Μια όμορφη διαδρομή πλάι στο ρέμα, κάτω από τον παχύ ίσκιο των δέντρων, που προσφέρεται εκτός από πεζοπορία και για βουτιές στον μικρό καταρράκτη και τη λίμνη, που συναντά ο διαβάτης κάνοντας μια μικρή παράκαμψη στο μονοπάτι.
Οι ομορφιές του Κισσάβου είναι αμέτρητες. Φαράγγια, μονοπάτια, λίμνες και καταρράκτες είναι στοιχεία που ο επισκέπτης μπορεί να βρει σε πολλά σημεία του βουνού. Ένα από αυτά είναι και το μονοπάτι που συνδέει τη Μελιβοία με τη Βελίκα. Μια εύκολη διαδρομή μέσα στο δάσος, που μπορούν να ακολουθήσουν μικροί και μεγάλοι, καθώς κρύβει μόνο ομορφιές και όχι κινδύνους. Κάποιοι επιλέγουν να κάνουν κατάβαση, έχοντας ως αφετηρία τους τη Μελιβοία και άλλοι ανάβαση ξεκινώντας από τη Βελίκα, ακολουθώντας την ίδια διαδρομή. Η μόνη διαφορά, όπως είναι λογικό, είναι ότι για την ανάβαση πρέπει να καταβάλετε λίγη περισσότερη προσπάθεια.
Το μονοπάτι μέσα από το ορεινό χωριό, λίγο μετά την πλατεία είναι επαρκώς σηματοδοτημένο σε όλο του το μήκος ενώ υπάρχουν και ταμπέλες που ενημερώνουν τον περιπατητή σε ποιο σημείο βρίσκεται και τι πρόκειται να βρει μπροστά του. Η διαδρομή, ανάλογα με τις στάσεις που θα κάνετε και την ταχύτητα του περπατήματος, είναι περίπου 2,5 ώρες για την κατάβαση. Υπολογίστε λίγη ώρα παραπάνω για την ανάβαση. Γενικά η πεζοπορία σε αυτό το κομμάτι είναι εύκολη, χωρίς επικίνδυνα σημεία, και ενδείκνυται για όλες τις ηλικίες.
Κιόσκια, παγκάκια, ξύλινα τραπεζάκια υπάρχουν σε διάφορα σημεία για εκείνους που θέλουν να ξαποστάσουν ή ακόμη και να γευματίσουν στη σκιά των πλατανιών. Επίσης, σε πολλά σημεία της διαδρομής υπάρχουν πηγές ενώ το πιο όμορφο τοπίο και το πιο ξακουστό είναι ο μικρός καταρράκτης με τη λιμνούλα, στα νερά της οποίας προτιμούν να βουτούν αλλά και να φωτογραφίζονται οι επισκέπτες. Μάλιστα, ο καταρράκτης είναι αρκετά κοντά στη Μελιβοία, περίπου μισή ώρα από το σημείο εκκίνησης κι έτσι πολλοί είναι εκείνοι που περπατούν ως τον καταρράκτη κι επιστρέφουν, χωρίς να ολοκληρώσουν όλο το μονοπάτι.
Βέβαια, εκτός από τον υπέροχο περίπατο δίπλα στα νερά, ανάμεσα σε πλατάνια και καστανιές, οι περιπατητές έχουν και τα τυχερά τους, αφού σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν διάσπαρτες συκιές, αγριοσυκές και βατομουριές, ό,τι πρέπει δηλαδή για λίγη ενέργεια που θα δώσει ώθηση για τη συνέχιση της διαδρομής.
Ζ. Παρμάκη – Π. Φούντα
