Συγκεκριμένα, η Jang Ji-sung, εμφανίστηκε σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «I Met You», στο οποίο δημιουργήθηκε ένας φουτουριστικός κόσμος εικονικής πραγματικότητας και η Jang μπόρεσε, μέσω ενός σετ κεφαλής VR, να «συναντήσει» το κοριτσάκι της, Nayeon, που πέθανε πριν από τρία χρόνια, όταν ήταν μόλις επτά ετών. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στο τηλεοπτικό δίκτυο Munhwa Broadcasting Corporation, που κοινοποίησε ένα συγκλονιστικό βίντεο στο YouTube.
Σε αυτό, απεικονίζεται η Jang να φοράει το VR, ενώ βρίσκεται σε μια αίθουσα με πράσινη οθόνη.
Ξαφνικά εμφανίζεται το μικρό κορίτσι, το οποίο τρέχει προς το μέρος της μητέρας του, η οποία βάζει τα κλάματα και προσπαθεί -με τα ειδικά σχεδιασμένα γάντια- να αγγίξει την κόρη της...
Η «Nayeon» τότε τη ρωτά: «Πού ήσουν, μαμά; Με σκεφτόσουν;». Εκείνη, χωρίς δισταγμό, της απάντησε ότι: «Αυτό κάνω πάντα».
Και οι δυο τους, τότε, λένε πόσο έλειψε η μία στην άλλη και κάθονται σε ένα τραπέζι, πάνω στο οποίο υπάρχει μια τούρτα γενεθλίων.
Καθώς το κλιπ συνεχίζεται, η Jang γίνεται αισθητά πιο συναισθηματική, όπως και οι θεατές, συμπεριλαμβανομένων των μελών της οικογένειάς της.
Σημειώνεται ότι η ομάδα πίσω από αυτό το απίστευτο ντοκιμαντέρ χρειάστηκε οκτώ μήνες εργασίας για να εξασφαλίσει ότι η «Nayeon» θα φερόταν σαν παιδί. Δημιούργησαν, επίσης, ένα εικονικό πάρκο, το οποίο βασίστηκε σε ένα πάρκο της πραγματικής ζωής, που είχαν επισκεφτεί μητέρα και κόρη, λίγο πριν τον θάνατό της.
Πέραν του τεχνολογικού επιτεύγματος, πάντως, το συγκεκριμένο «πείραμα» φέρνει στο προσκήνιο τη συζήτηση για τα ηθικά διλήμματα που ενδεχομένως τίθενται και τις κοινωνικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η μαζική χρήση μίας ανάλογης τεχνολογίας. Πώς θα άλλαζε, για παράδειγμα, η κοινωνική μας συμπεριφορά εάν ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας ζούσε σε έναν εικονικό κόσμο «παρέα» με τους αγαπημένους του που έχουν φύγει από τη ζωή; Το ερώτημα μοιάζει να είναι βγαλμένο από τη γνωστή τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας Black Mirror.
Πώς μπορεί να επηρεάσει τον ψυχισμό των ανθρώπων μια τέτοια «συνάντηση» με αγαπημένο πρόσωπο που έχει πεθάνει;
Και πώς μπορεί να διαχειριστεί το συναισθηματικό φόρτο μια μητέρα που πενθεί το χαμό του παιδιού της;
Η «συνάντηση» αυτή είναι ένα μόνο από τα αμφιλεγόμενα παραδείγματα της χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης.
Τα τελευταία χρόνια ολοένα και πληθαίνουν τα ερωτήματα σχετικά με την επίδραση που θα έχει η εν λόγω τεχνολογία στην ανθρωπότητα.
Ποιες δουλειές θα αναλάβουν στο μέλλον τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης; Θα μας κάνουν τους σοφέρ; Θα πλένουν τα ρούχα μας; Ή μήπως θα αναλάβουν πιο σοβαρές δουλειές, όπως να μεγαλώνουν τα παιδιά μας, να πολεμούν ή ακόμη και να γράφουν άρθρα;
Τα ερωτήματα αυτά αποτελούν πηγή σκέψης -όχι μόνο για τις ενδεχόμενες χρήσεις της τεχνολογίας αλλά για τα ηθικά διλήμματα που δημιουργούνται από την κατασκευή τόσο «ισχυρών» τεχνολογιών.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ειδικοί από όλο τον κόσμο τονίζουν πως επιστήμονες και κολοσσοί τεχνολογίας θα πρέπει να έχουν πάντα κατά νου πως η ανάπτυξη «έξυπνων» και αυτόνομων συστημάτων θα πρέπει να συνάδει με το καλό της ανθρωπότητας.
