Του Λεωνίδα Τζέκα
Το Πήλιο είναι ένας όμορφος προορισμός που πάντα κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις για τους ταξιδιώτες.
Σήμερα η «ΕτΔ» επισκέπτεται στο βουνό των Κενταύρων, ένα λιγότερο γνωστό χωριό που δεν έχει τραβήξει ακόμη την προσοχή των πολλών και διαθέτει άπειρα παραδοσιακά στοιχεία.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι χτισμένος αμφιθεατρικά, το καλοκαίρι πνιγμένο στο πράσινο, μέσα σε πλατάνια, καστανιές, ελιές, μηλιές και άλλα οπωροφόρα. Εκεί στο βουνό των Κενταύρων και σε υψόμετρο 620 μέτρων είναι χτισμένο ένα μοναδικά όμορφο χωριό. Όχι και τόσο «μοδάτο», αλλά με θέα στον Παγασητικό. Εκτός από τους μόνιμους κατοίκους αποτελεί τόπο παραθέρισης αρκετών επωνύμων που έχουν αποκτήσει εδώ το εξοχικό τους σπίτι.
Ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας, ένα ορεινό χωριό απέχει μόλις 15 λεπτά από την Άνω Γατζέα και βρίσκεται πολύ κοντά στις Πινακάτες, τη Βυζίτσα και τις Μηλιές, ενώ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την αρχιτεκτονική τους. Αρχοντικά πηλιορείτικης τεχνοτροπίας, όπως αυτά του Δερελή, του Ιωαννίδη και του Τζώρτζη, με ζωγραφισμένα ταβάνια και τοίχους, κοσμούν το χωριό.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Γεώργιος χτίστηκε τον 15ο αιώνα από βοσκούς που βρήκαν σε θάμνο την εικόνα του στρατηλάτη άγιου. Οι δύο βοσκοί έχτισαν εκκλησία προς τιμήν του και γύρω από την εκκλησία χτίστηκε το ομώνυμο χωριό. Επειδή οι πρώτοι κάτοικοι ήταν βοσκοί κι επειδή είχε πολύ κρύο το χειμώνα, είχαν τη συνήθεια να διαμένουν το καλοκαίρι στον Άγιο Γεώργιο και το χειμώνα να κατεβαίνουν στην Άνω και Κάτω Γατζέα. Η συνήθεια αυτή διατηρήθηκε μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα.
Το χωριό γνώρισε ιδιαίτερη ακμή από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν πλούσιο από την παραγωγή και το εμπόριο ελαίων και μήλων, ενώ επίσης πολύ χρήμα εισέρρεε και από Αγιωργήτες που είχαν ξενιτευτεί στην Αίγυπτο. Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται επίσης και από τα πρωτοπόρα από πλευράς πνευματικής ανάπτυξης χωριά του Πηλίου, καθώς λίγο πριν από την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας λειτουργούν σε αυτό «Σχολείο κοινών γραμμάτων» αρρένων, «Παρθεναγωγείο» και «Ελληνικό Σχολείο».
Ανάμεσα στα καλντερίμια του χωριού ξεχωρίζουν πολλά νεοκλασικά αρχοντικά αλλά και αρκετά παραδοσιακά πέτρινα σπίτια περιτριγυρισμένα από αυλές. Αρχιτεκτονικά, ο Άγιος Γεώργιος έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό την αυθεντικότητά του και τις εικόνες που περιμένεις να δεις σε ένα ελληνικό χωριό. Τα σπίτια του, αν και κλειστά το χειμώνα, είναι περιποιημένα. Πέρα από τα παραδοσιακά δίπατα με τα σαχνισιά και τα πολλά παράθυρα, τα πετρόχτιστα με το αρμολόι και τη μονόριχτη στέγη- «λέπι» (οι πλάκες θυμίζουν λέπια ψαριού), διακρίνεις ροζ, γαλάζια, ώχρες, «βενετσιάνικο» κόκκινο. Στη μέση του χωριού, ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο «Ανωβολιός», κυλάει χειμώνα καλοκαίρι ένα ρέμα που σχηματίζει κι ένα μικρό καταρράκτη. Από εκεί λίγο πιο πάνω, ανηφορίζοντας ελαφρώς για την πλατεία, θα περάσουμε μπροστά από το ναό του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος έχει δώσει το όνομά του και σ’ ολόκληρο το χωριό.
Θα κατεβούμε τα σκαλιά πίσω από το πέτρινο καμπαναριό με το ρολόι για να επισκεφθούμε και το εκκλησιαστικό μουσείο, που φιλοξενείται στο «Βαφειάδειο» Πνευματικό Κέντρο, το οποίο λειτουργεί στο υπόγειο του ναού.
Απέναντι από την πλατεία βρίσκεται το «Δημήτρειον Οίκημα» όπου στεγάζεται το Εικαστικό Μουσείο του γλύπτη Νικόλα, ο οποίος φιλοτέχνησε και τον χάλκινο ανδριάντα του, που βρίσκεται στην αυλή. Εκτίθενται γλυπτά, χαρακτικά, μετάλλια, ξυλογραφίες, χαλκογραφίες, σχέδια, επιστολές και άλλα προσωπικά αντικείμενα του καλλιτέχνη.
Καθώς περπατάμε στα σοκάκια του χωριού συναντάμε παραδοσιακά καφέ μπαράκια ταβερνούλες, που σερβίρουν καφέ, τσάι, ποτά, αναψυκτικά και γλυκά, με ωραία επιλεγμένη μουσική αλλά και καλούδια της πηλιορείτικης κουζίνας.
«Καλώς τα παιδιά – η φωνή της κυρίας Μελπομένης μάς καλωσορίζει στο μικρό μπακάλικο που σε γυρίζει δεκαετίες πίσω.- Όσο με βαστάν τα πόδια μου θα είναι ανοιχτό – μονολογούσε και καθάριζε τα χόρτα δίπλα στη σόμπα. Αφίσες και φωτογραφίες μιας άλλης εποχής κοσμούν τους τοίχους, ενώ στα ξύλινα ράφια με προσοχή είναι τοποθετημένα διάφορα προϊόντα.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Αγίου Γεωργίου Νηλείας είναι ότι παρά την ομορφιά του και την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του δεν έχει ακόμη τραβήξει την προσοχή των πολλών, διατηρεί όλα εκείνα τα παραδοσιακά στοιχεία που το κάνουν ξεχωριστό.
Προτείνουμε βόλτες στα σοκάκια του χωριού αλλά και περίπατο κάτω από τις οξιές, στις παλιές διαδρομές των συντηρημένων καλντεριμιών και μονοπατιών.
Επίσης εξερεύνηση στο δάσος κάτω από τα πλατάνια προς τις πηγές του νερού και τις περίτεχνες κρήνες, προς το ξωκλήσι του Αϊ-Λια και τα παλιά μοναστήρια των Ταξιαρχών, «Μέγας Σωτήρας» και Αγίας Τριάδας.
Αποδράστε, αποδράστε μακριά από τη φασαρία και τις σκοτούρες της πόλης, προσπαθήστε να ανανεωθείτε ψυχολογικά αλλά και να «μαζέψτε» όμορφες εικόνες που θα σας συντροφεύουν στη δύσκολη καθημερινότητα.
