Η πρόταση είναι μια και συγκεκριμένη: Ή αναδιοργάνωση εκ βάθρων του κράτους ή δεν υπάρχει περίπτωση εξόδου απ’ τα μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά σχεδόν ένα χρόνο, κι ακόμη δεν έχει παρουσιάσει καμία τέτοια πρόταση, ενώ αντίθετα, εφαρμόζει με τον πιο σκληρό τρόπο αυτά που έκαναν και οι προηγούμενοι. Αυτό υποστηρίζει με συνέντευξή του στην «Ε.τ.Δ.» ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του «Ποταμιού» κ. Παν. Καρκατσούλης.
Το στέλεχος του «Ποταμιού» εκτιμά ότι μάλλον θα δικαιωθούν όσοι ισχυρίζονται ότι το πρόγραμμα με τους δανειστές «δεν βγαίνει», «εάν οι αλλαγές που συνιστούν τον βασικό κορμό αυτού του μνημονίου δεν εφαρμοστούν, και μάλιστα, ταχέως». Αποτιμά ως θετικό γεγονός ότι «αυτή τη φορά προτείνεται μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντί των διάσπαρτων δράσεων, οι οποίες, πέραν από την αναποτελεσματικότητά τους, προκαλούν κοινωνική ένταση και απώλεια πολύτιμων πόρων».
Τέλος, αναφερόμενος στο συνέδριο του κόμματός του και το πολιτικό του στίγμα, αναφέρει ότι πρόκειται για ένα «πολιτικό κίνημα που εμφορείται από έναν νέο πατριωτισμό, έχει έναν προοδευτικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό και στοχεύει στην αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας, με ενίσχυση της Δημοκρατίας και των θεσμών, αποκατάσταση της αξιοκρατίας και του κράτους δικαίου, την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων από τα δεσμά της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας και την προστασία των αδύναμων. Ολόκληρη η συνέντευξή του, έχει ως εξής:
* Κύριε Καρκατσούλη, στο τρίτο μνημόνιο, τα θέματα της δημόσιας διοίκησης αποτελούν έναν από τους τέσσερις βασικούς πυλώνες των μεταρρυθμίσεων. Τι θα είναι διαφορετικό αυτή τη φορά σε σχέση με τα δύο προηγούμενα μνημόνια για τη δημόσια διοίκηση;
- Δράσεις διοικητικής μεταρρύθμισης υπήρχαν και στα προηγούμενα μνημόνια. Ασύνδετες και τυχαίες, εν πολλοίς, αλλά πάντως υπήρχαν. Επίσης για την αποκατάσταση της ιστορικής τάξης ουδέποτε οι ελληνικές κυβερνήσεις παρουσίασαν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Οι μεταρρυθμίσεις, εν τέλει, δεν ήταν παρά αποσπασματικές και συχνά σε λάθος κατεύθυνση. Το περιβάλλον εντός των οποίου πρέπει να εφαρμοστούν οι νέες διοικητικές μεταρρυθμίσεις είναι ουσιαστικά διαφορετικό από εκείνο του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου: Επαπειλείται ως ποινή για τη μη εφαρμογή του το διαβόητο GRexit, το οποίο χάρη στον κομψευόμενο απελθόντα υπουργό των οικονομικών μετεβλήθη από απειλή σε επιχειρησιακό σχέδιο που μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή οιαδήποτε στιγμή. Αλλά πέραν τούτου, είτε θα προχωρήσουμε σε δραστικές αλλαγές στην οργάνωση και λειτουργία του κράτους μας, είτε θα αφανίσουμε, πλέον, τα φορολογικά υποζύγια. Όσοι, εν τέλει, ισχυρίζονται ότι το πρόγραμμα δεν «βγαίνει» μάλλον θα δικαιωθούν, εάν οι αλλαγές που συνιστούν τον βασικό κορμό αυτού του μνημονίου δεν εφαρμοστούν, και μάλιστα, ταχέως.
Στις διοικητικές μεταρρυθμίσεις, λοιπόν, η εφαρμογή των οποίων εκτείνεται μέχρι τον Ιούνιο 2018, περιλαμβάνονται πάσης φύσεως αλλαγές: Από τις άμεσες και «εύκολες» ως τις ώριμες και τις «αδύνατες», όλες μαζί, συνθέτουν μια, πολύ περισσότερο ολοκληρωμένη ατζέντα, σε σχέση με εκείνες που παρουσιάστηκαν στα δύο προηγούμενα μνημόνια. Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η ατζέντα των διοικητικών μεταρρυθμίσεων είναι εμπροσθοβαρής: Δώδεκα από τα δεκαπέντε μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν το 2015. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: Η κατάρτιση μιας διεξοδικής τριετούς στρατηγικής για τις μεταρρυθμίσεις μέχρι τον Δεκέμβριο 2015. Η κατάρτισή της, σπεύδουν να αποσαφηνίσουν οι δανειστές, θα γίνει σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με την πλήρη αξιοποίηση κάθε διαθέσιμης τεχνικής συνδρομής.
