότι τους συμφέρει να μην ξεπεράσουν το όριο αυτό για να τη γλιτώνουν...
Και όχι μόνο... Σε τόσο χαμηλούς τζίρους, στην πλειοψηφία των επαγγελματιών αυτών, ακόμη και αν ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης είναι απολύτως εντάξει στις υποχρεώσεις του και εκδίδει νόμιμα όλες τις αποδείξεις, ο ΦΠΑ, στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι πιστωτικός και όχι χρεωστικός. Με έναν τυπικό λογιστή, ο ιδιοκτήτης μιας τέτοιας επιχείρησης θα εισπράττει αντί να αποδίδει έσοδα στο δημόσιο.
Ασύδοτοι λοιπόν οι επαγγελματίες αυτοί; Όχι ακριβώς, λένε οι εφοριακοί. Όλοι τους μπορούν να ελεγχθούν δειγματοληπτικά με βάση τους τζίρους τους από χρόνο σε χρόνο. Ένας εφοριακός που θέλει να κάνει έλεγχο μπορεί να ελέγχει τα τιμολόγια αγοράς και να τα αντιστοιχήσει με τις δηλώσεις για τις πωλήσεις του κάθε ελεύθερου επαγγελματία. Αν αυτά βρεθούν αναντίστοιχα τότε ο υπόχρεος θα πληρώσει πρόστιμο έστω και αν δεν πρόκειται για ΦΠΑ από αποδείξεις.
Όταν βέβαια επεκταθούν οι ηλεκτρονικές συναλλαγές, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του...
Γ.Ν.
