Αν ακούσει κάποιος τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Ευθύμιος Λέκκας μιλάει για τα φυσικά φαινόμενα, αυτόματα μεταφέρεται νοερά σε μέρη όπως η Σαντορίνη, τα Τέμπη, η Πάργα και τα Μετέωρα. Όταν όμως αναλογίζεται τις μεγάλες ζημιές που έχει υποστεί η Ελλάδα τότε αλλάζουν δραματικά οι εικόνες στο μυαλό του.
Ο κ. Λέκκας δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Σε κάθε σεισμό βγαίνει να πληροφορήσει τους Έλληνες ως ο καθ ύλην αρμόδιος. Καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής, Εφαρμοσμένης Γεωλογίας και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών, πρόεδρος Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, διευθυντής ΠΜΣ «Στρατηγικές Διαχείρισης Περιβάλλοντος, Καταστροφών και Κρίσεων» και φυσικά πρόεδρος Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού
και Προστασίας. Βρέθηκε στη Λάρισα προχθές το βράδυ με αφορμή την εκδήλωση της ΠΕΔ για τον Πηνειό και μίλησε στην «Ε» για τον βαθμό επικινδυνότητας στη Θεσσαλία (είμαστε στη μεσαία κλίμακα), για το ποια κτίρια είναι επίφοβα (αυτά πριν το 1959), για τα ρήγματα της περιοχής (έχουν μεγάλη περίοδο επανάδρασης) και φυσικά για τη μεγαλύτερη αδυναμία της Ελλάδας που σύμφωνα με τον ίδιο είναι πως «πάσχουμε στο στελεχιακό δυναμικό σε επίπεδο των δήμων και περιφερειών και δεν έχουμε σωστά οργανωμένη Πολιτική Προστασία».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Κώστας Γκιάστας
Ειδικότερα για τα ρήγματα της Θεσσαλίας ο κ. Λέκκας είπε ότι «υπάρχουν δεκάδες που την τέμνουν αλλά που έχουν μεγάλη κλίμακα επανάληψης. Δηλαδή έχουμε μεγάλους σεισμούς όπως των Σοφάδων το 1953, της Αγχιάλου, του Βελεστίνου, της Λάρισας το 1941. Όλοι προέρχονται από ρήγματα που έχουν μεγάλη περίοδο επανάδρασης. Δηλαδή όχι 10 ετών αλλά της τάξεως των 100 και 200 ετών».
Για το θέμα της διαχείρισης του σεισμικού κινδύνου σε μια χώρα τόνισε πως πρέπει να στηρίζεται σε τρεις πυλώνες, τους οποίους εξήγησε ως εξής:
«Στην επιστημονική κοινότητα η οποία θα δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες και θα κάνει την απαραίτητη έρευνα. Δεύτερον στους επιχειρησιακούς φορείς που θα πρέπει να παίρνουν την πληροφορία και να την αξιοποιούν επιχειρησιακά και τρίτον στην κοινωνία η οποία είναι αποδέκτης των παραπάνω διαδικασιών.
Στα θέματα της αντισεισμικής προστασίας ως πρόεδρος Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας όπου είμαι υπεύθυνος για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας οι ενέργειες διανέμονται σε τρία στάδια.
Υπάρχει το προκαταρκτικό στάδιο, το προκαταστροφικό δηλαδή, το στάδιο συγκαταστροφικό, δηλαδή η έκτακτη ανάγκη και το μετακαταστροφικό στάδιο».
Στεκόμενος στο πρώτο στάδιο υπογράμμισε πως «σαν χώρα θα πρέπει να ενισχύσουμε την έρευνα για τους σεισμούς, να κάνουμε ανάλυση των κινδύνων, να κάνουμε ανάλυση για την τρωτότητα των συστημάτων που έχουμε, στη συνέχεια να έχουμε επιχειρησιακά σχέδια. Να έχουμε εξοπλισμό και να είμαστε εκπαιδευμένοι και στη συνέχεια να μπορέσουμε να κάνουμε ασκήσεις ετοιμότητας προκειμένου να είμαστε έτοιμοι με βάση όλα τα παραπάνω και τη συνεργασία των φορέων και την εκπαίδευση - ενημέρωση.
