Η αναφορά, με τίτλο «Reviving the economy of the Mediterranean Sea Actions for a sustainable future» εστιάζει στους κομβικούς τομείς του τουρισμού και της αλιείας. «Για την Ελλάδα, εν μέσω της κρίσης ρύπανσης στον Σαρωνικό, η έκθεση σημαίνει συναγερμό για τα θαλάσσια ατυχήματα και τις επιπτώσεις της μη βιώσιμης ανάπτυξης» τονίζει η περιβαλλοντική οργάνωση.
Μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει τις μεταφορές πετρελαίου που αναμένεται μέχρι το 2025 να αυξηθούν κατά 250 εκατομμύρια τόνους, με 6.700 τάνκερ να διασχίζουν τα νερά της Μεσογείου.
Ειδικότερα, το Ακαθάριστο Θαλάσσιο Προϊόν της Μεσογείου -ένας όρος που εισάγεται για πρώτη φορά στον δημόσιο διάλογο και αντίστοιχα με το ΑΕΠ αφορά σε όσα συνεισφέρουν οι θάλασσες στην παγκόσμια οικονομία- αναλογεί στο 20% του παγκόσμιου θαλάσσιου προϊόντος, παρότι η έκτασή της δεν ξεπερνάει το 1% των ωκεανών.
Δυστυχώς όμως, όπως υπογραμμίζεται στην έκθεση, «οι θαλάσσιοι πόροι της Μεσογείου εξαντλούνται από την ανεξέλεγκτη και μη βιώσιμη ανάπτυξη».
«Η υπόθεση του Σαρωνικού είναι ένα δυνατό σήμα κινδύνου. Η διέλευση τάνκερ θα αυξάνεται συνεχώς. Όσοι ονειρεύονται εξορύξεις υδρογονανθράκων, ας αναλογιστούν κατά πόσο είμαστε έτοιμοι ως χώρα να αντιμετωπίσουμε ένα περιστατικό πολλαπλάσιας κλίμακας από αυτό στη Σαλαμίνα και τι θα σήμαινε αυτό για τον τουρισμό και την αλιεία μας» δήλωσε ο Δημήτρης Καραβέλλας, διευθυντής του WWF Ελλάς.
Όπως είπε, «η Ελλάδα, όπως και όλες οι χώρες της Μεσογείου, εξαρτώνται από τη θάλασσα και μόνο με μια βιώσιμη “Γαλάζια Ανάπτυξη” και αυστηρούς κανόνες θα μπορέσουμε να χτίσουμε γερά θεμέλια για τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας. Πότε θα συζητήσουμε επιτέλους σοβαρά το μοντέλο του τουρισμού που επιλέγουμε ή τη βιωσιμότητα της αλιείας της χώρας;».
Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση, τα επόμενα 20 χρόνια θα υπάρξει συνολική αύξηση των τάσεων ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα.
Σε ό,τι αφορά στον τομέα της αλιείας στη Μεσόγειο, αυτός αποτιμάται σε πάνω από 3 δισεκατομμύρια δολάρια και απασχολεί περισσότερους από 180.000 επαγγελματίες. Όμως, παράγοντες όπως η ρύπανση και η καταστροφή θαλάσσιων οικοτόπων, έχουν ων αποτέλεσμα πάνω από το 80% των ιχθυαποθεμάτων της Μεσογείου να είναι υπεραλιευμένα.
Στη χώρα μας, το 2011 η συνολική παραγωγή θαλάσσιων αλιευμάτων είχε μειωθεί κατά 30% σε σχέση με το 2005. Παρότι είμαστε πρώτοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε αριθμό σκαφών (15.683 σκάφη το 2015), οι τάσεις της αλιείας είναι πτωτικές, τόσο όσον αφορά στην ποσότητα όσο και στην αξία των αλιευμάτων ανά εργαζόμενο.
Επιπλέον, υπογραμμίζεται ότι το μοντέλο του τουρισμού που μπορεί να ωφελήσει τόσο τον άνθρωπο όσο και τη φύση παραμένει ζητούμενο. Ο τουρισμός αποφέρει το 11% του ΑΕΠ της Μεσογείου και μέσα στην επόμενη δεκαετία αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,9% ετησίως με τις σχετικές θέσεις απασχόλησης να αυξάνονται κατά 2, 8% τον χρόνο.
«Παρόλα αυτά, το σημερινό μοντέλο του μαζικού τουρισμού που κυριαρχεί στη λεκάνη, με την άκρατη οικιστική ανάπτυξη στις παραθαλάσσιες περιοχές, υποβαθμίζει το ίδιο το προϊόν. Η τάση του μοντέλου αυτού, τόσο στη Μεσόγειο, όσο και στη χώρα μας, που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς της περιοχής, σε συνδυασμό με τις αυξημένες καταναλωτικές ανάγκες των κατοίκων, θα θέσει σε κίνδυνο την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη του τομέα σε όλη τη λεκάνη. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση, αναμένεται να μειωθεί η μέση δαπάνη ανά τουρίστα ακόμα και αν ο αριθμός των αφίξεων δεν μειωθεί βραχυπρόθεσμα» καταλήγει το WWF.
