Η Λίλη Αλεξούλη άρχισε τη διήγησή της από το πώς έφθασε στο Ρίο λέγοντας τα εξής: "Πήγαμε μέσω Ρώμης κάναμε ένα ταξίδι αεροπορικώς 15 περίπου ωρών κάτι που σε αρκετούς αθλητές δημιούργησε πρόβλημα προσαρμογής. Εγώ προσωπικά έκανα πέντε μέρες να συνέλθω και να προσαρμοστώ στη διαφορά της ώρας».
Στη συνέχεια μας είπε ότι όταν έφθασε στο ολυμπιακό χωριό έμεινε στο ίδιο δωμάτιο με την πρωταθλήτρια του τριπλούν Βούλα Παπαχρήστου και η πρώτη της αγωνιστική επαφή ήταν στην τελετή έναρξης για την οποία είπε: «Ήταν κάτι το μοναδικό, ήμουν στην πρώτη σειρά και σε ένα στάδιο γεμάτο. Οι περισσότεροι αθλητές βγάζανε φωτογραφίες ενώ άλλοι έκλαιγαν από χαρά που θα μετείχαν στην Ολυμπιάδα. Προσωπικά το απόλαυσα, μοναδική στιγμή, δεν έχω λόγια να την περιγράψω».
*Διαβάζαμε για κρούσματα κλοπής στο ολυμπιακό χωριό...
«Υπήρχαν δύο αθλητές της ελληνικής αποστολής που βρήκαν αντικλείδια κάτω από το κρεβάτι τους και έλειψαν κάποια ρούχα που μας έδωσαν. Αλλά στη συνέχεια ήμασταν πολύ πιο προσεχτικοί ενώ υπήρξε οδηγία να μην φοράμε ακριβά κοσμήματα και να μην παίρνουμε πολλά χρήματα μαζί μας στις εξόδους και να υπάρχει ειδική φύλαξη. Πάντως τα μέτρα ασφαλείας ήταν πολύ ισχυρά, κάθε πενήντα μέτρα υπήρχαν δυνάμεις ασφαλείας».
*Η ζωή στο ολυμπιακό χωριό πώς ήταν :
«Ευχάριστη θα έλεγα, καλύτερα δεν γινόταν. Το μόνο πρόβλημα ήταν στις ...τραπεζαρίες όταν πηγαίναμε να δούμε στην τηλεόραση τους αθλητές τους δικούς μας και τότε δίναμε μάχη για να δούμε τους Έλληνες αφού οι άλλοι αθλητές ήθελαν να δουν τα αγωνίσματα των δικών τους. Πάντως ήμασταν διεκδικητικοί και γι’ αυτό γινόταν το δικό μας(σ.σ. γέλια).
Όλοι οι αθλητές ήταν πολύ απλοί από τον Μπολτ μέχρι την Μπάιλς αλλά αυτός που με εντυπωσίασε ήταν ο Τζόκοβιτς, ο τενίστας που χαιρετούσε τον καθένα με μεγάλη οικειότητα».
* Ο αγώνας σου δεν ήταν καλός...
Πράγματι, δεν ξέρω τι συνέβη. Πήγα με 6.78 που αν έκανα αυτή την επίδοση θα ήμουν στην έκτη θέση. Μου έλειπε η εμπειρία, είχα άγχος, δεν ξέρω. Δεν πήγα καθόλου καλά και το αναγνωρίζω παρότι με βοήθησε όλη η πόλη της Λάρισας. Πήρα μηνύματα απίστευτα από αγνώστους για να μου ευχηθούν καλή επιτυχία. Ένιωθα καλά αλλά δεν βγήκε ο αγώνας. Τώρα σκέφτομαι το Τόκιο που δίνω υπόσχεση ότι θα μετέχω και θα πάω για τελικό. Ήταν η πρώτη μου Ολυμπιάδα, ίσως ήταν φυσικό...».
