Η ποδιά του κρεοπώλη που φορά ακόμη, ο Γιάννης Καρακάσης, κάτοικος Σπηλιάς ,αποδεικνύει πως είναι συνυφασμένη με τη ζωή του, εδώ και πολλές δεκαετίες, διατηρώντας ακόμη με αφοσίωση τη παράδοσης της τέχνης.
Η εικόνα του 93χρονου κρεοπώλη με τον μπαλτά στο χέρι να τεμαχίζει το κρέας, και η σβελτάδα που τον διακρίνει βγαίνοντας από το κρεοπωλείο για να μπει στο διπλανό μπακάλικο θυμίζει ταινία του σινεμά, μόνο που δεν είναι πρωταγωνιστής σε ρόλο, αλλά ένας καθημερινός άνθρωπος που έμαθε στη ζωή του να μην ξεχνά και να αγαπά τους παλιούς φίλους, τους οποίους κάποτε εξυπηρετούσε όταν πήγαιναν να τον συναντήσουν για να βρουν το ντόπιο κρέας του χωριού.
Σήμερα η απασχόλησή του δεν αποτελεί βιοποριστική εργασία και οι ελάχιστες παραγγελίες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι αρκετές για να του δώσουν τη δύναμη και το κουράγιο να ξυπνήσει το πρωί με χαμόγελο. Οι εκλεκτοί αλλά μετρημένοι στα δάχτυλα πελάτες, που το γνωρίζουν χρόνια, εντυπωσιάζονται γιατί τον βλέπουν ακόμη με την άσπρη ποδιά.
Η κουβέντα μας άρχισε ακριβώς στο μπαλκόνι της πλατείας, σε εκείνο το σημείο που τοποθετεί το τραπεζάκι όταν κάθεται το πρωί και πίνει τον καφέ του χαζεύοντας τον κόσμο που επισκέπτεται τα καφενεία του χωριού. Ο μπαρμπα- Γιάννης μάς άνοιξε την καρδιά του, μας μίλησε για τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν με πολύ κόπο για να έχουν οι κάτοικοι μια αξιοπρεπή επιβίωση. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, μας λέει, στη Σπηλιά ζούσαν αρκετές οικογένειες, το χωριό έσφυζε από ζωή και οι πελάτες ψώνιζαν από τα μαγαζιά του χωριού για τα είδη πρώτης ανάγκης τους. Έκτοτε πολλοί τράβηξαν για την πόλη αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Αναφέρεται στην κτηνοτροφία και τη γεωργία του χωριού, καθώς, όπως υποστηρίζει, αυτά τα επαγγέλματα δεν τα χτύπησε τόσο η κρίση. Όσο για τη σημερινή ανεργία που ταλανίζει τους νέους είναι κατηγορηματικός: «Αν αφήσουν για λίγο τις καφετέριες το χωριό μας θα χωρέσει έως και τριάντα κτηνοτρόφους μαζί με γεωργούς...» προβλέπει.
Η συζήτηση στρέφεται στη ζωή του τις δύσκολες ημέρες του χειμώνα. Στη Σπηλιά, τονίζει, τους χειμερινούς μήνες διαμένουν 27 άτομα και ο ίδιος δεν κρύβει την στενοχώρια του όταν δεν απασχολείται καθότι έμαθε από μικρός να δουλεύει ακούραστα .Για να συμπληρώσει πως η οικονομική κρίση και η απουσία των μόνιμων κατοίκων αποτρέπει τη δημιουργία νέων καταστημάτων. Άλλωστε και ο ίδιος αποκαλύπτει πως σκοπεύει σύντομα να αποχωρήσει από τα σημερινά του καθήκοντα.
Αυτό που κρατήσαμε από τη συνάντηση και τη συζήτηση με τον 93χρονο κρεοπώλη από τη Σπηλιά είναι η εικόνα ενός ανθρώπου που αποτελεί πρότυπο αψηφώντας τα χρόνια που τον «βαραίνουν» καθώς οι νεότερες γενιές από τον τόπο του, θα θυμούνται τους παλιούς κατοίκους όπως ο κ. Καρακάσης, οι οποίοι κράτησαν ζωντανό το χωριό τους.
Βασιλική Πούλιου
