Αν και ο Μύλος που όλοι γνωρίζουμε επισήμως ιδρύθηκε το 1893, εν τούτοις η ενασχόλησή τους με τους αλευρόμυλους και τις συναφείς επιχειρήσεις, άρχισε ήδη από τη δεκαετία του 1860, όταν η Λάρισα ακόμη βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή. Αλλά ας δούμε από την αρχή την επιχειρηματική τους πορεία.
Παιδιά του Δημητρίου Δημητριάδη από τα Ιωάννινα, ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Ηπείρου το 1819, ενώ ο μικρότερος αδελφός του Χρήστος, το 1826. Το 1847 εγκαταστάθηκαν και οι δύο στη Θεσσαλία. Αρχικά στον Τύρναβο και αργότερα στη Λάρισα στη συνοικία Παράσχου. Μαζί τους εγκαταστάθηκε στην πόλη και η αδελφή τους Ελένη Δ. Δημητριάδου. Ενοικίασαν αρχικά μία ανώγεια μικρή κατοικία με αυλόγυρο απέναντι ακριβώς από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Αργότερα η κατοικία που περιήλθε με αγορά στην πλήρη κυριότητά τους, κατεδαφίστηκε και στη θέση της ανεγέρθηκε μία μεγάλη έπαυλη τριών ορόφων που περιλάμβανε οκτώ δωμάτια και πλήθος βοηθητικών χώρων. Τα δύο αδέλφια ασχολήθηκαν με τις ενοικιάσεις κτημάτων και το εμπόριο σιτηρών, συνεργαζόμενοι τόσο με τον κτηματία και μετέπειτα δήμαρχο Λαρίσης Χρήστο Γεωργιάδη, τον κτηματία Γρηγόριο Χατζηλαζάρου, τον Οθωμανό κτηματία και μετέπειτα βουλευτή Λαρίσης Δερβίς βέη Χαλήλ, καθώς και με τους κτηματίες και κοσμηματοπώλες Πέτρο Τσιτσόπουλο και Νικόλαο Αρσενίδη, τον Ιωάννη (και τον γιο του Κωνσταντίνο) Σκαλιώρα και τον Ιωάννη Κολόμβο από τον Τύρναβο.
Μέλη των προαναφερθέντων οικογενειών ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο άρρηκτες οικογενειακές και επαγγελματικές σχέσεις που διατηρήθηκαν μέχρι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια του 20ού αιώνα.
Η Ελένη Δ. Δημητριάδου (αδελφή), παντρεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1860, τον κτηματία Ιωάννη Κολόμβο από τον Τύρναβο. Ο τελευταίος απεβίωσε το 1880, ενώ η σύζυγός του στις 28 Ιανουαρίου 1890 [1]. Απέκτησαν πολλά παιδιά, τα ονόματα όμως ολίγων εξ αυτών διατηρήθηκαν στην τοπική ιστοριογραφία: του Δημητρίου [2], της Ασπασίας [3], του Αλέξανδρου [4] και της Καλλιόπης [5].
Ο Κωνσταντίνος Δ. Δημητριάδης (αδελφός), νυμφεύθηκε την Αικατερίνη (ελλείπει το οικογενειακό της επίθετο), αλλά δεν απέκτησαν παιδιά και υιοθέτησαν την Καλλιόπη (σε νηπιακή ηλικία), θυγατέρα της αδελφής του Ελένης Δημητριάδου-Κολόμβου. Η Αικατερίνη απεβίωσε στη Λάρισα στις 13 Ιουλίου 1910 [6]. Τέλος, ο άλλος αδελφός Χρήστος Δ. Δημητριάδης νυμφεύθηκε την Ευανθία Σκαλιώρα, θυγατέρα της Μαρίας (Μαρίτσα) (†1906) και του Ιωάννη Σκαλιώρα (†1907). Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά: τον Δημήτριο και την Αικατερίνη. Η Ευανθία απεβίωσε στη Λάρισα στις 21 Ιανουαρίου 1907 [7].
Ήδη από το 1875 οι αδελφοί Κωνσταντίνος και Χρήστος Δημητριάδης είχαν δημιουργήσει μία μικρή περιουσία από την ενασχόλησή τους με τα σιτηρά, την οποία επένδυσαν σε αγορές ακινήτων στο κέντρο της Λάρισας και του Τυρνάβου. Παράλληλα, σε συνεργασία με τον Ιωάννη Σκαλιώρα, έθεσαν σε λειτουργία έναν μικρό νερόμυλο στις όχθες του Πηνειού (συνοικία Ταμπάκικα), ενώ τα παραγόμενα άλευρα τα μεταπωλούσαν οι ίδιοι σε κατάστημα (αλευροπωλείο) που ίδρυσαν στην εβραϊκή συνοικία της Λάρισας. Το κατάστημα, καθώς και έξι εβραϊκές κατοικίες αποτεφρώθηκαν εντελώς από μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε τον Δεκέμβριο του 1880. Οι αδελφοί Δημητριάδη στάθηκαν «τυχεροί», αφού «το χρηματοκιβώτιο ευρέθη μετά την πυρκαϊάν εις καλήν κατάστασιν μηδενός των εγγράφων παθόντος» [8]. Την περίοδο αυτή συναντούμε τον Κωνσταντίνο Δημητριάδη ως πρόκριτο της Χριστιανικής Κοινότητας Λαρίσης, ιδιότητα που κατείχε έως την απελευθέρωση της Θεσσαλίας και την ενσωμάτωσή της στο Ελληνικό κράτος (1881).
(συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 18 (30 Ιανουαρίου 1890).
[2]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Δημήτριος Ι. Κολόμβος: Ο πρωτοπόρος οινοπνευματοποιός και βιομήχανος της Λάρισας», Ελευθερία (Λάρισα), 19 Αυγούστου 2018 (Α’), 26 Αυγούστου 2018 (Β’).
[3]. Γεννήθηκε στον Τύρναβο το 1865. Τον Δεκέμβριο του 1883 παντρεύτηκε τον Δημήτριο Λασκαρίδη και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λάρισα. Βλ. Ανεξαρτησία (Λάρισα), φ. 222 (18 Δεκεμβρίου 1883).
[4]. Γεννήθηκε στον Τύρναβο το 1871. Μετά από τον θάνατο του πατέρα του, την επιμέλεια ανέλαβε ο κτηματίας και αδελφός της μητέρας του, Χρήστος Δημητριάδης. Είναι άγνωστη η μετέπειτα διαδρομή του.
[5]. Αμέσως μετά από τη γέννησή της στον Τύρναβο το 1876, δόθηκε για υιοθεσία στον αδελφό της μητέρας της Κωνσταντίνο Δημητριάδη που ήταν άτεκνος.
[6]. Μικρά (Λάρισα), φ. 7/461 (14 Ιουλίου 1910).
[7]. Μικρά (Λάρισα), φ. 271 (24 Ιανουαρίου 1907).
[8]. Θεσσαλία (Αθήνα), φ. 136 (21 Δεκεμβρίου 1880).
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
