Και μόνο το όνομα της διάσημης πριμαντόνας του ελαφρού μουσικού θεάτρου στις διαφημιστικές καταχωρήσεις της εφημερίδας «Ελευθερία» [2], προκάλεσε ενθουσιασμό στους φιλόμουσους Λαρισαίους, με αποτέλεσμα να εξαντληθούν όλα τα διαθέσιμα εισιτήρια των πρώτων παραστάσεων μέσα σε λίγες μόνον ώρες.
Ποια ήταν όμως η Ολυμπία Καντιώτη; Θυγατέρα του ηθοποιού Εμμανουήλ Καντιώτη (1868-1944) [3], γεννήθηκε στην Πάρο το 1904. Σε ηλικία 11 μόλις ετών, εμφανίστηκε σε παραστάσεις στην Αθήνα μαζί με τον δίδυμο αδελφό της Δημήτριο (Μίμη) Καντιώτη (1904-1952). Και οι δυο τους απέκτησαν το προσωνύμιο «Τα Καντιωτάκια». Από το 1915 έως το 1918, η Ολυμπία Καντιώτη φοίτησε στη Δραματική Σχολή και τη Σχολή πιάνου του Ωδείου Αθηνών, ενώ ήδη από το 1917 υπήρξε από τα πρώτα μέλη του Σωματείου των Ελλήνων Ηθοποιών [4]. Τον Οκτώβριο του 1924 παντρεύτηκε τον αρχιμουσικό Ιωσήφ Ριτσιάρδη (Κέρκυρα 1896 - Αθήνα 1979), ενώ την επόμενη χρονιά (1925), ίδρυσε τον δικό της οπερετικό θίασο στον οποίο συμμετείχε τόσο ο πατέρας της, όσο και ο σύζυγός της, καθώς και άλλα γνωστά ονόματα της θεατρικής μουσικής σκηνής του μεσοπολέμου. Πραγματοποίησε περιοδείες στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδος, στην Κωνσταντινούπολη καθώς και στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήταν 60 ετών όταν απεβίωσε στην Αθήνα το 1964.
Στις 15 Ιανουαρίου 1932 δόθηκε η πρώτη παράσταση στο θέατρο «Ολύμπια» της Λάρισας με την οπερέτα «H Κοντέσα του χορού» (Die Tanzgrafin), του Αυστριακού μουσικοσυνθέτη Robert Stolz (1880-1975). Την επομένη (16 Ιανουαρίου), δόθηκε η κωμωδία του Μάνου Φιλιππίδη (1897-1948) «Η διαβολογυναίκα» σε μουσική του Ιωσήφ Ριτσιάρδη. Την Κυριακή 17 Ιανουαρίου δόθηκαν δύο παραστάσεις. Στην απογευματινή επαναλήφθηκε η «διαβολογυναίκα», ενώ στην βραδινή ανέβηκε η οπερέτα «Η γυναίκα του δρόμου». του Έλληνα μουσουργού Νίκου Χατζηαποστόλου (1884-1941). Στην τελευταία παράσταση εκτός από την Ολυμπία Καντιώτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο αποθεώθηκαν οι ηθοποιοί Στέλλα Χριστοφορίδου, Περικλής Χριστοφορίδης, Σπύρος Μπάρτζος, Μίμης Καντιώτης κ.α.
