Μετά το πέρας των εγκυκλίων μαθημάτων εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου αποφοίτησε το 1892 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού (Πεζικού). Μετατέθηκε στο 2ο Σύνταγμα Πεζικού (ΙΙΙ Τάγμα) στη Λάρισα όπου παρέμεινε μέχρι τις παραμονές του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων τραυματίστηκε στη θέση Λοσφάκι του Τυρνάβου (7 Απριλίου 1897) και μεταφέρθηκε αρχικά στη Λάρισα και αργότερα στην Αθήνα [1].
Το 1899 προήχθη σε υπολοχαγό και επανατοποθετήθηκε στη Λάρισα όπου έμελλε να εγκατασταθεί οριστικά για τα επόμενα χρόνια. Σχεδόν αμέσως έγινε «αποδεκτός» από την Λαρισαϊκή κοινωνία για την ευγένεια των τρόπων του, τη φιλοτιμία και την ανιδιοτέλειά του. Τον Σεπτέμβριο του 1904 «αντήλλαξε δακτύλιον αρραβώνος μετά της διά πολλών φυσικών και επικτήτων προτερημάτων» Αφροδίτης, θυγατέρας του Αθανασίου Τολιόπουλου [2], την οποία νυμφεύθηκε την Πρωτομαγιά του 1905 [3]. Στις 5 Ιουνίου 1909 προήχθη σε λοχαγό δευτέρας τάξεως, ενώ το 1911 σε λοχαγό πρώτης τάξεως. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις των Βαλκανικών πολέμων και της Μικρασιατικής εκστρατείας όπου παρασημοφορήθηκε. Ίσως ήταν ένας από τους ελάχιστους Έλληνες αξιωματικούς που στο διάστημα μίας δεκαετίας (1912-1922) προήχθη «λόγω εξαιρέτων πράξεων» στους ανώτατους βαθμούς της ιεραρχίας. Αποστρατεύτηκε το 1923 με τον βαθμό του υποστρατήγου σε ηλικία 55 ετών.
Η περίοδος μετά την συνταξιοδότησή του, υπήρξε για τον Δημήτριο Μεσσήνη η πιο δημιουργική στη ζωή του. Ασχολήθηκε με τα κοινά και εξελέγη πρόεδρος της Επιτροπής που συγκροτήθηκε για την ανέγερση του Σχολικού Γυμναστηρίου Λαρίσης (1932) [4]. Από το 1931 έως το 1939 διετέλεσε πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας του Γυμνασίου Αρρένων Λαρίσης η οποία συστάθηκε με τον Νόμο 5019/1931 «Περί ιδρύσεως Σχολικών Ταμείων και Σχολικών Εφορειών» (ΦΕΚ 160/Α/15-6-1931). Κατά τη διάρκεια της θητείας του πραγματοποιήθηκαν σημαντικά έργα συντήρησης και επισκευής του κτιρίου (κατόπιν δημοπρασιών), εμπλουτίστηκε η βιβλιοθήκη του Γυμνασίου με βιβλία και εποπτικά μέσα, συστάθηκε σε ιδιαίτερο χώρο του κτιρίου πρόχειρο ιατρείο και φαρμακείο, πραγματοποιήθηκαν εκπαιδευτικές εκδρομές και επισκέψεις σε ιστορικούς και αρχαιολογικούς χώρους, ενώ χορηγήθηκαν μεγάλα χρηματικά βοηθήματα σε οικονομικά αδύναμους μαθητές [5].
Στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934 ο Δημήτριος Μεσσήνης εξελέγη δημοτικός σύμβουλος (έλαβε 2.063 ψήφους) με τον συνδυασμό του ανεξάρτητου υποψηφίου Στυλιανού Αστεριάδη (ή Πατώφλα) ο οποίος εκλέχθηκε δήμαρχος της Λάρισας [6]. Την ίδια περίοδο άρχισε να αρθρογραφεί επί ιστορικών θεμάτων στην εφημερίδα «Κήρυξ» της Λάρισας. Απεβίωσε στις 24 Ιανουαρίου 1953 και ετάφη στο Α’ Δημοτικό (Παλαιό) Νεκροταφείο της πόλης.
