Ο νεοεκλεγείς γραμματέας της οργάνωσης του ΚΚΕ στη Λάρισα, στην πρώτη του συνέντευξη στην «Ε», είναι κατηγορηματικός στις εκτιμήσεις του: Ο καπιταλισμός δεν ρυθμίζεται. Δοκιμάστηκαν όλοι και όλα… Μονόδρομος για τα δικά μας συμφέροντα, για κάθε πρόβλημα είναι ο δρόμος της ρήξης, όχι της ενσωμάτωσης.
Όσο για το ΚΚΕ, που συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής και δράσης, υπογραμμίζει: Όντας ως κόμμα δεμένοι νύχι-κρέας με την πορεία του εργατικού κινήματος, παρά τα λάθη που αναγνωρίζουμε, ποτέ δεν απεμπόλησε την πάλη του για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ακόμη και στις μεγαλύτερες δυσκολίες.
*Γέννημα θρέμμα Λαρισαίος ο Θανάσης Μπιζαϊντές, απουσίασε από την πόλη μόνο στα χρόνια των σπουδών του στη Νομική της Κομοτηνής απ΄ όπου αποφοίτησε το 2005. Ως μέλος και στέλεχος της ΚΝΕ και μετέπειτα του ΚΚΕ συμμετείχε σε κάθε αγωνιστική δραστηριότητα από τις μαθητικές κινητοποιήσεις του 1997-98 και μετέπειτα. Μέλος στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ από το 2006 και μέλος του Γραφείου του Κ.Σ. από το 2010 έως και το 2014. Από τότε μέλος του γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ και σήμερα στα 34 του χρόνια γραμματέας της Τ. Ε. Λάρισας του κόμματος.
* Στη θέση του γραμματέα στην οργάνωση της Λάρισας μετά το 20ό Συνέδριο του κόμματος, αλλάζει κάτι στους στόχους του και τη στρατηγική του;
- Βγαίνουμε πιο δυνατοί από το 20ό Συνέδριο του κόμματός μας, δυναμωμένοι από τις εργασίες του όπως και από την πλούσια προσυνεδριακή διαδικασία κατά την οποία όλο το κομματικό δυναμικό αλλά και αγωνιστές, φίλοι του κόμματος και άνθρωποι που μας εκτιμούν και προβληματίζονται, συμμετέχουν και μέσω του δημόσιου προσυνεδριακού διαλόγου. Αυτό που αλλάζει, λοιπόν, είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία είμαστε πιο ώριμοι, με συνείδηση των δυσκολιών και των αδυναμιών μας να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για την ισχυροποίηση του κόμματός μας που είναι βασικός όρος για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την οικοδόμηση μιας πλατιάς Κοινωνικής Συμμαχίας των δυνάμεων που έχουν συμφέρον από την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και θα φτάσει στην οικοδόμηση της εργατικής εξουσίας, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με Κεντρικό Σχεδιασμό, για την κατάργηση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, του Σοσιαλισμού.
* Στον δρόμο που ακολουθείτε, με ποιες συμμαχίες θα πορευτείτε, με ποιες δυνάμεις θα συνεργαστείτε; Σας κατηγορούν για απομονωτισμό…
- Η συμμαχία που προανέφερα και για την οποία παλεύει το ΚΚΕ ακουμπά στη βάση της κοινωνίας. Είναι μια συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων, κι όχι μια κομματική συμμαχία, όχι μια συνεργασία δηλαδή κορυφών που θα λειτουργεί αθροιστικά για να μεγαλώνουν εκλογικά ποσοστά. Αυτό δεν οδηγεί σε λύση. Άλλωστε μια τέτοια συνεργασία για να επιτευχθεί θα σήμαινε συμβιβασμό από το πρόγραμμά μας, από όσα δηλαδή υπηρετούν τα αληθινά συμφέροντα των εργαζομένων. Στην προσπάθεια για ανατροπή αυτής της εξουσίας δεν χωράνε αυταπάτες για κοινοβουλευτικές αλλαγές, γι’ αυτό μια τέτοια συνεργασία θα ήταν προδοσία για τον λαό.
Η αστική θεωρία του «απομονωμένου» ΚΚΕ είναι πολύ παλιά, όσο και το σημερινό πολιτικό σύστημα. Στις μέρες μας αξιοποιούν τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης που υπάρχει για τον λαό για να πείσουν ότι είναι μονόδρομος τούτη η καπιταλιστική βαρβαρότητα, ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ψάχνουμε διαχειριστές με την ψήφο μας. Κι όμως τα τελευταία 40 χρόνια τους δοκιμάσαμε όλους, είδατε πού φτάσαμε.
