Συνέβη για πολλοστή φορά στο προχθεσινό Eurogroup που αποτέλεσε και το βάπτισμα πυρός του νέου υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου: Η ελληνική πλευρά ανακοίνωσε πως διατύπωσε τις προτάσεις της στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, ενώ οι υπόλοιποι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης εξέφρασαν την ενόχλησή τους για την απουσία προτάσεων και την … παράθεση ιδεών εκ μέρους της Ελλάδας!
Πρόκειται για ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται σταθερά, σχεδόν σε κάθε μία από τις πάμπολλες συνεδριάσεις του Eurogroup, από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι και … προχθές.
Τι συμβαίνει τελικά; Είμαστε ο αμελής μαθητής που πηγαίνει εντελώς απροετοίμαστος στο σχολείο του με αποτέλεσμα να τιμωρείται από τον αυστηρό δάσκαλο ή μήπως απλά υπάρχει αδυναμία συνεννόησης μεταξύ της ελληνικής πλευράς και των Θεσμών;
Αναζητήσαμε την άποψη επί του θέματος ενός ανθρώπου που έχει φάει με το κουτάλι συνεδριάσεις του Eurogroup σε επίσης ιδιαίτερα κρίσιμες για τη χώρα συγκυρίες: Του Ελασσονίτη πολιτικού, πρώην υφυπουργού, αναπληρωτή υπουργού και εντέλει υπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη.
Ο κ. Σαχινίδης εξήγησε ότι αυτό συμβαίνει, «σε πρώτο επίπεδο, γιατί οι Θεσμοί βλέπουν το θέμα από την τεχνική του σκοπιά, ενώ η ελληνική κυβέρνηση έχει εξαρχής τονίσει ότι το θέμα είναι πολιτικό, με αποτέλεσμα να παραθέτει κάποιες φορές κείμενα φιλοσοφικού και ιδεολογικού περιεχομένου που ασφαλώς δεν αποτελούν προτάσεις.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, όταν οι δύο πλευρές μπαίνουν στην ουσία των διαπραγματεύσεων, διαφαίνεται διαφορά στη διάγνωση του προβλήματος, με αποτέλεσμα στις συνεδριάσεις του Eurogroup να διεξάγονται παράλληλοι μονόλογοι που ασφαλώς δεν ικανοποιούν κανέναν.
Όταν, στο επίπεδο που βρισκόμαστε πλέον, αναγκαστείς να διαπραγματευθείς με τους όρους των δανειστών, παρατηρούνται διαφορετικές αναλογίες ανάμεσα στην αύξηση της φορολογίας και τη μείωση των δαπανών, για παράδειγμα αυτή θα είναι στο 50-50 ή στο 70-30;.
Υπάρχει παράλληλα η συζήτηση περί των διαρθρωτικών αλλαγών, όπου επίσης παρατηρείται διαφορά αντίληψης, αφού παρά το γεγονός ότι και οι δύο πλευρές αποδέχονται την αναγκαιότητά τους, αποδεικνύεται ότι μιλούν για διαφορετικά πράγματα!»
Στη συνέχεια ο κ. Σαχινίδης δίνει δύο παραδείγματα προκειμένου να καταστεί σαφής η διαφορετική άποψη με την οποία αντιμετωπίζουν το ζήτημα η ελληνική πλευρά και οι Θεσμοί: «Είναι μεγάλη η συζήτηση για το αν είναι βιώσιμο ή όχι το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας. Με δεδομένο ότι τα έσοδα είναι πεπερασμένα, αν επιλέξεις να στηρίξεις το μη παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας, μην αυξάνοντας τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, είσαι αναγκασμένος είτε να αυξήσεις τις εισφορές όσων συνεχίζουν να εργάζονται είτε να περικόψεις δραστηριότητες σε άλλους τομείς, όπως η Υγεία ή η Παιδεία.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η πρόταση των Θεσμών για τη μείωση των αμυντικών δαπανών, την οποία όχι μόνο δεν αποδέχεται η ελληνική πλευρά αλλά πριν από λίγο καιρό πλήρωσε 600 εκατομμύρια ευρώ για να αναβαθμίσει τα συστήματα αεροσκαφών που οι Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν εδώ και 30 χρόνια!»
Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να μην ρωτήσουμε τον πρώην υπουργό για το κατά πόσο είναι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για την κατάληξη αυτού του τελευταίου και πιο κρίσιμου κομματιού των διαπραγματεύσεων, που θα οδηγήσουν τη χώρα σε μια …αιματηρή λύση ή ένα απευκταίο Grexit:
Η απάντησή του ήταν ότι «ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματεύτηκε η κυβέρνηση τους προηγούμενους πέντε μήνες με κάνει να μην είμαι αισιόδοξος».
Μεν. Κατσαμπέλας
