Διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος της διοικούσας επιτροπής και αργότερα γραμματέας (1906) και πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λαρίσης μέχρι το 1926.
Παρόλο που δεν εξελέγη βουλευτής σε έξι εκλογικές αναμετρήσεις [1], επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα της Λάρισας, ιδίως μετά από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετέπειτα. Παρείχε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του σε συλλόγους, σωματεία και οργανώσεις που δραστηριοποιήθηκαν στην πόλη για την υποδοχή και εγκατάσταση των προσφύγων, επιλύοντας τα όποια νομικά προβλήματα προέκυπταν με τις εκάστοτε Δημοτικές αρχές. Στην ουσία υπήρξε άτυπος σύμβουλος των δημάρχων Χρήστου Κουτσούμπα (1920-1922), Δημητρίου Παπαγεωργίου (1922-1924) και Βασιλείου Αρσενίδη (1924-1925). Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Λάρισας (επί δημαρχίας Αρσενίδη), ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας διορίσθηκε (1924) μέλος του Αδελφάτου του Κουτλιμπάνειου Δημοτικού Νοσοκομείου. Τον Μάιο του 1925 παραιτήθηκε και τη θέση του κατέλαβε ο ιατρός Αχιλλέας Τζήμας [2]. Όπως ο ίδιος δήλωσε αργότερα στον τοπικό Τύπο, ο Τζήμας ήταν ο πλέον κατάλληλος για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε μία περίοδο κατά την οποία στη Λάρισα ενέσκηψε επιδημία εξανθηματικού τύφου.
Ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας έθεσε υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος στις δημοτικές εκλογές της 25ης Οκτωβρίου 1925 (τις πρώτες μετά από το 1914) στις οποίες εκλέχθηκε με σχετικά μεγάλη πλειοψηφία. Δήμαρχος με μόλις 40 ψήφους από τον αντίπαλο συνδυασμό του Νικολάου Βαλλιανάτου (1870-1938) αναδείχθηκε ο ιατρός Μιχαήλ Σάπκας (1873-1956). Η εγκατάσταση της νέας δημοτικής αρχής πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο της Λάρισας [3] στις 6 Δεκεμβρίου 1925. Την «παράδοση» του Δήμου, πραγματοποίησε ο εκτελών χρέη δημάρχου Δημήτριος Πουλιάδης, επειδή ο μέχρι τότε δήμαρχος Βασίλειος Αρσενίδης βρισκόταν στην Αθήνα λόγω της πασχούσης υγείας του. Στη συνεδρίαση της 8ης Δεκεμβρίου 1925 εξελέγη πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου ο Στυλιανός Αστεριάδης (Πατώφλας) που είχε λάβει τις περισσότερες ψήφους στις διενεργηθείσες εκλογές.
Η θητεία του Μιλτιάδη Ζαρίμπα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Λάρισας συνέπεσε με το μεγάλο ζήτημα της ύδρευσης και του ηλεκτροφωτισμού της Λάρισας, το οποίο ταλαιπωρούσε την πόλη για τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες. Στις 21 Δεκεμβρίου 1925 διορίσθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο ως μέλος τριμελούς επιτροπής (μαζί με τους Ξενοφώντα Ριζόπουλο και Στυλιανό Αστεριάδη), η οποία θα ερευνούσε όλες τις πτυχές και τους τυχόν κινδύνους που υπέκρυπτε μία σύμβαση αγοράς μετοχών (εκ μέρους του Δήμου) της «Εταιρείας Υδρεύσεως και Ηλεκτροφωτισμού Λαρίσης» (ΕΥΗΛ), η οποία εξαγόρασε την έκπτωτη εταιρεία «Omnium». Η επιτροπή θα κατάληγε σε ορισμένα πορίσματα (όπως πχ. το έγκυρο της συμβάσεως και την τυχόν τροποποίηση άρθρων της τελευταίας), τα οποία θα ανακοίνωνε στην ολομέλεια εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος.
