Ο τελευταίος είχε αποκτήσει από τον γάμο του τέσσερις γιους (Κωνσταντίνο, Κίτσο, Γεώργιο [1] και Αλέκο) και μία θυγατέρα, την Ελένη [2]. Ο πρωτότοκος ήταν ο Κωνσταντίνος Οικονομίδης που γεννήθηκε στη Λαμία το 1879. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα πέρασε στην ιδιόκτητη έπαυλη της οικογένειάς του στη μεγάλη οδό Νταρκουρά της ομώνυμης συνοικίας της Λάρισας (σημ. οδός Κύπρου). Η έπαυλη είχε αγορασθεί το 1887 εξ αδιαιρέτου από τον πατέρα του και τον θείο του Ανδρέα Οικονομίδη από τη Μαλίκ Χανούμ, χήρα του Ομέρ βέη η οποία είχε μεταναστεύσει στην Κωνσταντινούπολη [3]. Η έπαυλη γειτνίαζε με τα καταστήματα των κτηματιών αδελφών Δημητριάδη και την κατοικία του φαρμακοποιού Παναγιώτη Τσόκανου. Το 1891 η έπαυλη περιήλθε εξ ολοκλήρου στην πλήρη κυριότητα του Παναγιώτη Οικονομίδη εξ αγοράς από τον αδελφό του Ανδρέα [4].
Μετά από την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο της Λάρισας (1896) [5], ο Κωνσταντίνος Οικονομίδης εγγράφθηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου τον Ιούνιο του 1900 «δους τας νενομισμένας εξετάσεις του ανηγορεύθη διδάκτωρ του δικαίου» [6]. Επιστρέφοντας στη Λάρισα έτυχε θερμής υποδοχής από τους φίλους και συγγενείς του και στις 9 Ιουλίου 1900 ο πατέρας του Παναγιώτης Οικονομίδης «εκάλεσε εις συμπόσιον εν τω φιλοξένω οίκω του αρκετούς μέλλοντας συναδέλφους του υιού του και τινές των φίλων του όπως συνεορτάσωσι την χαρμόσυνον ταύτην εορτήν» [7]. Ορκίστηκε δικηγόρος τον Ιούλιο του 1901 και στις 13 του ιδίου μήνα εγγράφθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο της Λάρισας [8], ασχολούμενος κυρίως με υποθέσεις εμπορικού δικαίου. Στις 10 Μαΐου 1908 αρραβωνιάστηκε την Κλεοπάτρα Αρσενίδου [9], θυγατέρα του κοσμηματοπώλη Νικολάου Αρσενίδη (1840-1883), την οποία νυμφεύθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1909 με ανάδοχο τον Βασίλειο Κ. Σκαλιώρα [10]. Από τον γάμο του όμως δεν απέκτησε απογόνους.
Μετά το 1909 διορίσθηκε μέλος του Αδελφάτου του Κουτλιμπάνειου Δημοτικού Νοσοκομείου Λαρίσης μαζί με τον ιατρό Ευριπίδη Μακρή, τον έμπορο Βασίλειο Σηλυβρίδη και τον συμβολαιογράφο Ευστράτιο Γεωργιάδη. Στις 22 Ιουλίου 1914 ο τότε Υπουργός των Εσωτερικών Εμμανουήλ Ρέπουλης διόρισε τους προαναφερθέντες ως μέλη της συσταθείσας επιτροπής για τη συλλογή εράνων υπέρ του Νοσοκομείου (ΦΕΚ 209/Α/26-7-1914). Στις βουλευτικές εκλογές της 1/14 Νοεμβρίου 1920 εξελέγη βουλευτής Λαρίσης, αλλά η θητεία του διήρκεσε μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου 1922, εξ αιτίας των τραγικών γεγονότων της Μικρασιατικής εκστρατείας.
Το 1925 ιδρύθηκε στη Λάρισα η Ανώνυμη Τραπεζική Εταιρεία υπό την επωνυμία «Τράπεζα Λαρίσης» με κυριότερους μετόχους τον Κωνσταντίνο Οικονομίδη, τον Βασίλειο Αρσενίδη, τον Κωνσταντίνο Σκαλιώρα, τον Μιλτιάδη Ζαρίμπα και τον Κωνσταντίνο Δημητριάδη. Στην πρώτη Γενική Συνέλευση των μετόχων επιλέχθηκε ως Διοικητής και Γενικός Διευθυντής της τράπεζας ο Κωνσταντίνος Οικονομίδης, ενώ όπως σημειώνει ο Νικόλαος Παπαθεοδώρου: «Τα επίσημα εγκαίνια της τράπεζας πραγματοποιήθηκαν στις 31 Αυγούστου 1926. Στεγάσθηκε σε ένα ιδιόκτητο κομψό κτίριο το οποίο βρισκόταν στη γωνία των οδών Μακεδονίας (Βενιζέλου) και Ακροπόλεως (Παπαναστασίου), το οποίο κτίσθηκε γύρω στα 1925 σε οικόπεδο ιδιοκτησίας του εμπόρου Ιωάννου Αλεξάνδρου» [11].
