Αυτό δεν είναι ίδιο όταν γίνεται κεντρικό έργο με το να γίνονται περιφερειακά. Τα πολλά περιφερειακά έργα έχουν τη δυνατότητα να δώσουν νερό από όλες τις πηγές και σε όλη τη Θεσσαλία. Θεωρώ πως είναι καλύτερο να έχω πολλές πηγές, περιφερειακά έργα, αύξηση της εργασίας και πολλές τροφοδοσίες και είναι πιο ασφαλές τεχνικά».
Με αυτόν τον τρόπο ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, κ. Σωκράτης Φάμελλος περιέγραψε τη λύση που προτείνει η κυβέρνηση για το ζήτημα διαχείρισης των υδατικών πόρων της περιοχής της Θεσσαλίας αλλά και την άρδευση των καλλιεργούμενων εκτάσεων στο πλαίσιο σχετικής συνεδρίας.
Μάλιστα μιλώντας γενικά για το μοντέλο ανάπτυξης χαρακτήρισε το προηγούμενο ως μη βιώσιμο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «απουσίαζε το στοιχείο της κυκλικής οικονομίας. Ο τρόπος της ανάπτυξης ήταν αδηφάγος και αναποτελεσματικός. Οι πόροι καταναλώνονταν και πετιόντουσαν ως άχρηστοι. Αυτό μπορεί κάποιος να το καταλάβει αν ζητήσει τον συντελεστή ανακύκλωσης. Σήμερα από τους μπλε κάδους στη χώρα μας ο συντελεστής ανακύκλωσης είναι 3%. Από αυτό καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε σαν οικονομία και κοινωνία», για να τονίσει πως χρειάζονται αλλαγές στα υγρά απόβλητα, στους δασικούς χάρτες, στη διαχείριση νερού, στα δασικά μονοπάτια. «Πρέπει μέσα στα επόμενα δύο χρόνια όλοι οι δήμοι να έχουν εγκαταστήσει χωριστά συστήματα συλλογής οργανικού και να φτάσουν στο 30%. Μπορούν όμως;» αναρωτήθηκε διευκρινίζοντας πως δεν είναι ερώτημα προς τους δημάρχους αλλά «είναι ένα ερώτημα προς τις κοινωνίες μας».
Μιλώντας για το θέμα του νερού υπογράμμισε: «Το νερό είναι το αίμα στην καρδιά της Θεσσαλίας. Ο πρωτογενής τομέας εξαρτάται από τους υδάτινους πόρους. Το αρνητικό υδατικό ισοζύγιο της Θεσσαλίας είναι κεντρικό πολιτικό θέμα στην Ελλάδα.
Έχουμε υψηλό κόστος στην καλλιέργεια και απώλεια στα δίκτυα άρδευσης κατά 60%. Το αίμα μας το τραβάμε και το πετάμε. Όλοι έχουν σημειώσει πως η Θεσσαλία είναι μπροστά στην ερημοποίηση. Αυτό οι επιστήμονες το λένε 20 χρόνια. Έχει αλλάξει όμως το μοντέλο ανάπτυξης όσον αφορά στο νερό; Η απάντηση είναι όχι. Δεν το έχουμε αλλάξει ούτε αυτό, μα ούτε και το μοντέλο της κατανάλωσης. Είναι δυνατόν σε περιοδεία στο 2017 το πρώτο αίτημα σε έναν δήμο να είναι ο εξηλεκτρισμός του δικτύου άδρευσης; Πού βρισκόμαστε, στο 1917;» αναρωτήθηκε προσθέτοντας και τον παράγοντα της κλιματικής αλλαγής που κάνει την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη.
Σε κάποιο σημείο της ομιλίας του, έκρουσε και τον κώδωνα του κινδύνου για τη χώρα καθώς «αν δεν ολοκληρώσουμε τον σχεδιασμό των υδατικών πόρων μέχρι το τέλος του χρόνου υπάρχει ένας σοβαρός κίνδυνος. Όλοι οι πόροι των υγρών αποβλήτων, της ύδρευσης και της άρδευσης επιστρέφουν στην Ε.Ε. Είναι πολιτική ευθύνη πως καθυστερήσαμε έξι χρόνια πριν. Τι σημαίνει αυτό; Πάνω από 3 δισ. Τρέχουμε να προλάβουμε έναν σχεδιασμό. Ξεκινήσαμε τη διαβούλευση. Ήρθαμε με πρόταση γιατί δεν μοιάζουμε με τους προηγούμενους. Έχουμε αποφασίσει πως πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό συζητήθηκε τόσο πολύ».
Για να καταλήξει: «Η Θεσσαλία χρειάζεται νερό. Η πρότασή μας έχει νερό για τη Θεσσαλία. Έχει εξασφάλιση της άδρευσης και των αδρευτικών εκτάσεων. Πρέπει να έχει νομική ασφάλεια. Δεν θέλουμε να προτείνουμε κάτι για τη Θεσσαλία που μπορεί να αμφισβητηθεί. Τρίτο θέμα είναι η χρηματοδότηση. Έπρεπε να βρούμε από τα μη υπαρκτά λεφτά να χρηματοδοτήσουμε ένα σχέδιο από τη στιγμή που έχει αποχωρήσει η Ε.Ε.
Η πρόταση είναι ασφαλής και περιλαμβάνει εργασία και ΑΕΠ στη Θεσσαλία, το οποίο για την ανάπτυξη είναι πολύ σημαντικό. Βιαζόμαστε αλλά δεν λείπουμε από τη συζήτηση».
Κ.ΓΚΙΑΣΤΑΣ
