Eεπιδεινώνει την παγκόσμια πείνα η κλιματική αλλαγή

ΣΤΑ 821 ΕΚΑΤ. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΥΠΟΣΙΤΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

Ο αριθμός των υποσιτισμένων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο αυξήθηκε σε σχεδόν 821 εκατομμύρια το 2017, σηματοδοτώντας το τρίτο συνεχόμενο έτος αύξησης και αποτελώντας τον υψηλότερο αριθμό από το 2009, σύμφωνα με νέα έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ.

Πέρα από τις συγκρούσεις και την αστάθεια, αυτή η άνοδος της παγκόσμιας πείνας προκαλείται ολοένα και περισσότερο από την κλιματική αλλαγή και τα συναφή ακραία καιρικά φαινόμενα, θέτοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο ορισμένους από τους πιο ευάλωτους πολίτες του κόσμου.
Η επισιτιστική ανασφάλεια διαπιστώθηκε ότι είναι σημαντικά χειρότερη στις χώρες όπου οι άνθρωποι εξαρτώνται από τη γεωργία για την επιβίωσή τους, ειδικά όταν δεν διαθέτουν συστήματα για την αντιμετώπιση των συνεπειών των κλιματικών κρίσεων.
Η κλιματική αλλαγή έχει τη δυνατότητα να αναστρέψει τα κέρδη που έγιναν στην καταπολέμηση της παγκόσμιας πείνας κατά την τελευταία δεκαετία, τα οποία οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική σταθερότητα, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία στον αναπτυσσόμενο κόσμο, καθώς οι ακραίες καιρικές συνθήκες ξεκινούν όλο και περισσότερες κοινωνικές κρίσεις ανά τον κόσμο.
Από τις 51 χώρες που αντιμετώπισαν κρίσεις στον τομέα των τροφίμων το 2017, 34 είχαν κλιματολογικές διαταραχές, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ. Η απειλή για την επισιτιστική ασφάλεια εντάθηκε στις 14 χώρες που αντιμετώπιζαν ταυτόχρονα συγκρούσεις και περιφερειακή αστάθεια, εκτός από τις κλιματικές κρίσεις.
Η Υεμένη, όπου 22 από τους 27 εκατομμύρια πολίτες χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού του συνδυασμού. Μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, η Υεμένη αντιμετωπίζει το συνδυασμό ενός συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου και ενός σοβαρού λιμού.
Χωρίς σημαντικές ενέργειες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, μερικοί από τους πιο ευάλωτους πολίτες του κόσμου ενδέχεται να αντιμετωπίσουν αυξανόμενο κίνδυνο από την παγκόσμια πείνα, η οποία είχε εμφανώς καθοδική τάση μόλις πριν από πέντε χρόνια, και ο ΟΗΕ ήλπιζε ότι θα εξαλειφθεί πλήρως μέχρι το 2030.