Τα Χριστούγεννα, η μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελεί μία ξεχωριστή ημέρα για όλο σχεδόν τον πλανήτη. Οι λαοί γιορτάζουν τη γέννηση του Θεανθρώπου διατηρώντας πατροπαράδοτα έθιμα, όπως η ανταλλαγή δώρων, τα κάλαντα, ο στολισμός του δέντρου, και άλλα πολλά.
Πώς, όμως, γεννήθηκαν οι συνήθειες, που σήμερα ονομάζουμε παραδόσεις και πως γίνεται ο εορτασμός των Χριστουγέννων σε όλο τον κόσμο;
Αγγλία: Σε μερικές βρετανικές περιοχές το έθιμο του γλεντιού σε κήπους με μηλιές την παραμονή των Χριστουγέννων είναι μια παραλλαγή μιας ειδωλολατρικής τελετής. Αφού σκοτεινιάσει, οι αγρότες πηγαίνουν στα περιβόλια, σχηματίζουν παρέες γύρω από τα παλαιότερα δέντρα και πίνοντας μπύρα τραγουδούν τα κάλαντα. Πυροβολούν στα κλαριά για να διώξουν τα κακά πνεύματα και πριν από χρόνια άφηναν τριγύρω γλυκίσματα για να καλοπιάσουν τα πνεύματα και να εξασφαλίσουν καλή σοδειά.
Σουηδία: Την αυγή της 13ης Δεκεμβρίου η "Λουτσία" -σύμβολο του φωτός- συνήθως το μεγαλύτερο κορίτσι του σπιτιού, φορώντας ένα μακρύ λευκό χιτώνα και ένα στεφάνι από αναμένα κεριά στα μαλλιά, πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι, προσφέροντας ζεστό καφέ και κουλουράκια, ενώ τραγουδά παλιά κάλαντα με τον σκοπό του λαϊκού ναπολιτάνικου τραγουδιού "Σάντα Λουτσία". Οι θρύλοι της Λουτσίας γεννήθηκαν στις Συρακούσες της Σικελίας περίπου κατά το έτος 300 μ.Χ. Σε μερικές επαρχίες της Σουηδίας οι κάτοικοι των χωριών συνηθίζουν ανήμερα τα Χριστούγεννα να ρίχνουν έξω από τα σπίτια και τα χωράφια τους σιτάρι, για να γιορτάσουν μαζί τους και τα πουλιά.
Ιταλία: Στη Βενετία τον Μεσαίωνα ο Δόγης κι ο λαός πήγαιναν την νύχτα των Χριστουγέννων στο γειτονικό νησάκι του Αγίου Γεωργίου να προσκυνήσουν το λείψανο του Αγίου Στεφάνου. Στην παραλία του νησιού περίμεναν βενετσιάνικες αρχόντισσες ντυμένες στα μαύρα και στολισμένες με κοσμήματα, για να υποδεχτούν τον Δόγη και να τον συνοδέψουν μέχρι το ναό. Μετά το τέλος της λειτουργίας όλη η λαμπρή συνοδεία έμπαινε στις γόνδολες και διασχίζοντας τα νερά ξαναγύριζαν στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, όπου άρχιζε μεγάλο γλέντι, που συνεχιζόταν μέχρι το πρωί.
Γιουγκοσλαβία: Οι Γιουγκοσλάβες νοικοκυρές έχουν ένα ευγενικό αλλά βρώμικο έθιμο: Ραντίζουν τα τραπεζομάντηλα τους με κρασί για να μη ντραπούν οι φιλοξενούμενοί τους αν λερώσουν κάποιο.
Ρωσία: Είχαν τη συνήθεια, τη νύχτα των Χριστουγέννων, να ντύνουν στ' άσπρα μια κοπέλλα του σπιτιού και να τη βάζουν να παριστάνει την Παναγία.
Σικελία: Οι χωρικοί βγάζουν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων νερό από τα πηγάδια και ραντίζουν τα ζώα τους, γιατί πιστεύουν ότι το νερό αυτό είναι αγιασμένο, επειδή την ίδια ώρα γεννιέται και ο Σωτήρας του κόσμου.
Σαρδηνία: Στη Σαρδηνία πιστεύουν ότι όποιος γεννηθεί τη νύχτα των Χριστουγέννων και μάλιστα τα μεσάνυχτα, φέρνει την ευλογία του Θεού όχι μόνο στους δικούς του αλλά και στους γείτονες των εφτά σπιτιών που βρίσκονται πιο κοντά στο δικό του.