Η Κοινωνική Συμμαχία απευθύνεται στην πλειοψηφία της κοινωνίας, ενώνει πραγματικά τους εργαζόμενους με τους φτωχούς αγρότες, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις γυναίκες στον αγώνα για ανάκτηση των απωλειών, για σταμάτημα της αντιλαϊκής επίθεσης που θα βάζει και τις βάσεις για την αντεπίθεση ενάντια στον κοινό αντίπαλο, το κεφάλαιο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Σ΄ αυτή τη συμμαχία θα μπορούν να συμμετέχουν στο πλαίσιο του σωματείου, του κάθε φορέα, μέλη και άλλων πολιτικών δυνάμεων, όπως και οι κομμουνιστές, όπως το περιγράφουμε στο πρόγραμμά μας.
* Έχετε ξεκινήσει τις εκδηλώσεις τιμώντας τα 100 χρόνια ύπαρξης του ΚΚΕ. Προφανώς δεν επικεντρώνετε στα επετειακά, τι διδάγματα για το μέλλον βγάζετε από όλη αυτή την πορεία;
- Η 100χρονη ιστορία του κόμματός μας με τα χαρακτηριστικά που έχει προσφέρεται για σημαντικά διδάγματα. Το κόμμα μας ήταν και είναι βαθιά ριζωμένο στην εργατική τάξη και τον λαό, η ιστορία του είναι μια κλωστή που διαπερνά όλη τη σύγχρονη ιστορία του λαϊκού κινήματος.
Χωρίς να θέλουμε να ευλογήσουμε τα γένια μας, σ’ αυτή την εκατοντάχρονη ιστορία, πίσω από κάθε κατάκτηση του λαϊκού κινήματος βρίσκεται και το κόμμα μας, οι κομμουνιστές.
Το ΚΚΕ είχε το θάρρος και κοίταξε την ιστορία του κατάματα, άνοιξε πολύ δύσκολα ζητήματα. Αυτό έγινε στη βάση της ευθύνης που έχουμε ως κόμμα, όντας δεμένοι νύχι-κρέας με την πορεία του εργατικού κινήματος. Το κόμμα μας, παρά τα λάθη που αναγνωρίζουμε, ποτέ δεν απεμπόλησε την πάλη του για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ακόμη και στις μεγαλύτερες δυσκολίες. Είναι κριτήριο της ικανότητας ενός κόμματος η στάση απέναντι στα λάθη του.
Η προγραμματική μας αντίληψη ήταν αποτέλεσμα των συμπερασμάτων που βγάλαμε από τη συλλογική μελέτη της ιστορίας του κόμματός μας, του λαϊκού κινήματος, της οικοδόμησης του Σοσιαλισμού με επίκεντρο την ΕΣΣΔ.
* Η κρίση που πιέζει υπέρμετρα την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, αλλά και οι αγώνες που αναπτύσσονται δεν φαίνεται να κεφαλαιοποιούνται από το κόμμα, δεν θα έπρεπε να έχει επωφεληθεί;
- Κεφάλαιο για το κόμμα μας είναι οι ίδιοι οι αγώνες που αναπτύσσονται και το πόσοι συμμετέχουν αφού πρέπει να δυναμώσουν για να αντιπαλέψουμε τη βάρβαρη πολιτική που εφάρμοσαν όλες οι προηγούμενες και συνεχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Προκλητικά μιλά στον λαό για δήθεν παροχές και ψίχουλα τη στιγμή που δρα επί μια τριετία ως πραγματικός οδοστρωτήρας για να φορτώσει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην πλάτη του λαού.
Κεφάλαιο επίσης είναι και το περιεχόμενο των αγώνων που αναπτύσσονται, το αν βοηθούν να βγαίνουν συμπεράσματα από τους εργαζόμενους, από το λαό. Ένας αγώνας για να φύγει απλώς μια κυβέρνηση ή ένας υπουργός ασφαλώς και δεν αρκεί. Πρέπει να κατανοείται ότι ο καπιταλισμός δεν ρυθμίζεται. Δοκιμάστηκαν όλα, συνταγές, πολιτικοί, «δεξιοί κι αριστεροί», τα πάντα. Ο μύθος ότι η επιδείνωση της ζωής φέρνει και χειραφέτηση ιστορικά δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ και πουθενά. Το αντίθετο αποδείχτηκε. Καλλιεργούνται αντανακλαστικά σε αντιδραστική κατεύθυνση. Δείτε την Ευρώπη του Μεσοπολέμου, την άνοδο του φασισμού μετά την καπιταλιστική κρίση. Γι’ αυτό και στο κίνημα το βασικό ζήτημα είναι η κατεύθυνση του αγώνα: ρήξης ή ενσωμάτωσης. Το ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα ότι μονόδρομος για τα δικά μας συμφέροντα, για κάθε πρόβλημα είναι ο δρόμος της ρήξης.
