Η Λαρισαία δημοσιογράφος θεωρεί μέγιστη ευθύνη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων την προστασία του "ευρωπαϊκού κεκτημένου", τονίζει την ανάγκη στήριξης ενός νέου κοινωνικού και Ευρωπαϊκού Συμβολαίου που προτείνουν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές με την προώθηση της δίκαιης κοινωνίας, με συγκεκριμένα μέτρα και αναδιανεμητικές πολιτικές που θα καταπολεμούν τις νέες ανισότητες, με τη διαμόρφωση ολοκληρωμένης κοινής πολιτικής.
*Κυρία Μπούρα, αν και έχει μείνει ελάχιστος χρόνος μέχρι τις εκλογές της 26ης Μαΐου, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μονοπωλούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτό το μηδαμινό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης είναι ευθέως ανάλογο με την κρισιμότητα της αναμέτρησης για τη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
-Μας χωρίζουν λίγες εβδομάδες πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου και αυτό που διαφαίνεται ξεκάθαρα είναι η Ευρώπη να μη συζητείται καθόλου και να επικρατεί η εσωτερική πολιτική κατάσταση στον δημόσιο διάλογο. Οι ευρωεκλογές δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εκλογές «δεύτερης κατηγορίας», δεν πρέπει να επισκιάζονται από την εθνική ατζέντα έστω αν η εθνική και η ευρωπαϊκή θεματολογία συνδέεται άμεσα στις μέρες μας.
Οι εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο θεωρούνται οι πλέον κρίσιμες στην ιστορία του θεσμού από το 1979. Tο Κοινοβούλιο σήμερα λαμβάνει αποφάσεις για το 85% των περιπτώσεων, εκλέγει τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εγκρίνει τον προϋπολογισμό, εγκρίνει διεθνείς συμφωνίες, λαμβάνει αποφάσεις για το περιβάλλον, την ενέργεια, τη γεωργία, τις μεταφορές ή τη δημόσια υγεία.
Οι εξελίξεις που θα δρομολογηθούν από αυτές τις ευρωεκλογές θα καθορίσουν το μέλλον της ΕΕ για τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα συγκρούονται δύο αντιλήψεις σχετικά με την πορεία της ΕΕ και το μέλλον της . Η εθνικολαϊκιστική, κυρίως αυτή της ακροδεξιάς εκδοχής, η οποία υπονομεύει εκ των έσω τη συνοχή και τις αξίες της ΕΕ και αντιστρατεύεται το κράτος δικαίου και την ενιαία προοπτική της ΕΕ και από την άλλη οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που υπερασπίζονται το ευρωπαϊκό εγχείρημα, την ειρήνη, και τη δημοκρατική της προοπτική.
Εάν καταγραφεί, όπως τουλάχιστον προβλέπεται στις δημοσκοπήσεις, θεαματική σε σχέση με το παρελθόν άνοδος των ακραίων και λαϊκιστικών δυνάμεων που αντιστρατεύονται και το κράτος δικαίου και την ενιαία προοπτική της Ε.Ε., τότε τα πράγματα θα γίνουν πιο σκοτεινά για το μέλλον της Ε.Ε . Οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα επιταχυνθούν και θα επιβραδυνθούν αναπόφευκτα οι πρωτοβουλίες της ενοποίησης.
Ακόμη και αν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν την πλειοψηφία των εδρών στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο, χρειάζονται ένα «μαξιλάρι» από τις μισές και μία ψήφους, ώστε να παραμείνει λειτουργικό το Ευρωκοινοβούλιο.
Έχουμε λοιπόν όλοι τη μέγιστη ευθύνη να προστατεύσουμε αυτό το πολύτιμο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και να δημιουργήσουμε νέες προοπτικές. Είναι ιστορική ευθύνη όλων μας η Ευρώπη να παραμείνει ο χώρος της δημοκρατίας, της ανοιχτής κοινωνίας και του ανθρωπισμού.
*Στην Ευρώπη πληθαίνουν οι σκεπτικιστές με αφορμή κυρίως την οικονομική πολιτική της λιτότητας. Σε ποιο βαθμό η κοινωνική ατζέντα των ευρωσοσιαλιστών μπορεί να δώσει λύσεις στην ευρωπαϊκή υπόσταση;
-Το 2019 είναι μια χρονιά με προκλήσεις και κρίσεις για την ΕΕ. Η τρομοκρατία, οι μεταναστευτικές προσφυγικές ροές, και η αστάθεια στον ευρωπαϊκό περίγυρο, στρώνουν τον δρόμο σε απόψεις που αμφισβητούν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.