Ισπανία: Στη Βαρκελώνη τον Μεσαίωνα είχαν ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο έθιμο: την τελετή του παγωνιού. Τη μέρα των Χριστουγέννων ο βασιλιάς έπαιρνε μέσα σε μια χρυσή πιατέλα ένα ψητό παγώνι, που θεωρείται ένα από τα πιο σπάνια φαγητά, και το μετέφερε στην τραπεζαρία. Τον ακολουθούσε σ'αυτήν την πομπή ένα πλήθος από ευγενείς, υπηρέτες και σωματοφύλακες. Στην τραπεζαρία μέσα βρισκόταν η βασίλισσα. Ο βασιλιάς της πρόσφερε το παγώνι για να το μοιράσει σε όλους τους παρευρισκόμενους. Όσοι δέχονταν την εξαιρετική αυτή τιμή, ήταν υποχρεωμένοι να ορκιστούν μπροστά στην ομήγυρη ότι θα προσπαθήσουν ν' ανδραγαθήσουν στον πόλεμο ή στις ταυρομαχίες.
Γερμανία: Τα παιδιά φτιάχνουν τις χριστουγεννιάτικες λίστες τους με μικρές φωτογραφίες των δώρων που θέλουν και τις αφήνουν στο παράθυρο μαζί με λίγη ζάχαρη για τον Άγιο Βασίλη. Επίσης, στη Γερμανία φυτρώνει ένα λουλούδι, το χριστουγεννιάτικο τριαντάφυλλο, που φυτρώνει ακόμα και πάνω στον πάγο.
Νορβηγία: Στολίζουν το δέντρο φτιάχνοντας χειροποίητα μικρά καλαθάκια από πολύχρωμο χαρτί. Το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο φαγητό τους έχει ως βάση το αρνίσιο κρέας. Ο Νορβηγικός Άγιος Βασίλης λέγεται Nisse και η ονομασία του προέρχεται από τις προχριστιανικές παραδόσεις της Νορβηγίας. Τα Nisse ήταν μικρά γενειοφόρα ξωτικά που πείραζαν τους αγρότες και με τον καιρό εντάχθηκαν στην Χριστουγεννιάτικη παράδοση με τη μορφή του Άγιου Βασίλη. Επίσης, στην Νορβηγία συνηθίζουν να λένε τοπικά Χριστουγεννιάτικα παραμύθια.
Ιρλανδία: Τα παιδιά αφήνουν μεγάλους σάκους το βραδύ της παραμονής κοντά στο τζάκι και είναι παράδοση να αφήνουν μέντες και ένα ποτήρι Guinness για να δροσιστεί ο Άγιος Βασίλης.
Μεξικό: Οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους και πάνε όλοι μαζί στην εκκλησία τραγουδώντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κρατώντας καμπάνες και κεριά.
Βραζιλία: Πολλά έθιμα είναι παρεμφερή με αυτά στις ΗΠΑ και στην Αγγλία. Όσοι έχουν αρκετά χρήματα ετοιμάζουν ένα πλούσιο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με κοτόπουλο, γαλοπούλα, χοιρινό, φρέσκα και αποξηραμένα φρούτα και πολύ μπύρα. Οι φτωχότεροι αρκούνται σε λίγο κοτόπουλο με ρύζι.
Φιλανδία: Όλοι καθαρίζουν επιμελώς τα σπίτια τους για την ημέρα των Χριστουγέννων. Το βράδυ τρώνε ρύζι και σούπα που περιέχει αποξηραμένα φρούτα, ενώ στολίζουν ένα έλατο στο σπίτι τους. Το μεσημέρι ο δήμαρχος της πόλης εκφωνεί, μέσω της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, ένα χριστουγεννιάτικο μήνυμα ειρήνης και συμφιλίωσης. Το βράδυ όλοι τρώνε ένα πλούσιο παραδοσιακό δείπνο.
Ουγγαρία: Ο Άγιος Βασίλης έρχεται στις 6 Δεκεμβρίου. Τα παιδιά καθαρίζουν τα παπούτσια τους και τα τοποθετούν έξω από μία πόρτα ή ένα παράθυρο λίγο πριν κοιμηθούν. Το επόμενο πρωινό βρίσκουν κόκκινες σακκούλες με γλυκά και μικρά παιχνίδια. Την παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά επισκέπτονται τους συγγενείς τους και κρεμούν στολίδια στα δέντρα τους. Το βράδυ όλοι απολαμβάνουν ένα εορταστικό δείπνο, το οποίο συνήθως περιλαμβάνει φρέσκο ψάρι και ρύζι.
Νέα Ζηλανδία: Δώρα αφήνονται κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ώστε να ανοιχθούν το πρωί των Χριστουγέννων. Το μεσημέρι όλοι τρώνε γαλοπούλα ή κοτόπουλο, ενώ το απόγευμα φίλοι και συγγενείς γιορτάζουν ψήνοντας κρεατικά στο μπάρμπεκιου, καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες μπύρας και κρασιού.