Νομικά προβλήματα δεν διαπιστώθηκαν, αλλά προκειμένου ο Δήμος να αντλήσει τα απαραίτητα κεφάλαια για την αγορά μετοχών επέβαλε φόρο «διά των εξ αλλοδαπής εισαγομένων προϊόντων». Ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας αγορεύων στη συνεδρίαση της 8ης Φεβρουαρίου 1926 αντέδρασε με την επιβολή του εν λόγω φόρου «διότι πλήττεται το εμπόριον και θέλει προηγηθή η εξέγερσις ολοκλήρου του εμπορικού κόσμου». Ο Μιχαήλ Σάπκας ανακοίνωσε ότι ήδη μέτοχοι στην ΕΥΗΛ ήταν έγκριτοι πολίτες της πόλης και εάν τελικά ο Δήμος θα αγόραζε ικανοποιητικό πακέτο μετοχών, θα συμμετείχαν και τέσσερις δημοτικοί σύμβουλοι (ως μέλη), στο δωδεκαμελές Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας. Στις συνεδριάσεις που ακολούθησαν (18, 22 και 23 Φεβρουαρίου 1926) ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας ήρθε πλέον σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον δήμαρχο Μιχαήλ Σάπκα: «Διά της συμμετοχής του Δήμου εις την Εταιρείαν ταύτην θα εξαλειφθή τελείως πας έλεγχος του Δήμου και επί της Εταιρείας, έστω και εάν συμμετάσχη διά τεσσάρων εκ των δημοτικών συμβούλων εις το Διοικητικό αυτής Συμβούλιον, τουθ’ όπερ ως θα εκθέσω είναι νομικώς αδύνατον, διότι το Συμβούλιον είναι δωδεκαμελές και η γνώμη των τεσσάρων δημοτικών συμβούλων ουδεμίαν θα έχη ισχύν εις τας αποφάσεις της Εταιρείας».
Στο διάστημα των επόμενων οκτώ μηνών που ακολούθησαν (μέχρι τις 8 Οκτωβρίου 1926), είχαν ωριμάσει πλέον οι συνθήκες και είχαν αλλάξει τα δεδομένα. Ο Μιχαήλ Σάπκας αποδέχθηκε κάποιες αλλαγές στο καταστατικό της ΕΥΗΛ που είχε προτείνει ο Ζαρίμπας, ενώ ο τελευταίος με τη σειρά του ασπάστηκε μερικές από τις τροποποιήσεις που πρότεινε ο δήμαρχος. Σε μία πανηγυρική συνεδρίαση (8 Οκτωβρίου 1926), στην οποία παρευρέθηκε ο νομάρχης της Λάρισας Ιωάννης Ξηρός, το Δημοτικό Συμβούλιο επικύρωσε ομόφωνα το καταστατικό της ΕΥΗΛ [4]. Επειδή οι τεχνικές εργασίες θα άρχιζαν τις αμέσως επόμενες ημέρες, το Δημοτικό Συμβούλιο (2 Νοεμβρίου 1926), όρισε τους Μιλτιάδη Ζαρίμπα και Μιχαήλ Μπούρα ως μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΥΗΛ διά την εκτέλεση και εκμετάλλευση των έργων υδρεύσεως και ηλεκτροφωτισμού της Λάρισας.
Στις 2 Ιανουαρίου 1927 ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας εκλέχθηκε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Λάρισας, αφού στη μυστική ψηφοφορία που διενεργήθηκε έλαβε 9 από τους συνολικά 15 ψήφους των συμβούλων. «Καταλαβών ο κύριος Ζαρίμπας την προεδρικήν του έδρα ευχαρίστησε τα μέλη του Συμβουλίου διά την τιμήν ήν του απένειμον ζητήσας εν τέλει την συνδρομήν των προς συνεργασίαν διά την πρόοδον της πόλεως και το συμφέρον του Δήμου».
(συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Είχε δηλώσει υποψηφιότητα στην επαρχία του Δομοκού και όχι σε αυτήν της Λάρισας στην οποία θεωρείτο σίγουρη η εκλογή του.
[2]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου Λαρίσης (ΠΔΣΛ), φκ. 015, 29 Μαΐου 1925 και 22 Ιουνίου 1925. Εφεξής οι ημερομηνίες που αναφέρονται στο κείμενο, παραπέμπουν στις αντίστοιχες συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου της Λάρισας.
[3]. Το δημαρχείο στεγαζόταν τότε στην οικία της Αγγελικής Βουλπιώτου.
[4]. Στις 16 Οκτωβρίου 1926 εκδόθηκε το αντίστοιχο Νομοθετικό Διάταγμα «Περί συστάσεως συνεταιρισμού καταναλωτών διά την εκτέλεσιν και εκμετάλλευσιν έργων υδρεύσεως και ηλεκτροφωτισμού εν τη πόλει Λαρίσης», το οποίο κυρώθηκε από τη Βουλή με τον Νόμο 3585/1928 (ΦΕΚ 229/Α/3-11-1928).
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