Επίσης έχουμε όλοι πλέον την πείρα από την ίδια τη ζωή, ότι τα εκλογικά ποσοστά δεν είναι κριτήριο της ορθότητας της πολιτικής ενός κόμματος. «Κοψοχέρηδες» λέει αυτοκριτικά κάθε φορά ο κόσμος…
* Παραδοσιακά το ΚΚΕ είναι συγκριτικά πιο ισχυρό στη Λάρισα, με θέσεις στο κίνημα, στους κοινωνικούς φορείς. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο παρατηρείται σταδιακά μια συρρίκνωση, πού το αποδίδετε;
- Θεωρούμε πως γίνονται βήματα. Βγαίνουμε πιο ισχυροί σε χώρους που αναπτύσσονται αγώνες, όπου η παρέμβασή μας συμβάλλει στο να βγαίνουν ουσιαστικά συμπεράσματα για την προοπτική που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός. Οι θέσεις από τις οποίες δίνουμε μάχες και στο εργατικό κίνημα, στους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους το αποδεικνύουν. Καθημερινά μας εμπιστεύονται όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, αφουγκράζονται αυτά που τους λέμε ως κόμμα.
Δεν αποσπόμαστε από τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν, αλλά και υποκειμενικές αδυναμίες τις οποίες τις συζητάμε. Είχαμε εξάλλου και εκτίμηση με το ξέσπασμα της κρίσης, ότι μπορεί να οδηγήσει και σε συντηρητικοποίηση της συνείδησης των εργαζομένων και ειδικά σε μια περίοδο που η επίδραση της αντεπανάστασης εξακολουθεί να είναι έντονη, αγκαλιάζοντας πλέον γενιές που δεν γνωρίσανε τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα του Σοσιαλισμού. Γίνονται όλα αυτά τα χρόνια δέκτες της συκοφάντησης του Σοσιαλισμού από μια τεράστια «βιομηχανία λάσπης» που έχει φτιαχτεί.
* Υπάρχει ανησυχία για τις εξελίξεις στην περιοχή μας με ζητήματα πολέμου; Το ΚΚΕ αναφέρεται σ΄ αυτά όλο και πιο πολύ τον τελευταίο διάστημα. Τι είναι αυτό που λέτε στον λαό;
-Το κόμμα μας από την περίοδο που εκδηλώθηκε η κρίση μίλησε ανοιχτά στον λαό για τα ενδεχόμενα του πολέμου. Σήμερα ο αέρας «μυρίζει μπαρούτι» από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο έως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, διαγράφοντας ένα τεράστιο πεδίο εκδήλωσης σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, με επίκεντρο τους δρόμους της Ενέργειας και του παγκόσμιου εμπορίου. Τα προσχήματα και οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν να κρύψουν αυτές τις πραγματικές αιτίες του πολέμου. Να γιατί ο πόλεμος είναι στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα, στρατιωτικά κυρίως, μέσα.
Οι εργαζόμενοι που δεν θέλουν να γίνουν κρέας στα κανόνια των καπιταλιστών για πολέμους που θα εξυπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου, πρέπει να καταδικάσουν σήμερα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που υπηρετώντας το στόχο ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, επιδιώκει τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας στην ευρύτερη περιοχή, ανταγωνιστικά προς άλλα κράτη και ιδιαίτερα προς την Τουρκία. Μ' αυτόν το στόχο διαπραγματεύεται την επέκταση του ρόλου της βάσης της Σούδας και ταυτόχρονα παρέχει διευκολύνσεις στη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, όπως τώρα, με τη διέλευση στρατιωτικών δυνάμεων που συμμετέχουν σε άσκηση στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία. Να μην έχει ο λαός εμπιστοσύνη σε καμιά δύναμη που πίνει νερό στο όνομα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που τους παρουσιάζουν ως παράγοντες «σταθερότητας» και «ασφάλειας» για τη χώρα, ενώ είναι βασικοί συντελεστές του πολέμου, όπως αποδεικνύει η ίδια η ζωή. Συνεπώς έχουν ευθύνη για όποια πιθανή εμπλοκή της χώρας.
Επειδή όπως είπε και ο Ν. Καζαντζάκης «ο λαός δεν σώζεται, ο λαός σώζει», πρέπει να έχουμε συναίσθηση της δύναμής μας ως λαός, να μην δεχτούμε να μπούμε κάτω από τη σημαία των συμφερόντων αυτών, αφού καμιά βάση κοινών, εθνικών συμφερόντων δεν υπάρχει για το λαό με την αστική τάξη. Με αυτή τη συναίσθηση της δύναμής του ο λαός να οργανωθεί να παλέψει σε οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής συνόρων και για να βάλει τέλος στον πόλεμο και τις αιτίες που τον γεννούν, για να μην επανέλθει η σχετική καπιταλιστική ειρήνη που κι αυτή «ματώνει» καθημερινά την πλειοψηφία του λαού.
Συνέντευξη Σωτ. Ζαχαριάς
