Ήταν μια ακολουθία πένθους συγκρατημένου και χαροποιού. Όχι γιατί άλλαξαν «τα γράμματα της Εκκλησίας», οι αρχιερατικές και οι ιερατικές ευχές και τα μελωδικά τροπάρια του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, τα εκφραστικά της χριστιανικής φιλοσοφίας της ζωής, που αποδόθηκαν κατά τον πλέον πανηγυρικό και αριστοτεχνικό τρόπο από τους ιεροψάλτες. Αυτά παρέμειναν τα ίδια. Εκφραστικά της χαρμολύπης της Εκκλησίας. Της ορθοδόξου αντιμετώπισης του μυστηρίου του θανάτου. Η οποία αντιμετώπιση, όπως είναι γνωστό, και όπως επισήμανε και ο σεβασμιότατος μητροπολίτης μας, δεν είναι απαισιόδοξη. Αλλά αισιόδοξη. Θεάται τον θάνατον υπό το φως της λαμπροφόρου Αναστάσεως.
Δεν είχε αυτή η εξόδιος ακολουθία κλάματα και οδυρμούς απελπισίας, αλλά δάκρυα για τον αποχωρισμό, ενός σημαντικού ανθρώπου. Του καθηγητή της πρώην Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λαρίσης και μέλους της Αδελφότητος Θεολόγων «Η ΖΩΗ» Κων/νου Αθανασόπουλου, που αγάπησε τη Λάρισα και εκδαπανήθηκε σε όλη του τη ζωή στην υπηρεσία της τοπικής μας Εκκλησίας και της κοινωνίας.
Η πολυσχιδής δράση του τονίστηκε στην ομιλία του σεβασμιότατου και των πέντε ομιλητών, ιδιαίτερα δε των νέων(των μαθητών, φοιτητών και επιστημόνων). Έλαβε μάλιστα χαρακτήρα ιδιαίτερης χαράς και πανηγυριού αυτή η εξόδιος ακολουθία καθώς κατακλείστηκε από τα χριστιανικά τραγούδια της νεολαίας(των Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων), που αποδόθηκε στη διάρκεια του τελευταίου ασπασμού.
Ήταν λοιπόν μια ξεχωριστή ακολουθία αυτή για έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Ήταν μια γιορτή και ένα πανηγύρι για έναν δάσκαλο που εξέθρεψε γενιές δασκάλων και παιδαγωγών της Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης. Και για έναν ιεραπόστολο με ανοιχτό πνεύμα και ευρείς ορίζοντες.
Γιατί ήταν προσηνής ο μακαριστός και ευπροσήγορος. Πάντα «με το χαμόγελο στα χείλη» και με την «καλή καρδιά». Με την αρχή «Συγχώρα και προχώρα». Προσηλωμένος στα θέσμια και στις παραδόσεις της Εκκλησίας, αλλά και ενθουσιώδης και ανοικτός σε όλους. Αγάπησε τον Χριστό και τον άνθρωπο. Ιδιαίτερα τους νέους. Αναδείχθηκε, θα λέγαμε, o ιεραπόστολος των νέων. Ο αντιλήπτορας και συμπαραστάτης τους σε όλα τα προβλήματα. Κέρδισε τις καρδιές των νέων. Κατέφευγαν κοντά του με εμπιστοσύνη και του άνοιγαν τις καρδιές τους. Του εξέθεταν τους αλάλητους στεναγμούς των καρδιών τους, παρότι δεν είχε την ειδική χάρη της ιεροσύνης. Δεν ήταν εξομολόγος. Γιατί τους ανακούφιζε και τους στήριζε. Τόσο πνευματικά, όσο και υλικά.
Καρποί της όλης πνευματικής ζωής και δράσης του μακαριστού, θεωρούνται και είναι η επιβλητική νεόδμητη οικοδομή της Χριστιανικής Εστίας Λαρίσης «Απόστολος Παύλος» απέναντι από τα κεντρικά Εκπαιδευτήρια Λαρίσης (1ο Γυμνάσιο-Λύκειο, 15ο Γυμνάσιο). Καθώς και οι νέες εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων της Χριστιανικής Εστίας στο θέρετρο του Στομίου Λαρίσης.
Όμως δεν πρέπει να αγνοείται και να παραθεωρείται το κυρίως πνευματικό και ιεραποστολικό έργο του ευαγγελισμού των ψυχών με τους 40 Κύκλους γυναικών, τον Κύκλο Επιστημόνων (που ο αριθμός τους αγγίζει τους 150), τις ομάδες Κυκλαμίνων, Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων (Χ.Μ.Ο.) και των εργαζομένων νέων και φοιτητών(Χ.Φ.Ε.) κ.ά.
Όλο αυτό το πνευματικό και κοινωνικό έργο ετελείτο, χρόνια τώρα, υπό την έμπνευση, τον συντονισμό και την καθοδήγησή του. Ευεργέτησε τη Λάρισα και εξακολουθεί και ακόμη να την ευεργετεί ο εκ Γιαννιτσών Κων/νος Αθανασόπουλος.
Τον αποχαιρετούμε με κατώδυνες τις ψυχές και με ευγνώμονη διάθεση για όσα μας προσέφερε. Ευχόμαστε να λάβει την ανταπόδοση από τον μισθαποδότη Κύριο. Και το έργο του να συνεχιστεί προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν ψυχών «υπέρ ων Χριστός απέθανεν».
Καλό του ταξίδι! Ας είναι αιώνια η μνήμη του.
Από τον Βασιλειο Χ. Στεργιούλη
