Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει εδώ και αιώνες. Αυτό το έκαναν οι πατέρες της Εκκλησίας. Όταν πήγαινε κάποιος σε έναν γέροντα και ζητούσε συμβουλές ζωής, ουσιαστικά ήταν ένα πνευματικό κοουτσάρισμα της ζωής».
Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Παπαδόπουλος ή Πατήρ Λίβυος πετυχαίνει έναν ασυνήθιστο, ομολογουμένως, συνδυασμό της Εκκλησίας με το Life Coaching, το οποίο πλέον αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο γνωστό. Ο π. Λίβυος, με αφορμή το γεγονός πως την ερχόμενη Τετάρτη θα βρεθεί στη Λάρισα για να παρουσιάσει το βιβλίο του «Ζήσε», μίλησε στην «Ε».
Για το βιβλίο του ανέφερε πως είναι το δέκατο μέχρι τώρα και πως «αποτελεί μια συνέχεια της σκέψης μου και της αντίληψής μου για τα πράγματα και τη ζωή. Όλα τα βιβλία αποτελούν μια συνέχεια. Μέσα στην ίδια διαδρομή ένας σταθμός ακόμα.
Αν φέρνει κάτι καινούργιο αυτό το βιβλίο είναι αυτή η δίψα για τη ζωή. Είναι το μήνυμα πως, παρά τα βάσανα που έχει η ζωή, είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είναι ευγνώμων. Να ζήσει ευτυχισμένα και όχι απλά να ξεφορτωθεί τον χρόνο από πάνω του. Να δει τη ζωή σαν δώρο και όχι σαν κάτι που πρέπει να ξεφορτωθεί από πάνω του».
*Ακούγοντάς σας μπαίνω κι εγώ για λίγο στον δικό σας τρόπο σκέψης. Αφήνομαι, με λίγα λόγια. Όμως δεν είναι απόλυτα φυσιολογικό να παρασυρόμαστε από τους ρυθμούς καθημερινότητας και να χάνουμε τη συγκέντρωσή μας μέρα με τη μέρα;
-Είναι ανθρώπινο. Εδώ όμως είναι το μυστικό. Να μπορεί κάποιος να είναι σε μια εγρήγορση για να μένει στο παρόν. Να μη χάνεται ούτε στο παρελθόν που σε γεμίζει ενοχές γι’ αυτά που δεν έκανες ή έκανες χάλια, ούτε στο μέλλον που σε γεμίζει άγχος. Να έχεις το παρόν της ζωής σου και να προσπαθείς με μικρά βήματα και μικρές πινελιές χωρίς να φαντασιώνεσαι ιδεατές καταστάσεις, να μπορείς να κάνεις καλύτερη τη ζωή σου. Αυτό είναι εφικτό. Δεν μιλάμε για μια εξάλειψη των προβλημάτων, αλλά για μια μεταμόρφωσή σου. Να δώσεις όνομα στον πόνο σου και να του δώσεις ένα νόημα σ’ αυτό που σου συμβαίνει. Διαφορετικά δεν αντέχεται. Δεν πρέπει να αρνείσαι να το δεις, αλλά να πεις πως πρέπει να το νοηματοδοτήσεις.
*Αυτό το βιβλίο αποτελεί και μια τονωτική ένεση ενδεχομένως. Διαβάζοντάς το κάποιος αποσπασματικά παίρνει τη σκέψη που χρειάζεται. Είναι ένα μικρό ηλεκτροσόκ;
-Ναι και γι’ αυτό ήδη το έχει αγκαλιάσει ο κόσμος. Κυκλοφορεί έναν μήνα και έχει ξεπεράσει τις 11.000 πωλήσεις. Ο ρυθμός του δείχνει πως ο κόσμος το διαβάζει μέρα με την ημέρα, κομμάτι - κομμάτι. Ακουμπάει κάτι πιο αρχέγονο. Να ζήσουμε παρά τις πληγές μας. Μπορώ να γίνω κάτι καλύτερος. Αυτό υπάρχει μέσα μας πάντα. Καμιά φορά αυτός ο ενθουσιασμός μας καταστέλλεται και ακυρώνεται και ματαιώνεται. Αλλά αυτό το έχουμε μέσα μας.
