* Tου Κώστα Μεζάρη πολιτικού μηχανικού
Πρόσφατα ( στο φύλλο της 29ης Δεκεμβρίου) δημοσιεύτηκε στην «Ε» άρθρο του δραστήριου φίλου Κ. Γκούμα σχετικά με την αντιμετώπιση των υδροηλεκτρικών έργων του Αχελώου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στον τίτλο του άρθρου, αλλά και στο κείμενο, υπάρχει η προσαγόρευση «Οι φίλοι Ευρωπαίοι» , προς κορυφαία στελέχη οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή προς εκπρόσωπους των κρατών της Ένωσης. Θεωρώ ουσιαστική αδυναμία του άρθρου την κυριολεκτική χρήση της συγκεκριμένης προσαγόρευσης , τόσο στην επιχειρηματολογία όσο και για την αποτελεσματικότητά του.
Δεν συμφωνώ με την έκφραση «φίλοι Ευρωπαίοι», γιατί εμπεριέχει αντίφαση. Η αποδοχή της αποδεικνύει λανθασμένη αντίληψη για την θέση της χώρας μας στην σημερινή Ευρώπη. Δεν είναι φίλοι της Ελλάδας τα ευρωπαϊκά κράτη , κυρίως τα ισχυρά. Τα συμφέροντά του προασπίζει το καθένα, ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάποιοι Ευρωπαίοι μπορεί να είναι φίλοι, τα ευρωπαϊκά κράτη όχι. Ιστορικά, ποτέ δεν ήταν. Ακόμη και με άλλη μορφή , τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη ποτέ δεν ήθελαν ανεξάρτητη την Ελλάδα. Ούτε πριν την Επανάσταση του 1821, ούτε μετά. Η μόνιμη επιδίωξή τους ήταν η υποτέλεια των κατοίκων της σημερινής Ελλάδας και του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους , με διάφορους τρόπους: οικονομικούς (δάνεια), διοικητικούς (βασιλεία) , πολιτικούς (κόμματα).
Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες για τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη: ήταν και είναι ιμπεριαλιστικά και αποικιοκρατικά, είτε (στο παρελθόν) στις αδύναμες χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Αμερικής, είτε (σήμερα) στις οικονομικά και πληθυσμιακά αδύναμες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες ανήκει η Ελλάδα. Μάλιστα, στη σημερινή εποχή, τα μορφώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης αποτελούν έκφραση των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιριών και των χρηματιστικών ιδρυμάτων που προέρχονται από τα ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία έχουν υποκαταστήσει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποσκοπεί στη μετεξέλιξή της σε μία αυτοκρατορία, γιατί μόνον με τέτοιον χαρακτήρα θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις άλλες αυτοκρατορίες, εκείνες των ΗΠΑ και της Κίνας. Και επειδή οι αυτοκρατορίες διοικούνται μόνον αυταρχικά, λόγω του πληθυσμιακού και εδαφικού μεγέθους τους, και η Ευρωπαϊκή Ένωση ρέπει στον αυταρχισμό. Τα οποιαδήποτε «δημοκρατικά» ψιμύθια στα όργανα της Ένωσης και στα κράτη που την αποτελούν δεν αίρουν τον χαρακτήρα της ολιγαρχίας και της αυταρχικότητας των οργάνων διοίκησής της, τόσο των κεντρικών στις Βρυξέλλες, όσο και των περιφερειακών στα κράτη –μέλη.
Για να αντιμετωπίζει κάποιος με ρεαλισμό τα προβλήματα της Ελλάδας, είναι απαραίτητο να αποδεχτεί ότι η Ελλάδα, λόγω της αδυναμίας της να λειτουργήσει ως αυτοδύναμο κράτος, έχει ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία όμως αποτελεί κράτος– παρία. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι προτιμότερος ο ρόλος αυτός, από το να είναι ένα αδύνατο αυτοδύναμο κράτος. Δεν είναι τιμητικό για τον λαό του κράτους –παρία να αποδέχεται τον ρόλο αυτό, αλλά εφόσον αυτή είναι η επιλογή του, είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα και να μην βαυκαλίζεται με απόψεις για λειτουργία ανεξάρτητου κράτους και ανοησίες ότι η Ελλάδα θα αλλάξει τον χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτή είναι η αδυναμία του άρθρου, ότι αποδέχεται την ύπαρξη δυνατότητας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κάνει η Ελλάδα επιλογές που εξυπηρετούν τα δικά της συμφέροντα, όταν αυτά έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών της Ένωσης και των εταιριών τους.
Σωστά το άρθρο προβάλλει το συμφέρον της Ελλάδας να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο βαθμό το υδάτινο δυναμικό της με την κατασκευή και λειτουργία υδροηλεκτρικών έργων, όπως έχουν κάνει ήδη άλλα ευρωπαϊκά κράτη και σωστά επικαλείται τη συμβολή των έργων της ΔΕΗ στην ανάπτυξη της χώρας κατά το παρελθόν, πριν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση .
Λανθασμένα όμως απευθύνεται στους «φίλους Ευρωπαίους» για να τους πείσει για το συμφέρον της Ελλάδας και, ακόμη περισσότερο, ότι αυτό είναι και συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί αντιλαμβάνεται λανθασμένα τον ρόλο της Ένωσης, στην οποία επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου. Εφόσον τα ισχυρά κράτη της Ένωσης έχουν συμφέρον την ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας από άλλες πηγές ενέργειας εκτός της υδροηλεκτρικής, δεν πρόκειται να επιτρέψουν, μέσω και των εγχώριων, αφελών ή μη, εκπροσώπων τους, την περαιτέρω εκμετάλλευση του υδάτινου δυναμικού της χώρας. Σχετική είναι και η διάλυση της ΔΕΗ σε επί μέρους εταιρίες, με σκοπό την πώληση ορισμένων σε ιδιωτικές ή κρατικές εταιρίες άλλων κρατών.
Τη δυνατότητα χάραξης εθνικής πολιτικής στην παραγωγή ενέργειας θα την έχει η Ελλάδα μόνον εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωζώνης. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση με νόμισμα το ευρώ να επιτραπεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση η συνέχιση των υδροηλεκτρικών έργων της Μεσοχώρας και της Συκιάς στον Αχελώο. Χαρακτηριστικές είναι οι αναγραφόμενες στο άρθρο απόψεις των Ευρωπαίων εκπρόσωπων για τις προοπτικές της περιοχής της λεκάνης του Αχελώου: γενικόλογες και αφηρημένες, που ταιριάζουν σε οποιαδήποτε περιοχή και αποπνέουν τυποποιημένη αναφορά που τους δόθηκε να διαβάσουν. Αυτοί οι εκπρόσωποι ήρθαν και έφυγαν σαν περιηγητές, δεν τους ενδιαφέρει το συμφέρον της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν «φίλοι Ευρωπαίοι», ούτε οι σημερινοί Έλληνες διαχειριστές της πολυκατοικίας «Ελλάδα» στον οικισμό «Ευρώπη» είναι και ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας. Οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της βρίσκονται αλλού και οι διαχειριστές χρησιμοποιούνται από τους ιδιοκτήτες για να πωλούν τον εξοπλισμό της πολυκατοικίας σε όποιον τύχει. Δεν πρέπει να περιμένει κάποιος ότι στο γενικό ξεπούλημα θα επιτραπεί να κατασκευαστούν και να λειτουργήσουν τα δύο υδροηλεκτρικά έργα που αναφέρθηκαν και άλλα παρόμοια.