Είναι θετικό ότι αυτή τη φορά προτείνεται μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντί των διάσπαρτων δράσεων οι οποίες πέραν από την αναποτελεσματικότητά τους, προκαλούν κοινωνική ένταση και απώλεια πολύτιμων πόρων. Όμως τα αρνητικά παραμένουν περισσότερα: Πρώτον, η ανυπαρξία αξιολόγησης των προηγούμενων προγραμμάτων. Γιατί δεν αναφέρονται πουθενά τα (μη) πεπραγμένα των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που εκλήθησαν να εφαρμόσουν αντίστοιχα προγράμματα; Γιατί δεν αναφέρεται επίσης η παντελής άρνηση προώθησης των μεταρρυθμίσεων από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ στο επτάμηνο της διακυβέρνησής του; Ποιος θα προτείνει τα στρατηγικά και επιχειρησιακά σχέδια που αναφέρονται προηγουμένως; Υπάρχει, έστω και ένας Έλληνας που να έχει επαφή με το πολιτικό και διοικητικό προσωπικό της χώρας και να πιστεύει ότι ο κ. Κουρουμπλής που ηγείται του Υπουργείου Εσωτερικών μαζί με τον κ. Φλαμπουράρη που συντονίζει το κυβερνητικό έργο θα έχουν έτοιμα μέσα στις επόμενες λίγες εβδομάδες τα απαιτητά του μνημονίου; Ποιος θα αναλάβει την «ιδιοκτησία» αυτών των μεταρρυθμίσεων; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Μα τα στελέχη του την έχουν, ήδη, απεμπολήσει.
* Εκτός από τα θέματα της δημόσιας διοίκησης, περιμένουμε ακόμα σκληρά και δύσκολα μέτρα. Τι στάση θα κρατήσει το Ποτάμι απέναντι σε αυτά;
- Τα σκληρά μέτρα είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής απροθυμίας να κάνει μεταρρυθμίσεις. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, και τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κυβέρνησαν κατά τη Μεταπολίτευση: είναι τεράστιες γιατί συντήρησαν έναν λαϊκισμό πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε ένα σπάταλο κράτος. Και τώρα η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να εφαρμόζει με τον πιο σκληρό τρόπο αυτά τα οποία έκαναν κι οι προηγούμενοι. Η πρόταση είναι μία: ή αναδιοργανώνεις εκ βάθρων το κράτος που έχεις ή δεν υπάρχει περίπτωση να βγεις από τα μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά σχεδόν έναν χρόνο τώρα, κι ακόμα δεν έχει παρουσιάσει καμία πρόταση για την αναδιοργάνωση του κράτους. Δεν έχει πει τίποτα για τις περίπλοκες διαδικασίες, την πολυνομία κι όλα αυτά που προκαλούν τεράστιες δαπάνες εξ αιτίας των οποίων εισάγονται στη συνέχεια τα πολύ σκληρά μέτρα. Αυτό το κράτος όπως λειτουργεί σήμερα, απαιτεί να κόβει χρήματα από την ιδιωτική οικονομία για να συντηρηθεί. Απαιτεί να λειτουργεί λάθος η ιδιωτική οικονομία, ενώ το κράτος θα έπρεπε να είναι μοχλός παραγωγής αξίας. Αυτή είναι η θέση του Ποταμιού.
* Συχνά κατηγορούν το Ποτάμι ότι είναι κόμμα της διαπλοκής και των συμφερόντων. Θα θέλατε να το σχολιάσετε;
- Είναι γεγονός ότι υπο-εκτιμήσαμε τη δύναμη της προπαγάνδας. Η καλόπιστη αντιπολιτευτική διάθεσή μας μαζί με την πολιτική απειρία δεν μας επέτρεψαν να έχουμε τα αντανακλαστικά που απαιτούνται για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, όσον αφορά στην γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα, που ήταν πρωτόγνωρη για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα. Με συνεχή ψέματα, συχνά χονδροειδή, ο κ. Τσίπρας και τα συνεργαζόμενα μ’ αυτόν ΜΜΕ κατάφεραν να δημιουργήσουν μια παραπλανητική εικόνα για το Ποτάμι και ιδιαίτερα για τον επικεφαλής του. Η συκοφαντία περί των σχέσεών μας με τον «Μπόμπολα» καλλιεργήθηκε συστηματικά σε όλη την επικράτεια. Αν και προκλήθηκαν εντός και εκτός Βουλής, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία, δεν προσκόμισαν κανένα στοιχείο για τους βρόμικους αυτούς ισχυρισμούς. Η παρέα του Μαξίμου κατάφερε, όμως, να πείσει για την αλήθεια του ψεύδους της. Το Ποτάμι υπέστη σημαντική ζημιά και εκτιμάμε ότι μέρος από τις εκλογικές μας απώλειες οφείλεται στην γκεμπελική αυτή προπαγάνδα. Πήραμε όμως και το μάθημά μας: όσο ανυπόστατες κι εξόφθαλμα ψευδείς κι αν είναι κάποιες κατηγορίες δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες.