Τον Οκτώβριο του 1932 ο Κωνσταντίνος Οικονομίδης παραιτήθηκε από τη διοίκηση της «Τραπέζης Λαρίσης» η οποία είχε αναστείλει τις εργασίες της εξ αιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αναλαμβάνοντας λίγο αργότερα τη διεύθυνση του υποκαταστήματος της Αγροτικής Τραπέζης στη Λάρισα. Λάτρης των ταξιδιών και της φύσης, εκλέχθηκε το 1940 πρόεδρος του «Ομίλου Εκδρομέων Λαρίσης» [12].
Ο Κωνσταντίνος Οικονομίδης απεβίωσε το 1945 και ετάφη στο Παλαιό Νεκροταφείο της Λάρισας. Μετά και από τον θάνατο της συζύγου του Κλεοπάτρας (1959), οι αδελφοί του Γεώργιος και Αλέκος Οικονομίδης ανέθεσαν στο εργαστήριο του Άγγελου Δ. Κολιού στην Αθήνα τον σχεδιασμό του τάφου τους. Το επόμενο έτος (1960) ο φημισμένος γλύπτης Αθανάσιος Απάρτης φιλοτέχνησε τα ανάγλυφα πορτραίτα τους [13].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Τον Οκτώβριο του 1906 νυμφεύθηκε την Αθηνά Ρ. Σχινά. Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 840 (28 Μαΐου 1906) και Μικρά (Λάρισα), φ. 250 (1 Νοεμβρίου 1906). Απέκτησε δύο αγόρια: τον Νανή και τον Τάκη. Ο τελευταίος γεννήθηκε το 1909 και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στις 14 Σεπτεμβρίου 1943. Ο Γεώργιος Οικονομίδης διετέλεσε κατά την περίοδο του μεσοπολέμου πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Συλλόγου Λαρίσης. Βλ. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 5170 (22 Φεβρουαρίου 1938). Η σύζυγός του Αθηνά απεβίωσε το 1954.
[2]. Γεννήθηκε το 1885 και περάτωσε τις σπουδές της στη Γαλλική Σχολή Καλογραιών της Νάξου. Απεβίωσε από φυματίωση τον Νοέμβριο του 1903. Βλ. «Νεκρολογία», Όλυμπος (Λάρισα), φ. 312 (7 Νοεμβρίου 1903). Πρβλ. Γεώργιος Α. Πολίτης, «Ολίγα άνθη επί του τάφου της πολυκλαύστου κόρης Ελένης Π. Οικονομίδου» (Ποίημα, Αθήνα, Νοέμβριος 1903), Όλυμπος (Λάρισα), φ. 318 (20 Δεκεμβρίου 1903).
[3]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αναστασίου Φίλιου, αρ. 10403/1887.
[4]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 033 [1891], αρ. 11528 (27 Μαΐου 1891) και φκ. 045 [1894], αρ. 16305 (9 Απριλίου 1894). Το 1891 στην κυριότητα του Παναγιώτη Οικονομίδη είχε περιέλθει και η κατοικία του αποβιώσαντα κτηματία Χαδούλη Ιωάννη Χαδούλη από το Τσάγεζι. Βλ. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 035 [1891-1892], αρ. 12517 (19 Δεκεμβρίου 1891).
[5]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Αρχείο Γυμνασίου Λαρίσης [1889-1950], φκ. 001 (Μαθητολόγιο σχολικού έτους 1895/1896), αρ. 28, σ. 78.
[6]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 113 (16 Ιουνίου 1900)
[7]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 118 (14 Ιουλίου 1900)
[8]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 585 (15 Ιουλίου 1901).
[9]. Γεννήθηκε το 1881. Ανέπτυξε επί σειρά ετών έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα. Διετέλεσε μέλος της εφορείας του Ορφανοτροφείου της Λάρισας (και από το 1927 πρόεδρός του), ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου (1940/1941) διετέλεσε πρόεδρος του ιδρύματος «Η φανέλα του στρατιώτου» (παράρτημα Λάρισας). Βλ. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 2654 (2 Απριλίου 1930), Κήρυξ (Λάρισα), φ. 3678 (28 Φεβρουαρίου 1940) και φ. 3965 (11 Ιανουαρίου 1941). Απεβίωσε στη Λάρισα το 1959.
[10]. Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 940 (11 Μαΐου 1908), φ. 979 (8 Φεβρουαρίου 1909), Λάρισα (Λάρισα), φ. 14 (6 Φεβρουαρίου 1909) και Μικρά (Λάρισα), φ. 387 (5 Φεβρουαρίου 1909).
[11]. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Η Τράπεζα Λαρίσης», Ελευθερία (Λάρισα), φ. 32878 (28 Οκτωβρίου 2015).
[12]. Κήρυξ (Λάρισα), φ. 3696 (30 Μαρτίου 1940).
[13]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, Το Α’ Δημοτικό Νεκροταφείο της Λάρισας (1899-1993), Θεσσαλονίκη 2013, αρ. ταφικού μνημείου 005, σ. 77.
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