Όπως προαναφέρθηκε η σύζυγός του Αφροδίτη, γεννήθηκε στη Λάρισα το 1888 και ήταν θυγατέρα του παντοπώλη Αθανασίου Τολιόπουλου και της Μαριγούλας Γεωργίου Πάντολμου [7]. Υπήρξε υποδειγματική σύζυγος και μητέρα, ενώ επέδειξε έντονη κοινωνική και φιλανθρωπική δραστηριότητα. Διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Αντιφθισικής Εταιρείας, του Ερυθρού Σταυρού (παράρτημα Λαρίσης) καθώς και του Σωματείου για την ανακούφιση των φυλακισμένων. Απεβίωσε στη Λάρισα το 1982. Από τον γάμο της με τον Δημήτριο Μεσσήνη απέκτησε έξι παιδιά: τον Νικόλαο [8], τον Νικόλαο [9], τον Αθανάσιο (Θάνο) [10], τον Αλέξανδρο [11], τον Πύρρο και τον Γεώργιο.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Υπουργείον Στρατιωτικών, Έκθεσις της Α.Β. Υψηλότητος του Διαδόχου επί των πεπραγμένων του Στρατού Θεσσαλίας κατά την εκστρατείαν του 1897. Εν Αθήναις: εκ του Εθνικού τυπογραφείου, 1898, σ. 412.
[2]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 752 (19 Σεπτεμβρίου 1904).
[3]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 785 (8 Μαΐου 1905).
[4]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 3286 (5 Ιανουαρίου 1932). Τα γραφεία της Επιτροπής στεγαζόταν στην παλαιά κατοικία του δικηγόρου Γεωργίου Τέτση.
[5]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Αρχείο Γυμνασίου Λαρίσης [1889-1950], φκ. 015 [1931-1939], Βιβλίο πρακτικών Σχολικής Εφορείας ετών 1931-1939.
[6]. Ο Στυλιανός Αστεριάδης έλαβε 2.505 ψήφους έναντι 1.167 που έλαβε ο Μιχαήλ Σάπκας. Στις δημοτικές εκλογές της Λάρισας συμμετείχαν επίσης ως υποψήφιοι δήμαρχοι οι: Νικόλαος Βαλλιανάτος (έλαβε 606 ψήφους), ο Στέφανος Χάψας (έλαβε 7 ψήφους) και ο Κωνσταντίνος Τσαντζάλης (έλαβε 3 ψήφους). Βλ. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 4044 (15 Φεβρουαρίου 1934).
[7]. Ο γάμος τους τελέστηκε στη Λάρισα στις 9 Νοεμβρίου 1886 και ο Γεώργιος Πάντολμος χορήγησε ως προίκα το ποσό των 3.981,80 δρχ. που αντιστοιχούσε σε 60 χρυσές λίρες Τουρκίας, κοσμήματα και είδη επίπλωσης. Βλ. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 020 [1886], αρ. 5484 (7 Νοεμβρίου 1886) και αρ. 6324 (21 Ιουλίου 1887).
[8]. Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1906. Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 23/173 (11 Ιανουαρίου 1906). Απεβίωσε σε νηπιακή ηλικία στις 13 Νοεμβρίου 1906. Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 254 (15 Νοεμβρίου 1906) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 864 (19 Νοεμβρίου 1906).
[9]. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1907. Του δόθηκε το όνομα Νικόλαος στη μνήμη του πρόωρα αποδημήσαντος αδελφού του. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1921 εγγράφθηκε στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου Λαρίσης. Βλ. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Αρχείο Γυμνασίου Λαρίσης, Μαθητολόγιο 1921-1922, α/α 228, σ. 180.
[10]. Ιατρός και πολιτευτής. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1911. Απόφοιτος της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής των Αθηνών έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Βορειοηπειρωτικού έπους (1940-1941) όπου και διακρίθηκε. Στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 εκλέχθηκε βουλευτής Λάρισας με το κόμμα της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ) του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Λάρισας (1959-1964, 1967-1970), ενώ το 1970 διορίσθηκε δήμαρχος της πόλης, διαδεχόμενος τον Δημήτριο Χατζηγιάννη. Ακολούθησε την πολιτική του προκατόχου του, υποστηρίζοντας τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας ερχόμενος ενίοτε και σε ρήξη με τους υπουργούς του καθεστώτος. Επέδειξε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας και μέλος πολλών συλλόγων και σωματείων. Απεβίωσε στη Λάρισα το 1984 (Αναλυτικό σημείωμα σε προσεχές δημοσίευμα).
[11]. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1914. Τελειόφοιτος της Νομικής απεβίωσε στις 6 Οκτωβρίου 1939 σε ηλικία 25 ετών. Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε στον ναό του Αγίου Νικολάου. Βλ. «Νεκρολογία: Αλέκος Δ. Μεσσήνης». Βλ. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 5678 (8 Οκτωβρίου 1939). Ετάφη στο Α’ Δημοτικό (Παλαιό) Νεκροταφείο της Λάρισας.
* Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
