Ξεκίνησαν από τον Αμπελώνα τοποθετώντας μια ειδική σκηνή στην οροφή του αυτοκινήτου τους. Πέρασαν Αλβανία, Δαλματικές Ακτές, Άλπεις, Μέλανα Δρυμό, Αλσατία, βόρεια Γερμανία, από εκεί Δανία όπου και πήραν πλοίο για να φτάσουν Ισλανδία. Αφού έμειναν εκεί 3 εβδομάδες πήραν τον δρόμο της επιστροφής σταματώντας για λίγες ημέρες στα νησιά Φερόε και από εκεί πάλι πίσω στην ηπειρωτική Ευρώπη και την Ελλάδα με πολλούς διαφορετικούς ενδιάμεσους σταθμούς. Τι κι αν είχαν ένα μωράκι στην παρέα τους, τον όμορφο Έκτορα; Αυτό δεν τους εμπόδισε να κοιμούνται στην οροφοσκηνή, την ώρα που ο καιρός της Ισλανδίας έκανε τα δικά του. Χιονόνερο, 8 μποφόρ και 0 βαθμούς Κελσίου. Και όταν πεινούσε ο λιλιπούτειος ταξιδιώτης στάση για μαγείρεμα και ξεκούραση και πάλι δρόμο. 
«Για όλο αυτό το ταξίδι χρειαστήκαμε περίπου δυόμισι μήνες» εξηγεί στην «Ε» ο Αμπελωνίτης Κωνσταντίνος που ως αεροπόρος έκανε χρήση της άδειας ανατροφής τέκνου αιτιολογώντας την άνεση χρόνου. Το επίσης εντυπωσιακό είναι πως αυτό δεν ήταν το πρώτο ταξίδι του μωρού, αφού πρόλαβε σε ηλικία ενός έτους (!) να βρεθεί ακόμα και στο εξωτικό Μπαλί.
Ως ζευγάρι έχουν βρεθεί σε περίπου 40 κράτη και πολλές φορές στην πρώην Σοβιετική Ένωση καθώς είναι και η χώρα καταγωγής της Αλιόνα. Στον κόσμο των ταξιδευτών κατάφεραν να καθιερώσουν τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο και μοιράζονται τις εμπειρίες τους και στο δικό τους ιστότοπο (www.aktravelife.com). 
Ρωτάμε τον Κωνσταντίνο αν έχουν αλλάξει οι ταξιδιωτικές τους συνήθειες από τότε που ήρθε στον κόσμο το παιδί για να πει ότι «Είναι καθαρά θέμα προτεραιοτήτων και νοοτροπίας. Είναι τι θέλεις από τη ζωή σου. Φίλοι μας διαμαρτύρονται όταν ταξιδεύουν με παιδιά. Εμείς περιορίσαμε τα θέλω μας και πλέον το απολαμβάνουμε το ταξίδι όλοι. Βρίσκεις ρυθμό με πολλές στάσεις και ξεκούραση».
Πόσα όμως μπορεί να χωρέσει ένα ΙΧ για να είναι ικανό να φιλοξενήσει και τις (πολλές είναι η αλήθεια) ανάγκες ενός μωρού; Την απάντηση την παίρνουμε από την περιγραφή του Αμπελωνίτη Κωνσταντίνου «διαθέτουμε ψυγείο κανονικό για το αυτοκίνητο, με κανονική ψύξη σε οποιαδήποτε θερμοκρασία και όχι απλά συντήρηση. Επίσης διαθέτουμε εστία με φιαλίδια υγραερίου, ηλεκτρικό πολυμάγειρα – ρομπότ κι όλα τα είδη διαμονής και διαβίωσης στη φύση. Αυτό σημαίνει ότι το να φάμε σε εστιατόριο ήταν απλά στη διακριτική μας ευχέρεια και το κάναμε σε κάποιες περιπτώσεις για να απολαύσουμε το περιβάλλον και την εκάστοτε πόλη. Ειδάλλως, ψωνίζαμε από σούπερ μάρκετ και μαγειρεύαμε όλα τα γεύματά μας». Όσον αφορά τώρα στις νύχτες πάνω στην οροφοσκηνή δεν μας κρύβει πως υπήρξαν και δύσκολες όπως και μαγικές. Όλες όμως μοναδικές «Στην εξοχή το παιδί κοιμάται πολύ πιο εύκολα σε σχέση με το σπίτι. Δοκιμάστε να κοιμηθεί σε μια σκηνή και δείτε τη διαφορά». 
Ζευγάρι συγκροτημένο που ξέρει τι θέλει. Δεν έχει αυτοσκοπό να αυξήσει μανιωδώς τον αριθμό των χωρών που επισκέπτεται αφού σε κάποιες χώρες ξαναπηγαίνουν συνεχώς. «Για παράδειγμα αν πας στην Αγία Πετρούπολη και πεις πως πήγα στη Ρωσία είναι σαν να έχεις έρθει στην Αθήνα για μια ώρα και να πεις πως ήρθα στην Ελλάδα» σημειώνει εύστοχα.
Και αφού οδήγησε σε όλη την Ευρώπη για περίπου δυόμισι μήνες έφτασε η στιγμή που μπήκε ξανά στη Λάρισα, πριν βρεθεί στην Κρήτη όπου ζει πλέον. «Έχουμε πολύ άσχημη οδηγική συμπεριφορά. Σχεδόν επιθετική. Αυτό το κατάλαβα αμέσως και είναι αλήθεια πως δεν μου είχε λείψει διόλου…» κλείνει με χιούμορ, καθώς βιάζεται να ετοιμάσει το επόμενό τους ταξίδι στο Βιετνάμ.
