Το πρωί μπορεί να εργάζεται σε μια πολυεθνική εταιρεία, το βράδυ όμως γεμίζει μαγαζιά και κάνει το κοινό να παραληρεί τραγουδώντας μαζί του «bro 318». Αν και μένει μόνιμα στη Λάρισα, καταφέρνει και βρίσκεται στις περισσότερες πόλεις για συναυλίες, μαζί με τους «Above the Hood» στους οποίους ανήκει. Το crew απαρτίζεται από έξι άτομα, από τους οποίους οι τρεις είναι Λαρισαίοι και προέρχονται από το πρώτο τους συγκρότημα «Αντίθεση» .
«Έχω παίξει μπροστά σε πέντε άτομα, έχω παίξει μπροστά σε 7.000 άτομα. Εκφράζομαι με αυτό, ζω γι’ αυτό. Είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό και συγχρόνως να δουλεύεις. Χάνω πολλά από την καθημερινότητα, έχω κάνει πολλές θυσίες για να φτάσω σε αυτό το σημείο. Δουλεύω από το 2009 σε μια πολυεθνική εταιρεία, έχω αρκετές ευθύνες σε αυτό το αντικείμενο και πρέπει παράλληλα να κάνω βίντεο κλιπ, να στέλνω μπλουζάκια σε όλη την Ελλάδα, συναυλίες», αναφέρει προσθέτοντας τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει. «Είναι ωραίο το συναίσθημα, είμαι ρομαντικός, προτάσσω την αγάπη γι’ αυτό που κάνω, αλλά αν δεν είχε οικονομικά οφέλη δεν θα το έκανα. Θεωρώ ότι αν δεν σου αποφέρει χρήματα κάποια στιγμή δεν θα έχεις την άνεση να είσαι ενεργός και να το τρέχεις, εφόσον χρειάζεται χρόνο και χρήμα για να δημιουργήσεις κάτι καλό.
Επειδή όμως δεν είναι σίγουρα τα χρήματα, γι’ αυτό δεν παίρνω το ρίσκο να αφήσω την πρωινή μου εργασία. Η δουλειά μου με έχει βοηθήσει πολύ στο να οργανώνομαι εύκολα, να ωριμάσω γρήγορα, να διαχειρίζομαι καλύτερα τον χρόνο μου. Τώρα ζούμε το όνειρό μας, δεν περιμέναμε να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο. Μας αναγνωρίζει ο κόσμος, κορίτσια συγκινούνται. Είναι συναισθήματα πάρα πολύ δυνατά. Είναι εύκολο να ξεφύγεις, αλλά είμαι προσγειωμένος γιατί βλέπω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που έχει ταλέντο και νιώθω μικρός μπροστά τους. Αν είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας, θα αντιληφθούμε ότι δεν κάνουμε τίποτα».
Εκφράζει όμως την απογοήτευσή του για όσα αντιμετώπισε και διαπίστωσε. «Αν μου έλεγαν να ξεκινήσω σήμερα δεν θα το έκανα, θα ασχολιόμουν με το ρεμπέτικο. Γιατί είναι αρκετά βρόμικα. Είδα πολύ ψέμα. Άτομα που τα άκουγα από μικρός, από κοντά είδα ότι δεν αξίζουν. Το σημαντικότερο για εμένα είναι να είσαι πρώτα άνθρωπος, να έχεις προσωπικότητα, χαρακτήρα και μετά, αν έχεις κι ένα ταλέντο, τότε θα είμαι από κάτω να σου λέω μπράβο και να σε χειροκροτώ. Αλλά αν είσαι ψεύτικος που απλά έχεις ταλέντο δεν μου κάνεις. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μην είσαι αυτό που ακούω, να μην είσαι αυτό που δείχνουν στα βίντεο κλιπ. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι έξω. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που αξίζουν πραγματικά».
Η ραπ μουσική στην Ελλάδα έχει μεγάλο κοινό. Έχει πιτσιρικάδες, έχει μαθητές που φτιάχνουν συγκροτήματα στα σχολεία, διανύει μια πολύ καλή περίοδο, «πρέπει να τη διατηρήσουν στην κορυφή, να μην είναι μια μόδα που θα περάσει», σχολιάζει.
Στίχος για τον Long3 γίνεται η καθημερινότητα, η οικονομία, η πολιτική, ο έρωτας. «Για εμένα το γράψιμο είναι το φάρμακο των μελαγχολικών μου βραδιών και στιγμών γι’ αυτό με έχει δυσκολέψει πολύ να γράψω και κάτι χαρούμενο. Τις φορές που είμαι στις μαύρες μου θα γράψω, τις φορές που είμαι καλά θα βγω έξω. Γι’ αυτό τα περισσότερα τραγούδια μου είναι down και γι’ αυτό μπορεί να θεωρεί κάποιος ότι δεν είμαι καλά. Αλλά δεν είναι έτσι, απλά εμπνέομαι πιο εύκολα με αυτόν τον τρόπο».
Της Ζωής Παρμάκη
