Γαλαξιακό «απολίθωμα» από τη Μεγάλη Εκρηξη

Ανακαλύφθηκε από ερευνητές στη Χαβάη - Απέχει 820 εκατομμύρια έτη φωτός από τη γη!

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη μιας κολοσσιαίας κοσμικής δομής, μιας διαστημικής φυσαλίδας που σύμφωνα με τους ερευνητές θα μπορούσε να είναι ένα «απολίθωμα» από τη Μεγάλη Έκρηξη, μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν. Η κοσμική φυσαλίδα βρίσκεται περίπου 820 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και πλάτος ένα δισεκατομμύριο έτη φωτός!
Βρίσκεται μέσα σε έναν ιστό γαλαξιών και της δόθηκε το όνομα “Ho’oleilana”, που είναι ένας όρος από το ύμνο δημιουργίας της Χαβάης Kumulipo. Η Ho’oleilana περιγράφει την προέλευση της δομής και σχετίζεται με τα άστρα και τη Σελήνη. Ογκώδεις δομές όπως η Ho’oleilana προβλέπεται από τα θεωρητικά μοντέλα ότι θα μπορούσαν να έχουν προκύψει στο Σύμπαν ως αποτέλεσμα μικροσκοπικών κυματισμών στην καυτή, πυκνή και κυρίως ομοιόμορφη θάλασσα ύλης που υπήρχε στην αρχή του χρόνου.
Αυτοί οι κυματισμοί πυκνότητας, που ονομάζονται Βαρυονικές Ακουστικές Ταλαντώσεις (BAOs), αυξήθηκαν καθώς το Σύμπαν υπέστη μια περίοδο ταχείας. Οι κυματισμοί αυτοί πιστεύεται ότι προκάλεσαν την δημιουργία σημαντικών κοσμικών δομών ενώ επηρέασαν την κατανομή των γαλαξιών.
Ωστόσο, αυτή είναι η πρώτη αναγνώριση μιας ενιαίας δομής που σχετίζεται με τα BAO. Η ίδια η φυσαλίδα αποτελείται από προηγουμένως αναγνωρισμένες δομές που οι ίδιες θεωρήθηκαν μερικές από τις μεγαλύτερες διατάξεις ύλης του σύμπαντος.
Αυτό περιλαμβάνει πολλά υπερσμήνη, ή ομάδες σμηνών γαλαξιών, που το καθένα περιέχει 10 σμήνη και εκτείνεται σε μήκος έως και 200 εκατομμύρια έτη φωτός. Στην καρδιά του Ho’oleilana βρίσκεται το υπερσμήνος Bootes και το Bootes void, το οποίο είναι ένας χώρος του τίποτα πλάτους 330 εκατομμυρίων ετών φωτός.
«Δεν αναζητούσαμε αυτή την δομή. Είναι τόσο τεράστια που κυριολεκτικά χύνεται στις άκρες του τομέα του ουρανού που αναλύαμε» αναφέρει ο Μπρεντ Τάλι αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Ως ενίσχυση της πυκνότητας των γαλαξιών, είναι ένα πολύ ισχυρότερο χαρακτηριστικό από το αναμενόμενο. Η πολύ μεγάλη διάμετρος ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός είναι πέρα από τις θεωρητικές προσδοκίες» λέει ο Τάλι.