Αυτό σήμαινε ότι από κάθε σπίτι είχε το δικαίωμα να βγαίνει για ψώνια ένας άνθρωπος κάθε δύο ημέρες. Φάρμακα και ό,τι άλλα ήταν απαραίτητο. Εδώ και πολλά χρόνια όλα γίνονται μέσω ίντερνετ οπότε οι περισσότεροι δεν έβγαιναν καθόλου. Όταν έβγαινες από το σπίτι σκάναρες τον κωδικό σου, που έπαιρνες κατά την πρώτη ανίχνευση, και δήλωνες την έξοδο από το σπίτι στο σύστημα. Παράλληλα σου έδιναν και μια κάρτα εξόδου. Όπου και να έμπαινες σκάναρες υποχρεωτικά τον κωδικό σου στην είσοδο και στην έξοδο. Έτσι ήξεραν κάθε κρούσμα πού είχε πάει και ποιοι ήταν οι πιθανοί υποδοχείς του ιού. Παράλληλα σου μετρούσαν και τη θερμοκρασία σε κάθε τόπο επίσκεψης. Όταν γύριζες σπίτι, έδινες την κάρτα. Αν δεν την είχες δεν έμπαινες. Σκάναρες την είσοδο σου, μετρούσαν τη θερμοκρασία σου και μετά έμπαινες. Αν υπήρχε κρούσμα στη πολυκατοικία σου τότε έμπαινε σε πλήρη απομόνωση ολόκληρη».
Μια τέτοια περιγραφή σαφώς και δεν χρειάζεται πρόλογο. Τα λέει όλα με τον τρόπο του ο Λαρισαίος Απόστολος Ζαούτσος που εργάζεται εκεί ως μηχανολόγος – μηχανικός και έζησε μια σκληρή καραντίνα σχεδόν δύο μηνών. Παράλληλα, εξηγεί πώς είναι η κατάσταση τώρα στην Κίνα, αναφέρει πώς πέρασε όλο αυτό το διάστημα και στέλνει μήνυμα σωστής αντιμετώπισης προς όλους τους Έλληνες για τις επόμενες δύσκολες ημέρες.
*Πώς είναι η κατάσταση τώρα στην περιοχή όπου μένεις;
- Εδώ η ζωή ξεκίνησε κανονικά. Όλα δουλεύουν. Μόνο τουρίστες απαγορεύεται να έρθουν. Εκτός του τουρισμού όλα τα υπόλοιπα κανονικά λειτουργούν. Δεν επιτρέπουν καμία εσωτερική μετακίνηση από επαρχία σε επαρχία για να ελεγχθεί ο ιός.
Μάσκες φορούσαν έτσι κι αλλιώς, δεν ξεκίνησαν τώρα. Είναι προαιρετική πια, αλλά οι πιο πολλοί φοράμε γιατί υπάρχει και θα υπάρχει ο φόβος μέσα μας. Συνεχίζονται και οι μετρήσεις θερμοκρασίας όπως και το σκανάρισμα εισόδου – εξόδου σε όποιον χώρο ή μαγαζί θα πας.
*Οι Κινέζοι πώς την αντιμετώπισαν την καραντίνα;
-Οι Κινέζοι έχουν δύο τεράστια πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλους λαούς. Είναι πολύ πειθαρχημένοι σαν φιλοσοφία. Κονφουκιστές γαρ. Η μόνη έξοδός τους σαν απόλαυση είναι κυρίως το εστιατόριο. Επίσης εμπιστεύονται απόλυτα το κράτος τους καθώς από μια φτωχή χώρα, μετατράπηκε σε μια κοινωνία ευκαιριών. Μια χώρα με υπερμοντέρνες πόλεις. Μια υπερδύναμη που επηρεάζει όλο τον πλανήτη. Με δουλειές πολλές, άσχετα αν παίρνουν πολλά ή λίγα, αφού παντού υπάρχουν τάξεις. Πρόκειται πραγματικά για μια χώρα όπου χαίρεσαι να ζεις αν δεν είσαι πολιτικά ρατσιστής. Έτσι ήταν πολύ πιο εύκολο γι αυτούς να καθίσουν σπίτι όσο χρειάζεται. Έτσι κι αλλιώς εδώ και χρόνια όλα γίνονται μέσω App. Μετρητά δεν υπάρχουν, καθώς όλοι αγοράζουν από το σπίτι και τους τα πηγαίνουν εκεί.
*Πώς πέρασε όλο αυτό το διάστημα;
- Αναγκαστικά τόσες ώρες σπίτι ασχολείσαι με πολλά για να περάσει η ώρα. Διάβασμα, ταινίες, μουσική και ράδιο από Ελλάδα, μαγείρεμα, άρχισα κιθάρα, φρεσκάρισα τα Γερμανικά μου, άρχισα επίσης Κινέζικα και γυμναστική στο σπίτι.
*Πόσο επώδυνο είναι για την ψυχολογία του ανθρώπου; Εσένα πόσο σε επηρέασε σε συνδυασμό με το γεγονός πως είσαι και τόσα χιλιόμετρα μακριά;
-Το πιο τρομερό ήταν ο φόβος που σου δημιουργείται για τον συνάνθρωπο. Περπατάς, βλέπεις κάποιον να έρχεται αντίθετα και προσπαθείς να τον αποφύγεις. Τον θεωρείς φορέα. Βλέπεις μικρό παιδί και απομακρύνεσαι. Όλοι οι συνάνθρωποί σου εχθροί.
Γενικά όμως επειδή αποδέχομαι εύκολα ξένες στην καθημερινότητά μου καταστάσεις, προσαρμόστηκα εύκολα.. Όπως το έκανα όταν ήρθα σε έναν άλλο… πλανήτη όπως είναι η Κίνα για εμάς.
*Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στους συμπατριώτες σου;
- Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι απλό. Πρέπει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε στις καταστάσεις. Ο ιός μόνο με τη διασπορά επιβιώνει. Αν μείνουμε σπίτι ο κύκλος θα σπάσει. Είναι δύσκολο, ξέρω, εξωπραγματικό. Όμως φανταστείτε αν θα σας έρθει ένα κρυολόγημα και σας μπει η ιδέα ότι κολλήσατε. Σκεφτείτε τον εαυτό σας ανάμεσα σε δεκάδες ράντζα, με άρρωστους με αναπνευστήρες. Τουλάχιστον να είστε σίγουροι ότι είναι ένα κρυολόγημα. Το έζησα και το ξέρω. Ακόμα και τώρα αν μου έρθει ένας βήχας το μυαλό μου πάει στο κακό. Αλλά ήμουν σίγουρος γιατί έμενα σπίτι και έπαιρνα όλες τις προφυλάξεις που μου λέγανε και πέρασε. Όλα περνάνε τελικά. Το πόσο θα κρατήσει εξαρτάται από τον καθένα μας.
Του Κώστα Γκιάστα
