Γεννημένος το 1851 στον Μώλο Φθιώτιδος, μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του εγγράφθηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1875. Έλαβε την άδεια του δικηγορείν και μετά από θητεία στα δικαστήρια των Αθηνών, μετατέθηκε το 1879 στα αντίστοιχα της Λαμίας. Στις 25 Νοεμβρίου 1881 διορίσθηκε πάρεδρος στο Πρωτοδικείο Λαμίας (ΦΕΚ 11/Α/1-3-1882), ενώ λίγο αργότερα αιτήθηκε τη μετάθεσή του στα δικαστήρια της Λάρισας. Η αίτησή του έγινε αποδεκτή και στις 8 Οκτωβρίου 1882 διορίσθηκε με Βασιλικό Διάταγμα στο Ειρηνοδικείο και Πρωτοδικείο της Θεσσαλικής πρωτεύουσας, ενώ παράλληλα διορίστηκε και στο Εφετείο της πόλης (ΦΕΚ 132/Α/11-10-1882).
Ο αείμνηστος επίτιμος δικηγόρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λαρίσης Αριστείδης Παπαχατζόπουλος αναφέρει, βασιζόμενος στα αρχεία του συλλόγου, ότι ο διορισμός του Λεωνίδα Αναγνώστου στη Λάρισα, πραγματοποιήθηκε το 1884 [1]. Θεωρούμε σχεδόν βέβαιο ότι το έτος αυτό ο Αναγνώστου πραγματοποίησε την εγγραφή του στον Δικηγορικό Σύλλογο και φυσικά, από αυτό το έτος εμφανίζεται στα αρχεία του συλλόγου. Στις 7 Νοεμβρίου 1885 διορίσθηκε β΄ πάρεδρος στο Ειρηνοδικείο της Λάρισας, αλλά απολύθηκε επειδή δεν αποδέχθηκε τη θέση (ΦΕΚ 83/Α/9-11-1885). Δύο ημέρες αργότερα (9 Νοεμβρίου 1885) αποδέχθηκε τη θέση του παρέδρου στο Εφετείο της πόλης (ΦΕΚ 85/Α/12-11-1885). Ο Λεωνίδας Αναγνώστου ασχολήθηκε κυρίως με υποθέσεις εμπορικού, αστικού και κληρονομικού δικαίου, ενώ η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλη την Θεσσαλία και την Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία όταν το 1887 ανέλαβε να διεκπεραιώσει μία υπόθεση οικονομικής φύσεως του Οθωμανού ζωέμπορα Μήτζη Κούρη ο οποίος διέμενε στο Εκσί Σου (Ξινό Νερό) της Φλώρινας [2].
Στις αρχές του 1895 ιδρύθηκε ο πρώιμος Δικηγορικός Σύλλογος της Λάρισας [3]. Μετά από τις σχετικές αρχαιρεσίες, πρόεδρος αναδείχθηκε ο δικηγόρος Γεώργιος Τέτσης, ενώ ο Λεωνίδας Αναγνώστου εκλέχθηκε σύμβουλος. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Λαρίσης ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου συστάθηκε με τον Ν. 3317 «Περί δικηγορικών συλλόγων» της 23ης Δεκεμβρίου 1908 (ΦΕΚ 311/Α/27-12-1908). Στις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 15 Φεβρουαρίου 1909, επί 58 ψηφισάντων δικηγόρων, ο Λεωνίδας Αναγνώστου έλαβε 36 ψήφους και εκλέχθηκε πανηγυρικά πρόεδρος. Στο ιστορικό αυτό διοικητικό συμβούλιο εκλέχθηκαν επίσης οι: Ανάργυρος Ζαβιτσάνος (αντιπρόεδρος), Βασίλειος Μουλούλης (ταμίας), Γεώργιος Μαργέλος (γραμματέας), Κωνσταντίνος Κομίτσας, Δημήτριος Στρουμπούλης, Μιλτιάδης Ζαρίμπας, Δημήτριος Γαλανίδης και Νικόλαος Γαργάλας (σύμβουλοι) [4].
