Ξέρουμε πού και πόσο «τρέχει» το μυαλό μας;

* Πόσες σκέψεις μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε μία μόνο μέρα; * Τι είναι τα «σκουλήκια σκέψης» * Το πείραμα που χαρτογραφεί το νόημα των λέξεων στον εγκέφαλο και δίνει ελπίδες σε άτομα που έχουν χάσει τη φωνή τους

ΟΤΑΒΑ
Το μυαλό μας τρέχει. Δε σταματά ποτέ να σκέφτεται, να αφουγκράζεται, να προβληματίζεται.

Και σε αυτό ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και ο κόσμος στον οποίο ζούμε, όπου τα ερεθίσματα είναι αμέτρητα και δεν αφήνει εκ των πραγμάτων τον εγκέφαλό μας να ηρεμήσει ούτε για ένα λεπτό.
Οι σκέψεις μας είναι ατελείωτες. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε συνεχώς βυθισμένοι και απασχολημένοι με κάτι που υπάρχει στο μυαλό μας. Είτε κάτι καλό είτε κάτι κακό.
Ξέρουμε, λοιπόν, ότι οι άνθρωποι κάνουμε πολλές σκέψεις. Πόσες, όμως, ξέρουμε; Ναι είναι η απάντηση.
ΠΟΣΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΝΕΙ
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕΡΑ;
Συγκεκριμένα, ο μέσος άνθρωπος θα κάνει συνήθως περισσότερες από 6.200 σκέψεις σε μία μέρα, σύμφωνα με έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί.
Τα εν λόγω στατιστικά στατιστικά προέρχονται από μια ομάδα ψυχολόγων στο Πανεπιστήμιο Queen’s στον Καναδά, οι οποίοι υποστηρίζουν πως έχουν αναπτύξει έναν τρόπο για να ανιχνεύουν πότε μια σκέψη τελειώνει και μια άλλη αρχίζει, όπως περιγράφεται σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications.
ΤΑ «ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΣΚΕΨΗΣ»
Μάλιστα, στην έρευνα αυτήν περιγράφεται μια μέθοδος απομόνωσης συγκεκριμένων στιγμών κατά τις οποίες ένας άνθρωπος είναι επικεντρωμένος σε μία μόνο ιδέα, ένα φαινόμενο που οι ειδικοί περιέγραψαν ως «σκουλήκι σκέψης».
«Όταν ένα άτομο προχωρά σε μια νέα σκέψη, δημιουργεί ένα νέο άνοιγμα που μπορούμε να ανιχνεύσουμε. Παρατηρήσαμε, επίσης, ότι τα «σκουλήκια σκέψης» αναδύονται ακριβώς όπως τα νέα γεγονότα όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν ταινίες. Η εμβάθυνση σε αυτό μας βοήθησε να επικυρώσουμε την ιδέα ότι η εμφάνιση ενός νέου «σκουληκιού σκέψης» αντιστοιχεί σε μια μετάβαση σκέψης».
Ουσιαστικά, αυτά τα ευρήματα βασίζονται σε υπάρχουσες έρευνες της γνωστικής νευροεπιστήμης που χρονολογούνται πάνω από μία δεκαετία πριν, παρέχοντας νέες γνώσεις για τη ροή των σκέψεων.
«Κάναμε την επανάστασή μας εγκαταλείποντας την προσπάθεια να καταλάβουμε τι σκέφτεται ένα άτομο και εστιάζοντας στο πότε έχει προχωρήσει σε μια σκέψη», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Τζόρνταν Πονένκ.
ΠΕΙΡΑΜΑ ΠΟΥ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΕΙ
ΝΟΗΜΑΤΑ
Εν τω μεταξύ, όταν ακούμε μια λέξη, ο ακουστικός φλοιός του εγκεφάλου επεξεργάζεται το σήμα που στέλνουν τα αυτιά και το διαβιβάζει στον προμετωπιαίο λοβό για ερμηνεία. Εκεί, η σημασιολογία αποθηκεύεται σε κυκλώματα νευρώνων, τα οποία αποκαλύπτονται τώρα σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια.
Προηγούμενες προσπάθειες να χαρτογραφηθούν τα νοήματα στον εγκέφαλο βασίζονταν σε μια παραλλαγή της μαγνητικής τομογραφίας που μετρά τοπικές αυξήσεις της αιμάτωσης, μια έμμεση ένδειξη διέγερσης των νευρώνων.
Μια νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Nature, προσφέρει τις πρώτες άμεσες μετρήσεις χάρη σε δέκα ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της επιληψίας.
Προκειμένου να εντοπιστεί η περιοχή που προκαλεί τις επιληπτικές κρίσεις, οι χειρουργοί τοποθέτησαν ηλεκτρόδια που κατέγραφαν τη δραστηριότητα περίπου 300 νευρώνων του προμετωπιαίου λοβού.
Την ώρα της επέμβασης οι ασθενείς κλήθηκαν να ακούσουν ηχογραφημένες φράσεις με συνολικά 450 λέξεις, ενώ τα ηλεκτρόδια κατέγραφαν ποιοι νευρώνες ενεργοποιούνταν.
Η ανάλυση έδειξε ότι, σε όλους τους ασθενείς, κάθε λέξη ενεργοποιεί έναν μικρό αριθμό νευρώνων. Κάθε τέτοιο κύκλωμα επικαλύπτεται με τα κυκλώματα άλλων νοημάτων της ίδιας κατηγορίας, π.χ. στις λέξεις «ποντικός» και «αρουραίος».
Επιπλέον, το ίδιο συμβαίνει λέξεις που συνδέονται έμμεσα, όπως «πάπια» και «αυγό», οι οποίες, επίσης, ενεργοποιούν κάποιους κοινούς νευρώνες. Αντίθετα, ο προμετωπιαίος λοβός δε μοιάζει να δίνει σημασία στην ομοιότητα των ήχων. Για παράδειγμα, η λέξη «ιός» ενεργοποιεί διαφορετικούς νευρώνες από το «υιός».
Παρόλο που η μελέτη περιορίστηκε σε ένα απειροελάχιστο τμήμα ενός συστήματος με δισεκατομμύρια νευρώνες, λένε οι ερευνητές, τα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη αλγορίθμων που διαβάζουν τις λέξεις στον εγκέφαλο και δίνουν φωνή σε ασθενείς που έχουν χάσει την ικανότητα ομιλίας.