*Η ελληνική αποστολή γύρισε χαρούμενη;
«Ναι πήραμε έξι μετάλλια απολογισμός πολύ καλός αν και στο στίβο μπορούσαμε λίγο καλύτερα. Ήταν όλοι χαρούμενοι. Το πανηγύρι σε κάθε μετάλλιο στο ολυμπιακό χωριό ήταν μεγάλο. Ο καθένας μας έλεγε τις εμπειρίες του. Ο Πετρούνιας είχε άγχος με τους κριτές καθώς ο βασικός του αντίπαλος ήταν Βραζιλιάνος και το κοινό δεν ήταν μαζί του. Ο Γιαννιώτης έχασε για μια χεριά αλλά έλεγε ότι μόνο αν τον κλειδώσει η γυναίκα του θα σταματήσει τους αγώνες ενώ η Στεφανίδη πανηγύριζε και φιλούσε τον καθένα μας παρότι στεναχωρήθηκε για τη δήλωση της Ισινμπάγεβα. Όταν πήρε το ευρωπαϊκό ρεκόρ αγώνων είχε πει η ίδια τα καλύτερα. Δεν έφταιγε αυτή που η Ισινμπάγεβα δεν μετείχε... Τρομερό παιδί η Στεφανίδη αλλά και οι υπόλοιποι... Χαμηλών τόνων ο Μάντης με τον Καγιαλή που ήθελαν πολύ αυτό το μετάλλιο».
*Για την Κορακάκη...
«Δεν την πρόλαβα πολύ σε ένα άθλημα που δεν ξέρω τους συμμετέχοντες. Πάντως έδωσε πνοή σε όλους μας γιατί πήρε δύο μαζεμένα μετάλλια. Μετά είδα τις δηλώσεις της και απ' ό,τι έμαθα λίγο έλειψε να μην ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
*Το κοινό της Βραζιλίας πώς ήταν;
«Ένθερμο για τους δικούς τους αθλητές και για τον Μπόλτ που χρηματοδοτεί τις φαβέλες και τον έχουν σαν Θεό. Για τους υπόλοιπους αθλητές όχι τόσο ένθερμο. Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα στο μήκος. Είχαν μια αθλήτρια που μετείχε και ήταν η μόνη για την οποία χτυπούσαν παλαμάκια όταν τους το ζήτησε. Στις υπόλοιπες δεν το έκαναν εύκολα... Γενικά το κοινό δεν ήταν τόσο ένθερμο όσο περιμέναμε».
*Το Ρίο το είδες ή μόνο το ολυμπιακό χωριό;
«Την τελευταία μέρα βγήκαμε στο Ρίο με ιδιαίτερη ασφάλεια και χωρίς να έχουμε κάτι ακριβό μαζί μας αλλά ο κόσμος μας συμπεριφέρθηκε άψογα και υπήρχε ασφάλεια. Πήγα είδα τα αξιοθέατα και ήταν η μόνη βόλτα που έκανα. Δυστυχώς όταν πας σαν αθλητής δεν μπορείς να απολαύσεις μια πόλη. Ο σκοπός είναι άλλος, να αγωνισθείς και να πετύχεις διάκριση».
*Και ο επόμενος στόχος της Αλεξούλη ποιος είναι;
«Πρώτα απ΄ όλα θα πρέπει να κάνω και εγώ διακοπές και την άλλη βδομάδα με τον πρώτο μου προπονητή τον Βασίλη Μπεκιάρη θα αρχίσω τη γύμνασή μου για τη νέα χρονιά. Ήδη με τον προπονητή μου Ιγκόρ Πομάσκι σχεδιάσαμε το προπονητικό πρόγραμμα που στόχο έχει το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Λονδίνου και τη συμμετοχή μου σ’ αυτό με σκοπό μια πολύ καλή επίδοση».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ:
Τα πέτρινα χρόνια
Ο πρώτος προπονητής της Χάιδως Αλεξούλη ο Βασίλης Μπεκιάρης ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που υποδέχθηκαν την αθλήτρια στη Λάρισα και δήλωσε: «Η Αλεξούλη με τη συμμετοχή της στην Ολυμπιάδα ανοίγει έναν νέο κύκλο για την ίδια δίνοντας τέλος στα πέτρινα χρόνια που είχε η αθλήτρια. Και θέλω να πω κάτι, ότι όσοι τη βοήθησαν αυτά τα πέτρινα χρόνια της έδωσαν την ευκαιρία να συμμετέχει στην Ολυμπιάδα με κυριότερο τον αείμνηστο Στέλιο Καντώνια και στη συνέχεια τα παιδιά του, Γιάννης και Παρασκευούλα».
