Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο – που ξέσπασε το 1939 – ήταν διοικητής μηχανοκίνητης μονάδας και έλαβε μέρος στη μάχη της Γαλλίας. Όταν είχε πάει στο Λονδίνο το 1940, η αγγλική κυβέρνηση του έδωσε τον τίτλο του αρχηγού του κινήματος των «Ελευθέρων Γάλλων» που είχε μεγάλη απήχηση τόσο στο εσωτερικό της Γαλλίας, περισσότερο όμως στο εξωτερικό και κυρίως στις αποικίες. Η εξέλιξη του κινήματος αυτού ήταν να γίνει η ίδρυση γαλλικού εθνικού συμβουλίου ως γαλλική κυβέρνηση εξωτερικού.
Ο Ντε Γκωλ σε όλη τη διάρκεια της τετραετούς γερμανικής κατοχής συνεργάστηκε με όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις της Γαλλίας, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης, διότι ήταν πιστικός, ήρεμος, νηφάλιος και αγαπητός από όλους. Ακόμη και με τους παρτιζάνους «ΜΑΚΙ», που ήταν λιποτάκτες και ζούσαν στα βουνά σε όλη τη Γαλλία και ήταν περίπου 10.000. Αλλά και με τους κομμουνιστές (ΚΚΓ) συνεργάστηκε που στην αρχή δεν τα πήγαινε καλά η συνεργασία, όμως και αυτοί μπήκαν στον αγώνα ενάντια στους Γερμανούς, όταν τον Απρίλιο του 1941 άρχισε η επίθεση των Γερμανών ενάντια στη Ρωσία, με το σχέδιο «Μπαρμπαρόσα».
Ο Ντε Γκωλ είχε άριστες σχέσεις και συνεργασία με όλες τις προσωπικότητες της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπως τον Τσόρτσιλ, τον Ίντεν, το Ρούσβελτ, τους στρατηγούς Μοντγκόμερυ και Αϊζενχάουερ που συνεργάστηκε στον πόλεμο ενάντια στις δυνάμεις του Γ' Ράιχ, στον πόλεμο στη βόρεια Αφρική και Σικελία με τη συμμετοχή χιλιάδων Γάλλων στρατιωτών. Είχε ως βάση των δραστηριοτήτων του το Αλγέρι, από όπου έδωσε εντολή σε όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις που η δύναμή τους έφτανε τις 25.000 να είναι έτοιμες προς δράση όταν θα γινόταν η σχεδιασμένη απόβαση των αγγλοαμερικανών στη Νορμανδία.
Το πρώτο και κυριότερο θα έπρεπε να καταστρέφονταν οι τηλεφωνικές και τηλεγραφικές γραμμές που συνέδεαν το Παρίσι και άλλες μεγάλες πόλεις με τη δυτική Γαλλία. Μετά το σχέδιο περιελάμβανε μερική καταστροφή σιδηροδρομικών γραμμών με σαμποτάζ και ακινητοποίηση 1.800 ατμομηχανών περίπου, των γεφυρών του Σηκουάνα, κατάληψη Δημαρχείων, κατάληψη αστυνομικής διεύθυνσης Παρισιού και βέβαια Γενική Απεργία.
Επειδή από το Αλγέρι το σήμα του ραδιοφωνικού σταθμού δεν είχε μεγάλη ισχύ, πήγε στο Λονδίνο και το πρωί στις 6 την 06.06.1944 εκφώνησε το μήνυμα της έναρξης του αγώνα ώστε να τεθούν σε εφαρμογή και εκτέλεση όσα είχαν σχεδιασθεί.
