Υπάρχουν και άλλοι που μπορεί να ήθελαν αλλά λίγο έλλειψε να χάσουν λόγω του ύψους τους και τη ζωή τους. Τι κάνει όμως ένας ψηλός και μάλιστα 2.24 λαρισινής καταγωγής. Πώς ζει; Ποια είναι τα προβλήματά του; Πώς μεγάλωσε;
Ο Γιάννης Παπαδημητρίου είναι ο πιο ψηλός Έλληνας με ύψος 2.24 και έχει καταγωγή από τη Λάρισα, καθώς ο πατέρας του που δεν ζει κατάγεται από το Σαραντάπορο και η μητέρα του από την Τσαπουρνιά, χωριά της Ελασσόνας. Τον βρήκαμε να απολαμβάνει μαζί με τη μητέρα του ένα κρασί δίπλα από τον ιερό ναό της Του Θεού Σοφίας στη Χαραυγή βγαίνοντας από το εκκλησάκι των Αγίων Νικολάου, Ραφαήλ και Ειρήνης. Μας λέει … «προσκυνώ τη χάρη τους γιατί όταν ήμουν για δύο μήνες σε κώμα, τους έβλεπα διαρκώς στον ύπνο μου. Αυτοί με έσωσαν και απολαμβάνω τη ζωή μου». Ποια ζωή άραγε;
Έχοντας δίπλα τη μητέρα του, την κα Βάγια, μας λέει για τα πρώτα του χρόνια της ζωής του και τα πρώτα του προβλήματα.
«Γεννήθηκα στο Μόναχο στις 3 Ιουνίου 1990 και μέχρι το Δημοτικό είχα μια φυσιολογική ζωή… Στο Γυμνάσιο όμως άρχισαν τα πρώτα μου προβλήματα, καθώς το ύψος μου είχε σαν αποτέλεσμα να υποστώ μπούλινγκ από τους συμμαθητές μου που με πείραζαν και με κορόιδευαν. Για πρώτη φορά διαπίστωσα ότι το ύψος αρχίζει να δημιουργεί προβλήματα»…
*Και η οικογένειά σου τι έλεγε, πώς το αντιμετώπιζε;
-Δυστυχώς ορισμένοι, παρεμβαίνει η κα Βάγια, δεν καταλάβαιναν ότι υπάρχουν και ψηλοί άνθρωποι… Δεν καταλάβαιναν όμως και τη δύναμη του παιδιού ορισμένοι, που όμως ποτέ δεν τη χρησιμοποίησε… Πολλές φορές μου έλεγε, γιατί μάνα με έκανες τόσο ευγενικό…
Τα χρόνια περνούσαν και ο Γιάννης Παπαδημητρίου άρχισε να κάνει και ταξίδια στη γενέτειρα των γονέων του μαζί με τα τρία αδέλφια που έχει και ζουν στο Μόναχο. Είχε τελειώσει το σχολείο και έψαχνε να δει πώς θα ζήσει… Τα προβλήματα τα εξομολογείται ο ίδιος. «Δεν μπορούσα, ούτε μπορώ να βρω αυτοκίνητο, ρούχα ακόμα και γυναίκα…Με συμπαθούσαν πολλές αλλά είναι δύσκολο να αποδεχθούν μια σχέση μ’ έναν άνθρωπο 2.24 μέτρα. Αγάπη από τον κόσμο υπάρχει αφού όλοι θέλουν μια φωτογραφία μαζί μου. Ειδικά στη γιορτή μπύρας της Γερμανίας που ζω, νόμιζα ότι είμαι ο Πύργος του Άιφελ, νιώθω αξιοθέατο, λέει γελώντας. Το απολαμβάνω και το χαίρομαι. Στα ξενοδοχείο ή σε σπίτια φίλων έχω πρόβλημα στον ύπνο αφού τα πόδια μου βγαίνουν εκτός κρεβατιού. Το δικό μου το κρεβάτι στη Γερμανία το έχω κάνει ειδική παραγγελία. Επίσης τρομερά δύσκολο μού είναι να βρω κλινοσκεπάσματα οπουδήποτε αλλού πάω να κοιμηθώ εκτός από το σπίτι μου». Ούτε φυσικά από την «ειδική παραγγελία» έχει ξεφύγει. Μόνο για να περπατήσει χρειάζεται παπούτσια νούμερο 58. «Ευτυχώς στο Μόναχο που ζω, έχω βρει ένα κατάστημα που πουλάει αθλητικά ρούχα μπάσκετ σε μεγάλα νούμερα και δεν χρειάζεται να τα παραγγέλνω». Ο Γιάννης είναι περίπου 150 κιλά αλλά αν τον δεις, τον κάνεις για αδύνατο. Η ποσότητα φαγητού που τρώει δεν είναι υπερβολική, 1-2 πιάτα την ημέρα αλλά αυτό που καταναλώνει σε μεγάλες ποσότητες είναι το νερό. Φθάνει να καταναλώνει 9 λίτρα ημερησίως. Πάντως δεν κρύβει την προτίμησή του στο ελληνικό σπιτικό φαγητό που μαγειρεύει η μητέρα του.