*Από πότε γράφετε και τι σημαίνει για εσάς το γράψιμο;
- Ξεκίνησα από πολύ μικρός και το γράψιμο για μένα είναι μια μορφή προσευχής. Για μένα η προσευχή δεν είναι να πω, αλλά περισσότερο να ακούσω τι θα μου πει ο Θεός. Δηλαδή να ακούσω αυτήν τη φωνή μέσα μου, που έχω πάψει να την ακούω από τους θορύβους που έχει ο νους μου. Οι φωνές των προγόνων μου, οι γονείς που έχω καταπιεί μέσα μου, οι πεποιθήσεις, η κοινωνία, όλα αυτά έχουν επισκιάσει τη φωνή μέσα μου. Άρα μέσα από το γράψιμο προσπαθώ να έρθω σε βαθύτερη σχέση με τον εαυτό μου.
Επαγγελματικά ξεκίνησα πριν από δέκα χρόνια περίπου.
*Πώς οδηγηθήκατε στον χώρο του Life Coaching και τι πραγματικά σημαίνει;
-Στον συγκεκριμένο χώρο με οδήγησαν οι βαθύτερες ανάγκες μου. Όποιος πιστεύει πως επιλέγει απλά με το συνειδητό του κομμάτι είναι γελασμένος. Οι βαθύτερες ανάγκες του ψυχισμού μου, τα τραύματα και οι πληγές μου με οδήγησαν να κάνω συνειδητές επιλογές που από πίσω κρύβονται και εκκρεμούν ανάγκες.
Ασχολήθηκα με αυτόν τον χώρο, της ψυχολογίας – ψυχοθεραπείας, με διάφορους τρόπους. Αρχικά με προσωπική μελέτη και μετά πιο οργανωμένα με σεμινάρια. Κάποια στιγμή ήρθα σ’ επαφή με το Life Coaching. Το σημαντικό είναι πως έχει να κάνει με το παρόν. Δεν σε αφήνει να χαθείς σε υπεραναλύσεις του παρελθόντος. Δεν σ’ αφήνει να χαθείς σε μια αυτοανάλυση που είναι και αρκετές φορές αποδιοργανωτική. Όταν για χρόνια έχεις δομήσει ένα «εγώ» που κάποτε χτίστηκε για να σε προστατεύσει, το να το αποδομήσεις κάποια στιγμή δεν είναι και τόσο απλό και δεν είναι και τόσο εύκολο, ενώ είναι και επικίνδυνο.
Το Life Coaching σού λέει που είσαι σήμερα. Σου λέει αναγνώρισε πού βρίσκεσαι επαγγελματικά, κοινωνικά. Δες πού θα ήθελες να αλλάξεις και πού να φτάσεις και πώς μπορείς να κάνεις αυτές τις αλλαγές. Είναι κάτι πιο ρεαλιστικό και πιο πραγματιστικό.
Έψαξα να βρω πώς να το σπουδάσω κιόλας και το βρήκα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και με καθηγητή τον κ. Καραθάνο και σπούδασα και πήρα το πτυχίο.
Δεν είναι ψυχοθεραπεία και δεν έχει καμία σχέση. Είναι μια επιστημονική βοήθεια στο να παίρνεις αποφάσεις και να βάζεις στόχους ρεαλιστικούς και να τους κάνεις πράξη για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Υπάρχει εδώ και αιώνες. Όταν πήγαινε κάποιος σε έναν γέροντα και ζητούσε συμβουλές ζωής, ουσιαστικά ήταν ένα πνευματικό κοουτσάρισμα της ζωής. Στο εξωτερικό το λένε και mentoring. Εδώ υπήρχε αιώνες…