*Πού κατά τη γνώμη σας έχουμε τη μεγαλύτερη αδυναμία;
-Αυτή τη στιγμή τη μεγαλύτερη αδυναμία την έχουμε σε εξοπλισμό. Λόγω και της κρίσης δεν είναι στα επίπεδα που πρέπει. Μετά βίας αντεπεξερχόμαστε. Στην εκπαίδευση - ενημέρωση πάμε πολύ καλά αλλά πρέπει να πιάσουμε μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού. Κάνουμε έναν προγραμματισμό για να είναι όλοι ενημερωμένοι. Πάσχουμε στο στελεχιακό δυναμικό σε επίπεδο των δήμων και περιφερειών και δεν έχουμε σωστά οργανωμένη Πολιτική Προστασία. Εκεί, παρά το γεγονός πως υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, έχουμε πολιτική προστασία που θέλει περαιτέρω ενίσχυση. Το ζήτημα του συστήματος της Πολιτικής Προστασίας τέθηκε και πρόσφατα από τον Πρωθυπουργό για να δούμε σε ποια σημεία πρέπει να αλλάξει για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί.
Ενώ στον σεισμό έχουμε κατορθώσει να είμαστε πάρα πολύ μπροστά από άποψη αντίδρασης που είναι ακαριαία, δεν έχουμε ωριμότητα και ικανότητα να αντεπεξέλθουμε σε πυρκαγιές, σε πλημμύρες, σε κατολισθήσεις και σε τέτοια φαινόμενα.
*Αυτό γιατί συμβαίνει κατά τη γνώμη σας κ. καθηγητά;
-Ο ΟΑΣΠ είναι 35 χρόνια οργανισμός και έχει κάνει σημαντικό έργο. Είναι η δουλειά που έχει γίνει τόσα χρόνια. Γίνονται 6.5 ρίχτερ και δεν ανοίγει ρουθούνι μέσα σε σπίτι παρά μόνο σε πολύ παλιά κτίσματα, αυτό λέει πολλά. Ο δομημένος ιστός της χώρας είναι ανθεκτικότατος. Ο κόσμος είναι ενημερωμένος σε πολύ μεγάλο βαθμό. Υπάρχει ετοιμότητα, πράγμα πολύ σημαντικό. Σπάσαμε τα ρεκόρ ετοιμότητας σε μεγάλους σεισμούς στην Ελλάδα. Στις φωτιές ή στις πλημμύρες δεν υπάρχει ένα σύστημα που να λέει πώς γίνεται η αντιπλημμυρική ή αντιπυρική πολιτική της χώρας. Δεν υπάρχει και σαν προϊστορία. Βλέπουμε περιπτώσεις που την πυρόσβεση την έχει η πυροσβεστική, μετά πάει στη Δασική, μετά πάλι πίσω στην πυροσβεστική και γίνεται όλο αυτό το χάλι. Δεν υπάρχει ένα ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο.
*Η Θεσσαλία σε τι βαθμό επικινδυνότητας βρίσκεται;
-Η Θεσσαλία είναι στην ενδιάμεση κατηγορία. Τα Ιόνια νησιά, η Δωδεκάνησος και η Κρήτη είναι πρώτης προτεραιότητας. Άλλες περιοχές είναι στην τρίτη κατηγορία. Η Κοζάνη για παράδειγμα είναι τρίτη κατηγορία. Αυτό μας δείχνει το μέτρο της σεισμικότητας. Δηλαδή του κινδύνου. Δεν μας λέει πως αύριο θα γίνει πρώτα σεισμός στην Κρήτη, μετά στη Θεσσαλία και τέλος στην Κοζάνη. Σεισμός μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή ανεξάρτητα από την κατηγοριοποίηση. Βεβαίως προτεραιότητα δίνουμε πάντα σε περιοχές που έχουν σεισμούς πολλούς και καταστροφές. Η Θεσσαλία είναι σε αυτήν την προτεραιότητα γιατί μπορεί να μην έχει πολλούς συχνούς σεισμούς όπως στα Ιόνια, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, έχει όμως μεγάλους σεισμούς κατά αραιά χρονικά διαστήματα.
* Στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο αναφέρθηκε πως υπάρχει κίνδυνος μόνο για τα κτίρια προ του 1985. Πόσο έντονο είναι το ζήτημα με τα κτίρια στην Ελλάδα;
- Γενικά είναι γερά τα κτίρια στην Ελλάδα. Βεβαίως υπάρχουν τα προβλήματα που αφορούν πριν το 1959. Από το 1959 ως και το 1985 υπήρχε έστω και ένας υποτυπώδης αντισεισμικός κανονισμός. Πιο πριν…
*Πριν λίγες ημέρες είχαμε έναν μεγάλο σεισμό που έγινε αισθητός έντονα στη Λάρισα. Αυτές τις ημέρες η θερμοκρασία είναι υψηλή για τα δεδομένα της εποχής. Οι παλαιότεροι τα ερμηνεύουν ως σημάδια…
-Καμία σχέση. Μετά από διάφορους σεισμούς λέγονται πολλά και διάφορα. Η θερμοκρασία δεν έχει καμία σχέση με το βάθος των 10.000 - 20.000 χιλιομέτρων. Ουδεμία συσχέτιση.