Στις 18 Ιανουαρίου ανέβηκε η οπερέτα «Γυναίκες-Γυναίκες» των Χρήστου Χαιρόπουλου και Γεωργίου Γιαννακόπουλου, ενώ στις 19 Ιανουαρίου η αντίστοιχη του Βιεννέζου μουσουργού Oscar Strauss (1870-1954), «Ναζιέ χανούμ». Στις 20 Ιανουαρίου αναβλήθηκε η οπερέτα «Μία μονάκριβη νύκτα» (So eine nacht wie heute müßte es sein) του Robert Stolz, η οποία ανέβηκε την επομένη (21 Ιανουαρίου). Την Παρασκευή 22 Ιανουαρίου ανέβηκε η βιεννέζικη οπερέτα «Πριγκίπισσα του Ιπποδρομίου» του Ούγγρου συνθέτη Emmerich Kalman (1882-1953), ενώ την επομένη (23 Ιανουαρίου) επρόκειτο να δοθούν δύο παραστάσεις. «Η πρώτη αγάπη» (απογευματινή) και «Οι Γιάννηδες» ή «Οι Νεοσύλλεκτοι» (εσπερινή). Τελικά αντί της τελευταίας ανέβηκε η οπερέτα «Χαλιμά» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη (1883-1950). Την ημέρα εκείνη ναυλώθηκαν λεωφορεία τα οποία μετέφεραν δωρεάν στη Λάρισα (μετ’ επιστροφής), τους μουσικόφιλους του Τυρνάβου και του Καζακλάρ (Αμπελώνα), οι οποίοι αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν τις βραδινές παραστάσεις, επειδή μετά από το πέρας αυτών, δεν λειτουργούσε η παραπάνω συγκοινωνία.
Στις 24 Ιανουαρίου δόθηκαν εκ νέου δύο παραστάσεις: Οι οπερέτες «Γυναίκες-Γυναίκες» (απογευματινή) και «Απόψε αρραβωνιάζομαι» (εσπερινή), στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο (ως συνθέτης, ως μαέστρος και ως ηθοποιός) είχε ο Μίμης Καντιώτης, που όπως προαναφέρθηκε ήταν ο δίδυμος αδελφός της Ολυμπίας Καντιώτη [5].
(συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Όπως αναφέρει ο Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «το θέατρο «Ολύμπια» το 1928 ήταν ένα πρόχειρα κατασκευασμένο κτίριο, το οποίο έγινε για να εξυπηρετήσει τις θεατρικές ανάγκες της Λάρισας. Κατά τον παλιό δημοσιογράφο Κώστα Περραιβό, είχε κτισθεί από τον Ιωάννη Ασλάνη, όταν ο τελευταίος εγκατέλειψε τον επάνω όροφο του μεγάρου Χατζημέτου, της γνωστής στους παλιούς Λαρισαίους «Λέσχης Ασλάνη». Το θέατρο «Ολύμπια» εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα στην πλατεία Ταχυδρομείου, αφού εν τω μεταξύ έχει αλλάξει τελείως μορφή. Μεταπολεμικά χρησιμοποιήθηκε και ως κινηματογράφος και από χρόνια έχει σταματήσει η λειτουργία του. Σήμερα είναι ιδιοκτησία των αδελφών Νικολάου και Νικήτα Μάρκα». Βλ. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Η μουσική κίνηση στη Λάρισα (1881-1935)», Ελευθερία (Λάρισα), 13 Μαρτίου 2019 (μέρος Η΄).
[2]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 3294 (13 Ιανουαρίου 1932).
[3]. Αρχικά ξεκίνησε ως ψάλτης στην μητρόπολη Παροναξίας (έδρα: Χώρα Νάξου) και στη συνέχεια μεταπήδησε στο θέατρο.
[4]. Κωνσταντίνος Σουέρεφ, «Η περιοδεία του θιάσου Ολυμπίας Καντιώτη - Ιωσήφ Ριτσιάρδη - Σαμαρτζή στην Αίγυπτο το 1927. Μία απόπειρα αποτύπωσης», στο Νεοελληνική Μουσική: Ζητήματα ιστορίας και ιστοριογραφίας [Με αφορμή τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Σπύρου Μοτσενίγου]. Κέρκυρα 2021, σ. 189-206. Ειδικώς σ. 189-190.
[5]. Ελευθερία (Λάρισα), φύλλα από αρ. 3296 έως 3306 (αντίστοιχα από 15 Ιανουαρίου 1932 έως 25 Ιανουαρίου 1932).