Οι Ευρωεκλογές του Μαΐου είναι πρόκληση για τον πολιτικό χώρο της ΕΕ και ιστορικό στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Για να γίνει αυτό έχουμε χρέος να επικεντρωθούμε στα προβλήματα που δημιούργησαν η απελευθέρωση των αγορών και η παγκοσμιοποίηση. Για να μας ακούσουν οι πολίτες πρέπει να έχουμε προτάσεις για πολιτικές που είναι πειστικές ότι θα οδηγήσουν στη βελτίωση της καθημερινότητας μεγάλου αριθμού Ευρωπαίων. Το κοινωνικό κράτος δεν μπόρεσε να προστατεύσει «τους χαμένους» από την παγκοσμιοποίηση. Δεν κατάφερε να αποτρέψει την εμφάνιση νέων ανισοτήτων, καινούριων μορφών φτώχειας και περιθωριοποίησης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.
Όλα αυτά άνοιξαν τον δρόμο στην ακροδεξιά και στον λαϊκισμό.
Οι πολιτικές της διαρκούς λιτότητας προκαλούν ανασφάλεια σε πλατιά λαϊκά στρώματα, αλλά και σε μεσαία στρώματα που νιώθουν ότι απειλείται το εισόδημά τους και η ταυτότητά τους.
Εκμεταλλευόμενοι τη δυσαρέσκεια αυτή, οι λαϊκιστές προωθούν απλουστευτικό αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο η εθνική περιχαράκωση και η «ανάκτηση του ελέγχου» θα οδηγήσουν στην επαναφορά του μυθικού χρυσού παρελθόντος, καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας, ευτυχισμένων οικογενειών και σεβασμού των εθνικών παραδόσεων. Την ίδια στιγμή, η ψηφιακή επανάσταση, που οδεύει με ταχύ ρυθμό προς την Τεχνητή Νοημοσύνη, προμηνύει νέο κύμα ανασφάλειας, ιδίως στους χώρους εργασίας.
«ΠΕΙΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ»
Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν τη μέγιστη ευθύνη να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού το μοναδικό μοντέλο που είναι μια κοινωνική Ευρώπη της ανάπτυξης, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, ένα νέο κοινωνικό και Ευρωπαϊκό Συμβόλαιο που προτείνουν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές.
Η Ευρώπη πρέπει να απαντήσει με πολιτικές, σε βασικούς πυλώνες, όπως το κράτος δικαίου, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ο εκδημοκρατισμός της διακυβέρνησης της ευρωζώνης, η κοινή μεταναστευτική πολιτική, με νέα προσέγγιση στη βιομηχανική πολιτική και στην πολιτική του ανταγωνισμού. Να μην μείνει θεατής στην παγκόσμια αταξία. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στο να ληφθούν οι αποφάσεις ερήμην μας.
Με την προώθηση της δίκαιης κοινωνίας, με συγκεκριμένα μέτρα και αναδιανεμητικές πολιτικές που θα καταπολεμούν τις νέες ανισότητες, με τη διαμόρφωση – βάσει των αξιών μας- ολοκληρωμένης κοινής πολιτικής. Στη βάση των αρχών της αλληλεγγύης και της «δίκαιης κατανομής των βαρών».
Με την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης για τη δημιουργία της κοινωνικής Ευρώπης, την ολοκλήρωση της ΟΝΕ και ένα κανονιστικό πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπου το πολιτικό σύστημα να βάλει σε ένα πλαίσιο την παγκοσμιοποίηση προς όφελος των πολιτών, με ριζοσπαστικές πολιτικές πρωτοβουλίες. Η ΕΕ πρέπει να διαμορφώσει μια συνολική πολιτική οικονομικής διακυβέρνησης, έναν νέο τρόπο αντιμετώπισης των ανισοτήτων μεταξύ του ανεπτυγμένου κεντρικού πυρήνα και της λιγότερο ανεπτυγμένης περιφέρειάς της.
Το μανιφέστο των Σοσιαλιστών – Δημοκρατών της ΕΕ μας καλεί να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, με πολιτικές στους βασικούς πυλώνες της ΕΕ. Με την προώθηση της απασχόλησης από μια κοινωνική διάσταση, η ΕΕ χρειάζεται περισσότερες θέσεις εργασίας, όχι νομοθετικά μέτρα που την περιορίζουν και την υπονομεύουν.
Με την ισχυροποίηση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης.
Με την προώθηση των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων, υψηλής ποιότητας με την ενδυνάμωση του ευρωπαϊκού βραχίονα στην εμπορική πολιτική, η Ευρώπη έχει ηγετικό ρολό να παίξει στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.
Με ανανεωμένη βιομηχανική πολιτική για την ΕΕ στη βιομηχανία αποδίδεται το 55% των εξαγωγών και περίπου το 65 %των επενδύσεων στην ερευνά και ανάπτυξη.