* Το Ποτάμι τελικά σε ποιο χώρο του πολιτικού φάσματος ανήκει; Έχει στίγμα;
- Το Ποτάμι με βάση τις θέσεις του εκφράζει πολλές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που εκτείνονται από τους αριστερούς μεταρρυθμιστές, τους σοσιαλδημοκράτες, τους οικολόγους μέχρι τους φιλελεύθερους μεταρρυθμιστές. Συντηρείται, παρ’ όλα αυτά, μια συζήτηση για έναν επιθετικό προσδιορισμό του Ποταμιού εντός του φάσματος «δεξιά-αριστερά». Στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου, ορισμένοι υποστηρίζουν τον επιθετικό προσδιορισμό «κοινωνικός φιλελευθερισμός», άλλοι την έννοια του «κοινωνικού ριζοσπαστικού κέντρου» κι άλλοι την έννοια της «φιλελεύθερης αριστεράς». Πέραν του ότι οι τρεις προαναφερθέντες όροι σημαίνουν ακριβώς το ίδιο, είναι σαφές ότι η συνεχής ομφαλοσκόπηση με την ετικέτα του Ποταμιού δεν έχει νόημα. Το Ποτάμι ήδη από την ιδρυτική του διακήρυξη έχει ένα σαφές στρατηγικό όραμα: Είναι ένα πολιτικό κίνημα που εμφορείται από ένα νέο πατριωτισμό, έχει έναν προοδευτικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό και στοχεύει στην αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας: Με την ενίσχυση της δημοκρατίας και των θεσμών, με την αποκατάσταση της αξιοκρατίας και του κράτους δικαίου, την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας από τα δεσμά της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας και την προστασία των αδυνάμων.
* Αναφερθήκατε στον προσυνεδριακό διάλογο. Θα ήθελα να μου πείτε τι συζητείται σε αυτόν και κυρίως γιατί αποφασίστηκε η μετάθεση της ημερομηνίας του συνεδρίου για τα τέλη Φεβρουαρίου.
- Eίναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει την περίοδο μετά τις εκλογές: Πολύς κόσμος πλησιάζει το Ποτάμι, ρωτάει για τις θέσεις μας και συμμετέχει στις προσυνεδριακές συζητήσεις. Αν όλοι αυτοί που τώρα δείχνουν μια συμπάθεια και κοιτάζουν με ενδιαφέρον το Ποτάμι, μας είχαν ψηφίσει τον Σεπτέμβρη, σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν άλλο! Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από δύο άξονες: τις πολιτικές προτεραιότητες του Ποταμιού και τις προτάσεις οργάνωσης του κινήματος. Εκτός από τις συναντήσεις που οργανώνουν οι εθελοντές του Ποταμιού, μεγάλη κίνηση έχει και η ηλεκτρονική πλατφόρμα προσυνεδριακού διαλόγου (contact.topotami.gr). Σε αυτή μπορεί να συμμετέχει οποιοσδήποτε θέλει να συνεισφέρει στη συζήτηση για τις πολιτικές μας προτεραιότητες, είτε είναι είτε δεν είναι εγγεγραμμένος εθελοντής. Ακριβώς αυτή η προσέλευση νέου κόσμου στη συζήτηση, σε συνδυασμό με μερικά αντίστοιχα αιτήματα των τοπικών οργανώσεων του Ποταμιού, μας έκανε να σκεφτούμε πως θα ήταν καλύτερα να δώσουμε χρόνο στον διάλογο να αναπτυχθεί και να μεταθέσουμε την ημερομηνία του συνεδρίου για τις 26 Φεβρουαρίου. Τότε άλλωστε είναι και τα «γενέθλια» του Ποταμιού: κλείνει δύο χρόνια από το ξεκίνημά του.