*Με το μπάσκετ πώς και δεν ασχολήθηκες;
-Αυτό ήταν το λάθος μου που ασχολήθηκα... Όταν μια φορά ήρθα στη Λάρισα με βρήκε ένας μάνατζερ (σ.σ. Θάνος Κουκουράβας). «Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι να κάνεις. Εσύ πρέπει να παίξεις οπωσδήποτε μπάσκετ» μου λέει και πείθομαι. Ήμουν 17 χρονών και είχα ήδη ύψος 2,07. Από τότε άρχισαν να ενδιαφέρονται για μένα η ΑΕΛ, ο Φοίνικας και η Ολύμπια, ενώ άρχισα και προπονήσεις στίβου με γυμναστή τον Γιάννη Κουτσιώρα. Κάποια στιγμή με κάλεσαν να πάω στην Αθήνα με προοπτική να παίξω στου Παναθηναϊκό. Στις ιατρικές εξετάσεις όμως διαπιστώθηκε ότι εκρίνεται υπερβολική αυξητική ορμόνη και θα είχα φθάσει στα 2.56. Αποφάσισαν να το σταματήσουν οι γιατροί και πήγα για χειρουργείο στη Γερμανία. Κάτι δεν πήγε καλά και έμεινα δύο μήνες σε κώμα. Τελικά συνήλθα αλλά μπάσκετ δεν έπαιξα…
*Με τι ασχολείσαι τώρα;
-Μαζί με τα αδέλφια μου έχουμε εστιατόριο και μπαρ στο Μόναχο. Είμαι εκεί κι εγώ.
*Η αντίδραση των πελατών όταν σε βλέπουν;
-Μένουν έκπληκτοι αλλά μετά συνηθίζουν και βγάζουμε και φωτογραφίες με όσους θέλουν. Βγάζω σέλφις με αγνώστους κάθε μέρα. Με σταματούν όλη την ώρα και με ρωτάνε τι ύψος έχω. Μερικοί αναρωτιούνται μέχρι και τι αέρα έχει εκεί πάνω λέει γελώντας.
*Αισθάνθηκες ποτέ κοντός;
-Συνέβη και αυτό… στην TALLDAY, στη συνάντηση των ψηλών που γίνεται κάθε χρόνο. Βλέπεις ανθρώπους 2.56 ή 2.46. Τότε έπαθα πλάκα όταν για πρώτη φορά κοίταξα πιο ψηλά από μένα έναν άνθρωπο. Μέχρι τότε κοιτούσα προς το κάτω, τότε κοίταξα ψηλά. Αυτή η συνάντηση γίνεται κάθε χρόνο και έχει μεγάλη προβολή. Νομίζω ότι είναι μια καλή ιδέα να γίνει και στην Ελλάδα, γιατί όχι στη Λάρισα. Μαθαίνω ότι ο περιφερειάρχης είναι δραστήριος και τολμηρός. Δεν το κρύβω ότι ένας Τούρκος που είναι στα 2.50 μ. έχει συμφωνία με το τουρκικό κράτος για να είναι κάτι σαν πρεσβευτής του. Και εγώ είμαι στη διάθεσή του με στόχο να βοηθώ τη χώρα και την περιοχή μου.
Και αν νομίζει κάποιος ότι τα γονίδια δεν παίζουν ρόλο, μάθαμε ότι ο παππούς του (Γκούμας) είχε ύψος 2.17. Ο ίδιος έχει ακόμη 3 αδέρφια ύψους 1,74, 1,81 και 1,82. Η μητέρα του δεν ξεπερνά το 1,60. «Πήρα εγώ όλο το ύψος στην οικογένεια» λέει.
Τα κληρονομικά χρωμοσώματα πάντα παίζουν ρόλο στη μορφολογία του ανθρώπου και όχι μόνο…
Του Σωτ. Κέλλα