Η εκλογή του Αναγνώστου ως προέδρου δεν ήταν αναμενόμενη. Αν και είχε δηλώσει υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου, επικρατέστεροι θεωρούνταν οι άλλοι δύο υποψήφιοι: ο Αριστοτέλης Ιατρού και ο Θεόδωρος Ιατρόπουλος. Στην απρόσμενη εκλογή του ίσως συνετέλεσαν και «λόγοι συμπάθειας» από το δικηγορικό σώμα, καθώς ένα μήνα νωρίτερα (Ιανουάριος 1909), ο Λεωνίδας Αναγνώστου είχε χάσει τη αγαπημένη του σύζυγο Ελένη, μετά από σύντομη ασθένεια [5].Τον επόμενο χρόνο αποφάσισε να πολιτευτεί αφού ήταν ήδη πολύ αγαπητός στη Λαρισαϊκή κοινωνία. Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 εκλέχθηκε βουλευτής Λαρίσης (έως τις 12 Οκτωβρίου 1910), ενώ επανεξελέγη στις αντίστοιχες της 28ης Νοεμβρίου του ιδίου έτους (έως τις 20 Δεκεμβρίου 1911) [6]. Ο Λεωνίδας Αναγνώστου εξάσκησε τη δικηγορία μέχρι την ηλικία των 70 ετών (1921). Στη συνέχεια συνταξιοδοτήθηκε και απεβίωσε τέσσερα χρόνια αργότερα (1925).
Ανύπαρκτες είναι οι πληροφορίες για την προσωπική του ζωή και επομένως δεν γνωρίζουμε εάν από τον γάμο του απέκτησε απογόνους. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του διαδρομής υπήρξε νομικός σύμβουλος πολλών συλλόγων και σωματείων, ενώ το 1902 είχε διορισθεί με απόφαση της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Αθήνα), μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Αρσάκειου Λαρίσης (πρόεδρος: Γεώργιος Δεσύπρης). Μία άγνωστη πτυχή της ζωής του είναι η ενασχόλησή του με «απαγορευμένα» για την εποχή του ζητήματα: Μεταφυσικά φαινόμενα, αστρονομικές μελέτες, περί παγκοσμίου κινήσεως και περί ζωικού μαγνητισμού. Μέντοράς του υπήρξε ο έγκριτος διαπρεπής Αθηναίος νομικός και δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Λυκόρτας [7]. Ο Αναγνώστου δημιούργησε έναν στενό κύκλο προσώπων όπως οι δικηγόροι Αριστοτέλης Ιατρού και Νικόλαος Γαργάλας συζητώντας τα σχετικά θέματα και δίδοντας κατά τακτά διαστήματα διαλέξεις στις μεγάλες Θεσσαλικές πόλεις [8].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Αριστείδης Χρ. Παπαχατζόπουλος (επιμ.), Συμβολή στην Ιστοριογραφία του Δικηγορικού Συλλόγου Λαρίσης, τ. Α΄ (1881-1940), Λάρισα: ΔΣΛ, 2016, σ. 122.
[2]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Ν. Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 020, αρ. 6314 (9 Μαρτίου 1887).
[3]. Βασιλικό Διάταγμα (28 Φεβρουαρίου 1895): «Περί εγκρίσεως του καταστατικού του εν Λαρίση Δικηγορικού Συλλόγου» (ΦΕΚ 38/Γ/6-4-1895).
[4]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 981 (22 Φεβρουαρίου 1909).
[5]. Νεκρολογία: «Ελένη Λ. Αναγνώστου», Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 975 (11 Ιανουαρίου 1909).
[6]. Βουλή των Ελλήνων, Μητρώον Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935 (Αθήνα 1986), σ. 190-191 (α/α 69).
[7]. Βλ. άρθρο «Κωνσταντίνος Λυκόρτας: Εις επιστήμων επαναστάτης», Εθνικόν Ημερολόγιον (Κ. Σκόκου), Αθήνα, τ. 10 (1895), σ. 260-263.
[8]. Μικρά (Λάρισα), φ. 27/379 (20 Ιουνίου 1908).
