Βιβλίου, είναι καθοριστική για τη διακίνηση των συγγραφέων και τη διάδοση των βιβλίων» τονίζει σήμερα στην «Ε» η Λαρισαία συγγραφέας παιδικών βιβλίων κ. Λίνα Μουσιώνη. Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία δύο παιδικών βιβλίων, που είναι «Οι μουσικοί της Βρέμης» και «Η βαλίτσα της Νίνας», η κ. Μουσιώνη μιλάει για το τι την εμπνέει, τι την προβληματίζει, τα παιδικά βιβλία και τους νέους συγγραφείς, τα τέρατα που κρύβονται κάτω από το κρεβάτι της, αλλά και τι πιστεύει ότι χρειάζεται για να εξελιχθεί το βιβλίο γενικότερα στη χώρα μας. Η Λαρισαία συγγραφέας και παιδαγωγός τονίζει σχετικά δε ότι «Πρέπει να καλλιεργηθεί η αναγνωστική μας κουλτούρα και ως προς αυτό νομίζω πως έχουμε πολύ δρόμο ακόμη...».
*Κυρία Μουσιώνη, θα μας μιλήσετε για τους «Μουσικούς της Βρέμης»;
«Οι μουσικοί της Βρέμης» ανήκουν στην κατηγορία των κλασικών παραμυθιών που ακούγονται εδώ και χρόνια ως την άκρη της γης, συγκινώντας μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Προσπάθησα να αφηγηθώ, με σεβασμό στην πρωτότυπη μορφή, το κλασικό παραμύθι της συλλογής των αδελφών Grimm με τη δική μου «φωνή» για τη σειρά «Μικρές Καληνύχτες» των εκδόσεων Μεταίχμιο. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα να διασκευάσω την ιστορία και να τη μεταφέρω στους σημερινούς αναγνώστες με τη δική μου εκδοχή. Ας μην ξεχνάμε πως τα παραμύθια στην παραδοσιακή μορφή τους ήταν προφορικές αφηγήσεις και ο ρόλος του αφηγητή-παραμυθά καθοριστικός. Η εικονογράφηση του Γιώργου Πετρίδη προσθέτει ξεχωριστή φρεσκάδα στην έκδοση. Για όσους προτιμούν την ακρόαση από την ανάγνωση, μπορούν να ακούσουν την ιστορία σκανάροντας το QR Code στο βιβλίο. Μου έδωσε χαρά μεγάλη η εμπειρία της διασκευής και ελπίζω να κατάφερα να τη μεταφέρω στους αναγνώστες της!
*Γιατί διαλέξατε τους «Μουσικούς της Βρέμης»;
«Οι μουσικοί της Βρέμης» είναι μια ιστορία για τέσσερα διαφορετικά ζώα, έναν γάιδαρο, έναν σκύλο, μία γάτα και έναν πετεινό που, για να γλιτώσουν από την αχαριστία των αφεντικών τους, αποφασίζουν να πάνε στη Βρέμη για να γίνουν μουσικοί. Ωστόσο, στην πορεία, τα σχέδια και τα όνειρα της παρέας αλλάζουν. Λατρεύω κυριολεκτικά αυτό το παραμύθι γιατί καταδεικνύει αβίαστα όχι μόνο την αξία της φιλίας, της αλληλεγγύης και τη δύναμη της συνεργασίας, αλλά και την ευτυχία που κρύβει η απλή καθημερινότητα. Έχει δράση και περιπέτεια και ένα τέλος γεμάτο γλυκύτητα! Για μένα που αγαπώ τις αλλαγές και πιστεύω πως μέσα από αυτές βρίσκουμε τον αληθινό εαυτό μας το παραμύθι αυτό είναι θησαυρός!
*Τι σας εμπνέει ή σας προβληματίζει αυτήν την περίοδο και θέλετε να γράψετε γι’ αυτό;
Οι προβληματισμοί είναι πολλοί. Ειδικά αυτήν την περίοδο με την απειλή του Covid-19, σκέφτομαι πολύ το θέμα των ορίων της ατομικής και της συλλογικής ευθύνης. Πόσο πολύ εμπλέκονται με την έννοια της Δημοκρατίας. Η έμπνευση έρχεται από την καθημερινότητα. Ποτέ δεν την αναζητώ. Έρχεται και με βρίσκει. Θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τη δικαιοσύνη. Αισθάνομαι πως κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι μαζί της. Ευσεβείς πόθοι!
*Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο στην εποχή μας που θέλει να γίνει συγγραφέας;
Πιστεύω τόσο πολύ στους νέους. Στις νέες ιδέες, τον ενθουσιασμό, τη φρεσκάδα της σκέψης τους. Η πρότασή μου είναι να διαβάζουν πολύ, να παρακολουθούν το σύνολο της βιβλιοπαραγωγής, όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και διεθνές επίπεδο, και φυσικά να γράφουν με τακτικό ρυθμό. Η συγγραφή θέλει «τάξιμο» και πειθαρχία. Να γράφεις, αλλά πολύ περισσότερο να σβήνεις! Επισημαίνω τη διαφορά της χαράς που δίνει η συγγραφή από τη χαρά που ακολουθεί την έκδοση ενός κειμένου. Είναι κάτι σαν τη διαφορά ανάμεσα στην αγάπη και τον έρωτα! Πολλές φορές έχει τύχει να μου εμπιστευτούν νέοι τα κείμενά τους ή να μου εκμυστηρευτούν την απόρριψη ενός κειμένου από εκδότη. Τα καλά κείμενα βρίσκουν πάντα τον εκδοτικό δρόμο τους. Το πιστεύω ακράδαντα.
*Πώς βλέπετε την εξέλιξη του παιδικού/ εφηβικού βιβλίου στην Ελλάδα;
Το παιδικό και εφηβικό βιβλίο βρίσκεται εδώ και χρόνια σε καθεστώς κρίσης. Οι εκδότες είναι επιφυλακτικοί στις «ακριβές» εκδόσεις, δεν υπάρχει μια ενιαία κρατική πολιτική υποστήριξης του βιβλίου, η έλλειψη ενός φορέα, όπως ήταν παλαιότερα το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, είναι καθοριστική για τη διακίνηση των συγγραφέων και τη διάδοση των βιβλίων. Ωστόσο συνεχίζουν να κυκλοφορούν εξαιρετικά βιβλία Ελλήνων συγγραφέων και αξιόλογες μεταφράσεις βιβλίων από τη διεθνή παραγωγή. Να τονίσω πως έχουμε στην Ελλάδα εξαιρετικούς εικονογράφους που δίνουν χρώμα και σχήμα στις λέξεις και τις ιδέες, καθώς και εκδοτικούς οίκους που φροντίζουν για το καλό παιδικό - εφηβικό βιβλίο. Το βιβλίο για να εξελιχθεί χρειάζεται να καλλιεργηθεί η αναγνωστική μας κουλτούρα. Νομίζω πως έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.
*Ποια τέρατα κρύβονται κάτω απ’ το κρεβάτι σας; Και ποιο τέρας φοβάστε πιο πολύ απ’ όλα;
Επειδή είμαι πολύ διάφανος άνθρωπος, προσπαθώ να μην κρύβω τίποτε. Ούτε κάτω από το κρεβάτι μου! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, παλεύω με το τέρας της αγένειας, του θράσους και της αναισχυντίας. Σαν τη Λερναία Ύδρα, ένα κεφάλι κόβεις, δέκα ξεφυτρώνουν. Όταν τα βλέπω μπροστά, δεν τα φοβάμαι. Απλά, με παγώνουν. Φοβάμαι όμως την ανημπόρια. Την αδυναμία του να είσαι κύριος του εαυτού σου.
*Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για το τελευταίο προσωπικό σας βιβλίο;
«Η Βαλίτσα της Νίνας» κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2020, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, με τις εικόνες της Σάντρας Ελευθερίου. Η ηρωίδα της, η Νίνα, είναι καθένας από μας, που μεταφέρει στη βαλίτσα του ό,τι κρύβει στην καρδιά του! Το περιεχόμενο της βαλίτσας αλλάζει ανάλογα με τον κάτοχο και τα «ταξίδια» του, αποκαλύπτοντας πως οι ρωγμές και οι γρατζουνιές είναι αυτές που κάνουν κάθε «βαλίτσα» ξεχωριστή και μοναδική. Αγαπώ πολύ τη Νίνα. Έχει πράσινα μαλλιά και ξέρει όλα τα μυστικά των χελιδονιών. Γι’ αυτό συνεννοείται μια χαρά με τα παιδιά!
