Του Κώστα Γκιάστα
Μια καλοκαιρινή βραδιά προ δεκαετίας ήταν διαφορετική για τη Λάρισα καθώς οι πολίτες της ένιωθαν πως θα μπορούσαν να έχουν συγκοινωνία εν πλω, μέσα από το διάσημο ποτάμι τους. Ήταν στα μέσα του Ιούνη 2006 όταν εγκαινιάστηκε το λιμανάκι του Πηνειού με κάθε επισημότητα. Η χώρα πλημμύριζε από μια οικονομική – αν και επίπλαστη- ευρωστία, τα απόνερα της επιτυχημένης Ολυμπιάδας ακόμα άφριζαν και θύμιζαν το μαγευτικό 2004 και ο κάθε πολίτης φούσκωνε σαν παγώνι. Ήταν και η ΑΕΛ εκείνο το καλοκαίρι που επέστρεφε στην Ευρώπη μέσω Ιντερτότο και η αισιοδοξία μεγάλωνε στη Λάρισα. Όλα τα είχαμε, να μην έχουμε και ένα λιμάνι…; Και έτσι έγινε.
Το λιμανάκι, που ήταν έργο το οποίο εντασσόταν στο πλαίσιο του προγράμματος "Ευ Ζην" , προοριζόταν για τον ελλιμενισμό μικρών λέμβων που θα επέτρεπαν στους Λαρισαίους να χαρούν και πλωτά το ποτάμι με βόλτες αναψυχής. Τα εγκαίνια είχαν συνδυαστεί με το Φεστιβάλ Πηνειού και σ’ αυτά συμμετείχαν χορωδίες ερμηνεύοντας τραγούδια σχετικά μόνο με το υγρό στοιχείο ενώ κοριτσάκια του Δημοτικού Μπαλέτου αποβιβάζονταν από το πρώτο σκάφος που έπλεε στο ποτάμι.
Τότε ήταν που βρισκόταν στα σκαριά και μια στενή συνεργασία με τον γειτονικό Βόλο για τη διεκδίκηση των Μεσογειακών Αγώνων 2013. Όλα τα σημάδια οδηγούσαν σε ένα λαμπρό μέλλον.
Χαρακτηριστικό του κλίματος πως ο τότε δήμαρχος Λάρισας κ. Τζανακούλης είχε μιλήσει διά μικροφώνου μέχρι και για την πλωτή συγκοινωνία -όταν θα ολοκληρωνόταν τα αντιπλημμυρικά- σε συνεργασία με το Αστικό ΚΤΕΛ κάτι που όπως τονιζόταν συνηθίζεται στις πόλεις της Ευρώπης που τις διασχίζουν ποταμοί.
Κι έπειτα ήρθε η κρίση. Τα τζιπάκια πουλήθηκαν, οι μεζονέτες σταμάτησαν, τα λόγια «μαζεύτηκαν», το όνειρα στένεψαν. Και το λιμάνι;
Έμεινε, εκεί για να μας θυμίζει την άλλη εποχή. Την όχι και τόσο παλιά σε έτη αλλά μακρινή σε μεγέθη και απαγορευτική για συγκρίσεις. Η φύση όμως απεχθάνεται ως γνωστόν τα οποιαδήποτε κενά και στη συγκεκριμένη περίπτωση βάλθηκε να τα γεμίσει. Με πράσινο, καφέ και οτιδήποτε άλλο χρώμα έχει στον καμβά της. Φύκια, φυτά, δέντρα παντού. Τι άλλο, πιο φυσιολογικό να κάνει το ποτάμι;
Οι κάτοικοι όμως αυτής της πόλης δεν θέλουν να το βλέπουν άλλο έτσι. Γι’ αυτούς το ποτάμι είναι κάτι το απλό και όμορφο από μόνο του. Δεν χρειάζεται αυτήν την εικόνα που πλέον είναι αν μη τι άλλο «σουρεάλ». Η χλιδή συναντά την απαξίωση. Τα όνειρα, την πτώση. Ζητάνε λύση και μάλιστα ουσιαστική.
Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος και Πολιτικής Προστασίας κ. Νίκο Καλτσά στα άμεσα σχέδια της δημοτικής αρχής είναι να βρεθεί ένας τρόπος για να καλλωπιστεί μέσα στις επόμενες ημέρες. Ήδη η Αντιδημαρχία σε συνεργασία με τη ΔΕΥΑΛ έχει προβεί σύμφωνα με τον κ. Καλτσά στον καθαρισμό όλης της κοίτης από τη γέφυρα του Αλκαζάρ ως τη ΔΕΥΑΛ και ως και το λιμανάκι. «Εκεί συναντήσαμε κάποιες δυσκολίες ως προς την πρόσβαση κάποιων μηχανημάτων που θα σκάψουν και θα καθαρίσουν τον χώρο. Γι’ αυτό τον λόγο αποφασίσαμε να περιμένουμε λίγες ημέρες και μετά τα Θεοφάνια μαζί με τις τεχνικές υπηρεσίες θα φροντίσουμε να προβούμε σε ενέργειες τέτοιες ώστε να δημιουργηθεί κενό για να περάσουν τα σκαπτικά μηχανήματα. Με αυτόν τον τρόπο θα καθαριστεί η περιοχή και θα αποκτήσει την όψη που της αρμόζει» τόνισε χαρακτηριστικά ο αντιδήμαρχος Καθαριότητας κ. Καλτσάς μιλώντας σχετικά στην «Ε».
Να σημειώσουμε πως το έργο «Διαμορφώσεις στην κοίτη Πηνειού ποταμού – λιμανάκι λέμβων» είχε προϋπολογισμό ύψους 1.376.040 ευρώ.