Ο Ντε Γκωλ αναφέρει στα απομνημονεύματά του: «Είπα στους Γάλλους: Η υπέρτατη μάχη άρχισε… και είναι η μάχη για τη Γαλλία… για τα τέκνα της Γαλλίας όποια κι αν είναι, όπου κι αν είναι. ... Οι εντολές που δόθηκαν… πρέπει να τηρηθούν με απόλυτη ακρίβεια…Να που ξεπροβάλλει και πάλι ο ήλιος της μεγαλοσύνης μας!» (βιβλ.1,σελ.240)
Η απόβαση έγινε και πέτυχε, οι Γερμανοί άρχισαν να αποχωρούν με τεράστιες απώλειες και ο στρατηγός Αϊζενχάουερ, δέχθηκε το αίτημα του Ντε Γκωλ για απελευθέρωση του Παρισιού. Στις 18 Αυγούστου 1944 ο Ντε Γκωλ φεύγει από το Αλγέρι με αεροπλάνο για την Καζαμπλάνκα και την επομένη φτάνει στο Γιβραλτάρ. Στις 20 Αυγούστου ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής του Παρισιού Χόλτιτζ δέχεται τον πρόξενο Νορντλίγκ. Συμφωνούν για εκεχειρία στο Παρίσι παραβαίνοντας την εντολή του Χίτλερ για ολοκληρωτική καταστροφή του Παρισιού. Ο Χίτλερ ζητάει: «Το Παρίσι πρέπει να μετατραπεί σε πεδίο ερειπίων».
Την ίδια μέρα ο κατοχικός πρωθυπουργός της Γαλλίας στρατηγός Λαβάλ εγκαταλείπει το Βισύ (πρωτεύουσα της κατοχικής Γαλλίας) με όλη τη γερμανική διοίκηση. Στις 21 Αυγούστου το F.F.I. (Γαλλικές Δυνάμεις Εσωτερικού / κομμουνιστές) με τον αρχηγό Ρολ Τανγκύ και τον Βιγιόν γέμισε αφίσες το Παρίσι που έγραφαν «Η εκεχειρία είναι κόλπο των Γερμαναράδων! Ο λαός του Παρισιού θέλει να πολεμήσει! Χτυπάτε τους Γερμανούς χωρίς έλεος!» Στις 22, 23, 24 Αυγούστου αψιμαχίες διαδραματίσθηκαν στο Παρίσι κατά τη διάρκεια αποχώρησης του γερμανικού στρατού (βιβλ.2,σελ.272).
Μετά την άφιξη της 2ης θωρακισμένης γαλλικής μεραρχίας στις 25 Αυγούστου στο Παρίσι, τα πάντα ηρέμησαν. Στις 12:30 υψώνεται η τρίχρωμη σημαία της Γαλλίας στον πύργο του Άιφελ. Ο Χόλτιτζ, ο στρατηγός Λεκλέρκ και ο Τανγκύ υπογράφουν στο Δημαρχείο τους όρους συνθηκολόγησης και το πρακτικό απελευθέρωσης του Παρισιού, ενώ ο Χόλτιτζ με γραπτή διαταγή συνιστούσε στους γερμανούς στρατιώτες να παραδώσουν τα όπλα και να παραδοθούν ως αιχμάλωτοι. Σε λίγο, στον εξώστη του Δημαρχείου ο Ντε Γκωλ χαιρετίζει τους χιλιάδες Γάλλους.
Την άλλη μέρα, 26 Αυγούστου, ο Ντε Γκωλ περνώντας ανάμεσα στο πλήθος, την Ομόνοια, τα Ηλύσια Πεδία, την Αψίδα του Θριάμβου σε μια ανθρωποθάλασσα δύο εκατομμυρίων με την παρουσία των πολιτικών, στρατιωτικών, θρησκευτικών αρχών άναψε τη φλόγα των πεσόντων που είχε να ανάψει από τις 14.06.1940 και απηύθυνε λόγο για τη μέλλουσα πρόοδο του γαλλικού λαού με Αγώνα και Ενότητα.
Ο Ντε Γκωλ τελειώνοντας τα απομνημονεύματά του αναφέρει: «Σιγά – σιγά η επίκλησή μου εισακούστηκε. Αργά, δύσκολα, η Ενότητα πραγματοποιήθηκε. Τώρα ο λαός και ο ηγέτης, βοηθώντας ο ένας τον άλλο, αρχίζουν να ανεβαίνουν αυτό το καινούριο σκαλοπάτι προς τη σωτηρία» (βιβλ.1,σελ.348).
Βιβλιογραφία :
1. ΝΤΕ ΓΚΩΛ: ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ – Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΤΟΜΟΣ 2, ΕΚΔ. ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ, ΑΘΗΝΑ, 1954
2. «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», ΤΟΜΟΣ 2, ΡΕΪΜΟΝ ΚΑΡΤΙΕ, ΕΚΔ. ΠΑΠΥΡΟΣ, ΑΘΗΝΑ, 1964
Από τον Στέφανο Παπαγεωργίου