Πρέπει να παλέψουμε για τις πολιτικές της κοινωνικής Ευρώπης εντός του ΕΕ, αυτό δεν είναι αυτονόητο, μπορεί το μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων να υπερτερεί εντός του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Η άνοδος των ακροδεξιών, αντιευρωπαϊκών κομμάτων, προβλέπει σκληρή ατζέντα για τις κοινωνικές πολιτικές.
«ΕΝΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ»
*Μείζον θέμα για τη διακυβέρνηση της Ευρώπης συνεχίζει να αποτελεί η διαχείριση σειράς προβλημάτων μεταξύ των οποίων ο ισλαμισμός και η μετανάστευση, που επηρεάζουν και την Ελλάδα ως βασική χώρα υποδοχής. Γιατί τελικά η Ευρώπη δεν κατάφερε να λύσει αποτελεσματικά το πρόβλημα και τι πρέπει να αλλάξει στην πολιτική της ώστε και το μεταναστευτικό να αντιμετωπιστεί και να ανακοπεί η διαφαινόμενη άνοδος των ποσοστών του εθνικισμού και της ακροδεξιάς;
-Το Μεταναστευτικό, ένα καυτό θέμα για το 2019 που δεν επιλύθηκε μέσα στο 2018. Η ρύθμιση των μεταναστευτικών ροών είναι τη στιγμή αυτή το πιο ακανθώδες και διχαστικό θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προφανές ότι η Ένωση δεν πρέπει να σφραγίσει τα σύνορά της, όπως απαιτούν οι ξενοφοβικές ομάδες. Από την άλλη δεν μπορεί να τα αφήσει διάπλατα και ανεξέλεγκτα, όπως θα επιθυμούσαν διάφορα κινήματα, χωρίς συνήθως να έχουν όμως και καμιά ευθύνη για τη διαχείριση της κατάστασης που προκύπτει.
Οι αντιθέσεις στην πολιτική ολοκλήρωση πηγάζουν από τον φόβο απώλειας της εθνικής ή τοπικής ταυτότητας και την αντικατάστασή της από ένα νέο πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης που ταιριάζει στις απρόσωπες και χωρίς ιστορικό βάθος απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαμορφώσει μια κοινή μεταναστευτική πολιτική και με κριτήριο εφαρμογής την ταχύτερη κοινωνική ενσωμάτωση και ισοπολιτεία των μεταναστών, χωρίς θύλακες διακρίσεων και εκμετάλλευσης.
Υπάρχει και σε αυτόν τον τομέα η μαγική λέξη της αμοιβαιοποίησης οφέλους και βαρών: μόνο έτσι μπορεί να υπερνικηθεί η φοβία για τις ανεξέλεγκτες ροές που επικρατεί στις χώρες εισόδου του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και να ηττηθεί η αντίδραση των χωρών του ευρωπαϊκού Βορρά που θέλουν να μείνουν μεταναστευτικά απροσπέλαστες σε βάρος των άλλων.
Το Μεταναστευτικό όμως, είναι και συμβολικό ζήτημα, ικανό να πυροδοτήσει εκρηκτικές συζητήσεις για την πολιτιστική ταυτότητα. Παρότι τα στοιχεία δείχνουν ότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση έχει περιοριστεί σημαντικά από το 2015, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες αγνοούν τις βαθιές αλλαγές που συντελέστηκαν στις χώρες τους.
Η Ευρώπη οφείλει τώρα να βρει τρόπους να διαχειριστεί τη συναισθηματική ανάγκη για διακριτή εθνική ταυτότητα, την οποία με τόση μαεστρία εκμεταλλεύονται οι λαϊκιστές.
*Ανεξάρτητα από το χαμηλό ενδιαφέρον των Ελλήνων πολιτών για τις ευρωεκλογές, ουδείς αμφισβητεί ότι η πολιτική τους επίδραση και στο εσωτερικό είναι μεγάλη. Το αποτέλεσμά τους εκτιμάτε ότι θα καθορίσει και το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του φθινοπώρου;
-Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα αποτελέσει το κεντρικό πολιτικό μήνυμα, που θα δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις ενόψει των εθνικών εκλογών. Η προσπάθειά μας στο Κίνημα Αλλαγής είναι να ανατρέψουμε τους πολιτικούς συσχετισμούς και να διεμβολίσουμε το δίπολο της νεοφιλελεύθερης δεξιάς της ΝΔ και του λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος μας είναι το διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές. Τα μηνύματα είναι θετικά από όλη την Ελλάδα. Η ψήφος στο Κίνημα Αλλαγής είναι ψήφος αλλαγής για την Ελλάδα.
Συνέντευξη στον Δημ. Κατσανάκη
